" W co ja się wpierdoliłem?!" To jest kwintesencja tej książki, historii o tym jak miłość i namiętność zmieniają się w złość, wrogość i pogardę. Jak wojna domowa, stres i szalony pęd życia prowadzą do przedostateczności.
Autor wybebeszył współczesne małżeństwo. Ukazał to, co wielu z nas ukrywa przed światem i samym sobą.
Kobieta i mężczyzna. Stworzeni dla siebie być stać się jednością. Brną przez życie obok siebie w niekończącej się walce.
Polecam czytać na zmianę. Kilka rozdziałów z perspektywy kobiety, potem kilka z perspektywy mężczyzny.

" W co ja się wpierdoliłem?!" To jest kwintesencja tej książki, historii o tym jak miłość i namiętność zmieniają się w złość, wrogość i pogardę. Jak wojna domowa, stres i szalony pęd życia prowadzą do przedostateczności.
Autor wybebeszył współczesne małżeństwo. Ukazał to, co wielu z nas ukrywa przed światem i samym sobą.
Kobieta i mężczyzna. Stworzeni dla siebie być stać...

Historia życia małżeńskiego opowiedziana z 2 perspektyw - męża i żony. Złożona z 2 osobnych części. Zabawne jest to, że historia jest jedna, ale ma się wrażenie, że czyta się 2 różne 😂 tak to bywa właśnie w związku, że na każdą rzecz kobieta i mężczyzna patrzą inaczej, reagują i i interpretują kompletnie różnie :-) kluczem do udanej relacji jest właśnie zrozumienie tej zależności, co niestety dla obu stron wydaje się niemożliwe :-) mimo, że to małżeństwo wydaje się kompletną porażką, to na pewno każdy znajdzie tam coś, co przytrafia się i w jego związku :-)

Historia życia małżeńskiego opowiedziana z 2 perspektyw - męża i żony. Złożona z 2 osobnych części. Zabawne jest to, że historia jest jedna, ale ma się wrażenie, że czyta się 2 różne 😂 tak to bywa właśnie w związku, że na każdą rzecz kobieta i mężczyzna patrzą inaczej, reagują i i interpretują kompletnie różnie :-) kluczem do udanej relacji jest właśnie zrozumienie tej...

5,5 Bardzo to gorzkie i niewskazane dla tych, którzy wciąż wierzą w miłość. Książka nierówna. Chętnie przeczytałbym podobną historię o relacji ludzi, którzy sobie radzą z zakrętami w związku. Mam wrażenie, że ta książka w dużej mierze utrwala wzajemne stereotypy i okopuje w myśleniu, że to "ten drugi" jest winien niepowodzeń.

5,5 Bardzo to gorzkie i niewskazane dla tych, którzy wciąż wierzą w miłość. Książka nierówna. Chętnie przeczytałbym podobną historię o relacji ludzi, którzy sobie radzą z zakrętami w związku. Mam wrażenie, że ta książka w dużej mierze utrwala wzajemne stereotypy i okopuje w myśleniu, że to "ten drugi" jest winien niepowodzeń.

" Kolonia karna. Sceny z życia małżeńskiego. Ona. On." Tomasz Jastrun
Książka to po prostu odmienny punkt widzenia w życiu małżeńskim. Jest podzielona na dwie części: z jednej strony książki Ona,z drugiej On. Te same zdarzenia, a dwie różne interpretacje. Jeden dom, jedna rodzina, a dwa różne spojrzenia na wszystko. Bardzo szczera i zwykła opowieść o miłości, bolesna i wnikliwa analiza związku. Zaczyna się od zwykłej,banalnej historii miłosnej od poznania się więc na początku jest pasja, erotyczne uniesienia, tęsknota za tą drugą osobą, zwykłe uczucia towarzyszące nowemu związkowi. Ślub i ciepło domowego ogniska które towarzyszy w pierwszej fazie małżeństwa, zastępuje go rutyna która przeradza się w niechęć, irytację ( wszystkie drobne wady które nas śmieszyły lub nic nie znaczyły na początku teraz urastają do olbrzymich rozmiarów). Jak to możliwe, że tak bardzo On, Ona się zmienia, jak to możliwe że On, Ona tak myśli i mówi? A erotyka tak ważna, czuła na początku, co się z nią stało,czemu jest to teraz tak okropne, przecież jest taka ważna w małżeństwie?
Książka to świadectwo i analiza jednego związku, jednej rodziny. Ale czy aby na pewno jednej rodziny? Ile takich związków jest wokół nas? Zwłaszcza, że bardzo rzadko się mówi o takich problemach na głos. Więc być może rodzina którą znamy i uważamy za idealną jest przykładem,, Koloni karnej,,. Kto to wie?
Polecam do poczytania

" Kolonia karna. Sceny z życia małżeńskiego. Ona. On." Tomasz Jastrun
Książka to po prostu odmienny punkt widzenia w życiu małżeńskim. Jest podzielona na dwie części: z jednej strony książki Ona,z drugiej On. Te same zdarzenia, a dwie różne interpretacje. Jeden dom, jedna rodzina, a dwa różne spojrzenia na wszystko. Bardzo szczera i zwykła opowieść o miłości, bolesna i...

