Niektóre powieściopisarki to potrafią wręcz perfekcyjnie łączyć romantyczne opowieści z tematami przygodowymi. Rzeka przeznaczenia potwierdza to co „objawiło” mi się już w przypadku czytania poprzedniej książki Pani Haran. Odbiorca podczas lektury ma nieodparte wrażenie jakby sam uczestniczył w opisywanych wydarzeniach oraz przeżywa wszystko nie mniej niż bohaterowie powieści. Cieszy się z ich sukcesów czy zwycięstw, a rozpacza nad niepowodzeniami i tragediami.
Bohaterów zaś jest cała „galeria” jak to się mówi. Są postacie pierwszo, drugo, trzecio i dalszoplanowe. Niektórzy czyści jak łza i kryształowo szlachetni inni biegunowo odmienni. Są też (jak wszędzie) typy pośrednie, wahające się lub przechodzące przemianę. Niektórzy irytują inni bawią. Do tego sama rzeka jest tytułowym przeznaczeniem dla wielu.

Akcja powieści wciąga od początku, że przez książkę płynie się po prostu niczym luksusowym parostatkiem. Całość lekko i przyjemnie umili wakacyjny czas.Mamy zagwarantowane wzruszenia ale i zaskoczy nas to czy owo – czasami w najmniej oczekiwanym momencie. To idealna, optymistyczna w wydźwięku książka zwłaszcza na lato.

Niektóre powieściopisarki to potrafią wręcz perfekcyjnie łączyć romantyczne opowieści z tematami przygodowymi. Rzeka przeznaczenia potwierdza to co „objawiło” mi się już w przypadku czytania poprzedniej książki Pani Haran. Odbiorca podczas lektury ma nieodparte wrażenie jakby sam uczestniczył w opisywanych wydarzeniach oraz przeżywa wszystko nie mniej niż bohaterowie...