Interesująca. Fatalne, sztuczne tłumaczenie. Wiem, że tłumacz pragnął naśladować styl Kirsta, ale wyszło, jak wyszło.

Interesująca. Fatalne, sztuczne tłumaczenie. Wiem, że tłumacz pragnął naśladować styl Kirsta, ale wyszło, jak wyszło.

Mistrzowsko napisana. Fajny, kliniczny, chłodny klimat. Niczym niemieckie new wave. Bardzo miło się czytało i pamiętam tą książkę dość dobrze mimo, że czytałem lata temu.

Mistrzowsko napisana. Fajny, kliniczny, chłodny klimat. Niczym niemieckie new wave. Bardzo miło się czytało i pamiętam tą książkę dość dobrze mimo, że czytałem lata temu.

Rozczarowanie - inna niż wszystkie książki autora

Rozczarowanie - inna niż wszystkie książki autora

Autor używa wyszukanego słownictwa, co świetnie idzie w parze z opisami, ale nie służy dialogom. Wyszły kompletnie nierealistycznie i sztywno. Wielkiej, obiecanej przez opis, intrygi się nie dopatrzyłam. Ledwie kilku niedomówień. Od początku też wiadomo "kto zabił", a przynajmniej zagadka nie należy do najtrudniejszych. Same powody do niskiej oceny, a jednak było w niej coś urzekającego. Zbyt wiele nie warto się po pozycji spodziewać, ale widać w niej mocny warsztat autora.

Autor używa wyszukanego słownictwa, co świetnie idzie w parze z opisami, ale nie służy dialogom. Wyszły kompletnie nierealistycznie i sztywno. Wielkiej, obiecanej przez opis, intrygi się nie dopatrzyłam. Ledwie kilku niedomówień. Od początku też wiadomo "kto zabił", a przynajmniej zagadka nie należy do najtrudniejszych. Same powody do niskiej oceny, a jednak było w niej coś...

Kryminał w stylu niemieckim, ale miło siŁ czyta.

Kryminał w stylu niemieckim, ale miło siŁ czyta.

Mnie jednak tym razem Kirst nie zachwycił. Książka mnie nie wciągnęła. Przeczytałem, bo zacząłem. I to by było na tyle.

Mnie jednak tym razem Kirst nie zachwycił. Książka mnie nie wciągnęła. Przeczytałem, bo zacząłem. I to by było na tyle.

Zasadniczo książkę oceniam dobrze. Intryga jest bardzo ciekawa, choć nieprzyjemna. Może nieco zbyt długo się rozkręca. Tylko język książki jest jak dla mnie dziwny, bo ma się tu wrażenie czytania protokołu z przesłuchania. Język jest suchy, rzeczowy, obiektywny, a przez to kompletnie pozbawiony finezji. Choć język książki jest po prostu "drewniany" jest ona ciekawym doświadczeniem.

Zasadniczo książkę oceniam dobrze. Intryga jest bardzo ciekawa, choć nieprzyjemna. Może nieco zbyt długo się rozkręca. Tylko język książki jest jak dla mnie dziwny, bo ma się tu wrażenie czytania protokołu z przesłuchania. Język jest suchy, rzeczowy, obiektywny, a przez to kompletnie pozbawiony finezji. Choć język książki jest po prostu "drewniany" jest ona ciekawym...

Do diaska, Hansie Hellmucie, czemuś mi to uczynił...

"Morderstwo manipulowane" to jedna z ostatnich książek Kirsta.
Tym razem Autor próbuje swych sił na polu kryminału. Jak ta próba wychodzi?
Otóż nadzwyczaj słabo.
Używając moich ulubionych piłkarskich asocjacji rzekłbym, iż eksperyment ten można by porównać do próby przekwalifikowania Leo Messiego na zawodnika koszykówki.

"Morderstwo manipulowane" jest książką słabą, nieudaną, powiem nawet, że złą.

Oś fabularną stanowi przebieg śledztwa w sprawie morderstwa na tle seksualnym. Brzmi nieźle.
Niestety, opowieść jest w rzadko spotykanym stopniu nudna, klaustrofobicznie ciasna, w zasadzie - pozbawiona niezbędnej w tym gatunku intrygi. Brak tu błyskotliwości, zaskoczeń, mylenia tropów. Podręcznikowy zakalec, powiadam.

Wszyscy bohaterowie zdają się być stałymi bywalcami Gaju Akademosa, toczą niekończące się karykaturalnie przeintelektualizowane rozmowy. Nawet dzieci.

Dziury logiczne, rażące uproszczenia, naiwność pewnych wydarzeń - to nie są rzeczy mile widziane w książkach z tej półki.

"Morderstwo manipulowane" to książka niegodna Wielkiego Kirsta, która - moim zdaniem - nigdy nie powinna była się ukazać.

W zasadzie jedynym jej atutem jest relatywnie niewielka objętość. Gdyby Kirst cierpiał na niepohamowany słowotok Stephena Kinga - otrzymalibyśmy lek będący przełomem w walce z bezsennością.

Nie czytajcie tej książki. Poświęciłem się i uczyniłem to za Was.

Do diaska, Hansie Hellmucie, czemuś mi to uczynił...

"Morderstwo manipulowane" to jedna z ostatnich książek Kirsta.
Tym razem Autor próbuje swych sił na polu kryminału. Jak ta próba wychodzi?
Otóż nadzwyczaj słabo.
Używając moich ulubionych piłkarskich asocjacji rzekłbym, iż eksperyment ten można by porównać do próby przekwalifikowania Leo Messiego na zawodnika...

Moim zdaniem to jedna ze słabszych książek Hansa Helmuta Kirsta. Na pewno ciekawa jest intryga, ale poza nią zabrakło tego dreszczyku emocji, tej nuty ciekawości z jaką w innych powieściach autora przewracało się kartki .

Moim zdaniem to jedna ze słabszych książek Hansa Helmuta Kirsta. Na pewno ciekawa jest intryga, ale poza nią zabrakło tego dreszczyku emocji, tej nuty ciekawości z jaką w innych powieściach autora przewracało się kartki .