Wspaniała książka, którą połykam za każdym razem jednym tchem. Jest to typowy czarny humor, który - tak sądzę - mało kto czuje, niestety. Klimat podobny do filmu Dzień Świra, który także uwielbiam - to równie bolesna i szczera historia. Często po nią sięgam, zabieram z półki, otwieram na losowej stronie i za każdym razem śmieję się do łez ;) Od początku do końca tak samo wciągająca, nie ma tu miejsa na lanie wody. Książka ma szczególne miejsce w moim top 3 wszechczasów i często kupuję ją na prezent znajomym, ale wyłącznie tym, którzy mają dystans i poczucie humoru :)

Wspaniała książka, którą połykam za każdym razem jednym tchem. Jest to typowy czarny humor, który - tak sądzę - mało kto czuje, niestety. Klimat podobny do filmu Dzień Świra, który także uwielbiam - to równie bolesna i szczera historia. Często po nią sięgam, zabieram z półki, otwieram na losowej stronie i za każdym razem śmieję się do łez ;) Od początku do końca tak samo...

Kolonia karna. Sceny z życia małżeńskiego to opowieść, którą gdyby potraktować bardzo serio, jak standard, niosłaby tylko jeden komunikat – nie hajtaj się, bo to bez sensu. Dokładnie taki obrazek tu obejrzałam, i to z dwóch stron. Dosłownie! Historia ma swój awers i rewers – napisana jest osobno z perspektywy jego (małżonka) i jej (żony).
Gdyby założyć, że całe to spojrzenie na związek ukazany w Kolonii karnej to norma – nie ma lepszej antyreklamy dla małżeństwa, jak książka Tomasza Jastruna. Choć może warto spojrzeć na to raczej jak na przestrogę, co się dzieje, gdy pozwalamy pobiec wypadkom swoją drogą, zbyt mało się starając lub nie ingerując w nie zupełnie? Zdaniem wydawcy, ta powieść świadectwo naszych czasów. Zastanawiałam się nad tym, i doszłam do wniosku, że sądząc po kolejkach do gabinetów psychologicznych i terapeutycznych, coś musi być na rzeczy.
Jeśli ktoś ceni sobie szyderę, złośliwostki, celne wypunktowania niedoskonałości czy perfidii bliźniego, będzie usatysfakcjonowany. Jastrun to Jastrun, jak zawsze po mistrzowsku ubrał zwykłą, nieidealną, czasem bolesną wręcz codzienność w poetycki język.
Więcej na https://wrolimamy.pl/recenzja/kolonia-karna-sceny-z-zycia-malzenskiego/

Kolonia karna. Sceny z życia małżeńskiego to opowieść, którą gdyby potraktować bardzo serio, jak standard, niosłaby tylko jeden komunikat – nie hajtaj się, bo to bez sensu. Dokładnie taki obrazek tu obejrzałam, i to z dwóch stron. Dosłownie! Historia ma swój awers i rewers – napisana jest osobno z perspektywy jego (małżonka) i jej (żony).
Gdyby założyć, że całe to...

Bardzo ciekawa pozycja - książka przedstawiająca damski i męski punkt widzenia. Napisana w humorystyczny sposób. Dobrze się bawiłam podczas czytania, wciągnęłam jednym haustem, po czym jedną podarowałam siostrze, a drugą dokupiłam dla przyjaciółki. Zdecydowanie polecam :)

Bardzo ciekawa pozycja - książka przedstawiająca damski i męski punkt widzenia. Napisana w humorystyczny sposób. Dobrze się bawiłam podczas czytania, wciągnęłam jednym haustem, po czym jedną podarowałam siostrze, a drugą dokupiłam dla przyjaciółki. Zdecydowanie polecam :)

Tomasz Jastrun przedstawia historię pewnego małżeństwa. Małżeństwa niezbyt dobranego, choć początki ich związku nie zwiastowały takiego zakończenia. Ale małżeństwa cały czas trwającego, pogrążonego w pozorach, tracącego siły na bezustanną walkę. Ona i on. Obydwoje zmęczeni i wyczerpani nieustannymi pojedynkami. Ich życie to albo poligon, albo tytułowa kolonia karna… Czasem walczący. Czasem po prostu skazani na siebie.

