Ta książka wpadła mi w ręce, gdy przeglądałam półki fantasy w empiku. Zaintrygowała mnie okładka i niewiele myśląc wrzuciłam ją do koszyka. Za nic nie spodziewałam się, że spodoba mi się AŻ tak.
Wszystko, od stylu autora do charakterów postaci, intryguje, wciąga i sprawia, że czytelnik daje się Przyciągnąć książce. Tajemnicą tak udanej historii jest Kelsier - on nadaje całemu tomowi życia. Oczywiście, bez niego żadna z akcji Mglistych złodziei nie byłaby tak spektakularna. Gdybym była jedną z bohaterek, chyba bym go pokochała...
A jeśli chodzi o styl - pisarz nie pisze nudnie, potrafi zatrzeć linię między opisem, a uczuciami postaci. Taką samą zdolność do komentowania zdarzeń w swej książce zauważyłam u Brenta Weeksa (może dlatego Kelsier tak skojarzył mi się z Gavinem Gulie?).
Ostatnie zdarzenia wbiły mnie w materac (książkę kończyłam w nocy, bo nie mogłabym zasnąć, nie znając zakończenia) i ostatecznie przekonały mnie do tej książki. Na pewno przeczytam całą trylogię, choć bez Kelsiera nie wiem, czy to będzie to samo.

Ta książka wpadła mi w ręce, gdy przeglądałam półki fantasy w empiku. Zaintrygowała mnie okładka i niewiele myśląc wrzuciłam ją do koszyka. Za nic nie spodziewałam się, że spodoba mi się AŻ tak.
Wszystko, od stylu autora do charakterów postaci, intryguje, wciąga i sprawia, że czytelnik daje się Przyciągnąć książce. Tajemnicą tak udanej historii jest Kelsier - on nadaje...