Historię ich związku poznajemy z dwóch perspektyw: jej i jego. Najpierw głos zabiera ona, a później o tych samych sytuacjach wypowiada się on. Czasem aż trudno uwierzyć jak diametralne różnie odbierają jedną i tę samą sytuację. Może gdyby potrafili ze sobą rozmawiać i słuchać się nawzajem ich życie nie zmieniłoby się w udrękę… Nie mieliby frustrującego poczucia, że zmarnowali życie z niewłaściwą osobą u swojego boku. Chyba nie ma straszniejszej refleksji…

A jednak nie potrafią się rozstać. A może tak naprawdę nie chcą. Wolą prowadzić wieczną walkę, bo inaczej nie potrafią. A gdyby tak zniknęły wieczne pretensje… A gdyby tak przestać zrzucać winę na tę drugą osobę… A gdyby tak pomyśleć kiedyś „my” zamiast „ja”… A gdyby tak odpuścić batalię o dominację w domu… Oczywiście nawet w związku każdy potrzebuje przestrzeni tylko dla siebie, ale jeśli walczy się tylko o swoje nie uwzględniając drugiej osoby to kończy się właśnie tak, jak małżeństwo głównych bohaterów. Bo gdy jest miłość i szacunek do drugiej osoby nie trzeba toczyć nieustannych potyczek o każdy drobiazg. Z jednej strony trzeba wiedzieć, kiedy odpuścić, nawet jeśli coś naprawdę nas irytuje. Z drugiej strony nie można godzić się na uległość i ustępliwość cały czas. Bo w tym cały jest ambaras, żeby umieć wypośrodkować. Szczególnie wtedy, kiedy spotykają się dwa odmienne temperamenty i osobowości.

A nasi bohaterowie złotego środka nie znaleźli i ich wspólne życie zamiast sielanki przekształciło się w udrękę.

Tomasz Jastrun tę udrękę opisuje pięknie. Po prostu pięknie! To sztuka pisać tak poetycko o zwyczajnej prozie życia. W dodatku nasyconej raczej negatywnymi odcieniami. Doskonale oddaje emocje bohaterów. Doskonale oddaje atmosferę panującą na tym nietypowym poligonie walk wewnętrznych między nią a nim. Kiedy trzeba jest poważnie. Kiedy trzeba jest zabawnie. A wnioski niech już każdy wysnuje sam.

Bo autor jednoznacznie nie opowiada się po żadnej ze stron. Jest trochę jak psychoterapeuta. Pozwolił wypowiedzieć się i jej, i jemu bez osądzania. Z tą różnicą, że też i bez wskazówek jak porzucić wyczerpującą walkę, a skupić się na tym, co dobre.
https://monikaolgaczyta.blogspot.com/

Tomasz Jastrun przedstawia historię pewnego małżeństwa. Małżeństwa niezbyt dobranego, choć początki ich związku nie zwiastowały takiego zakończenia. Ale małżeństwa cały czas trwającego, pogrążonego w pozorach, tracącego siły na bezustanną walkę. Ona i on. Obydwoje zmęczeni i wyczerpani nieustannymi pojedynkami. Ich życie to albo poligon, albo tytułowa kolonia karna… Czasem...

Rewelacyjna książka. Może stanowić niejako poradnik małżeński. Historia związku, a później małżeństwa opisana ze strony męża i żony. Świetnie opisuje realia życia w związku.

Rewelacyjna książka. Może stanowić niejako poradnik małżeński. Historia związku, a później małżeństwa opisana ze strony męża i żony. Świetnie opisuje realia życia w związku.

Nie przeczytałam całości, ile można się męczyć. Główni bohaterowie tak stereotypowi, że aż boli. Ona zrzędliwa, on zirytowany upierdliwością żony. kobieta jest tak bardzo pasująca do tego, jak widzą (lub chcą widzieć) kobiety niezadowoleni mężczyźni że ani przez chwilę nie ma wątpliwości co do płci autora. Szkoda czasu na czytanie takiej książki, można zamiast niej poczytać "męskie" fora.

Nie przeczytałam całości, ile można się męczyć. Główni bohaterowie tak stereotypowi, że aż boli. Ona zrzędliwa, on zirytowany upierdliwością żony. kobieta jest tak bardzo pasująca do tego, jak widzą (lub chcą widzieć) kobiety niezadowoleni mężczyźni że ani przez chwilę nie ma wątpliwości co do płci autora. Szkoda czasu na czytanie takiej książki, można zamiast niej poczytać...