Oryginalne notatki z podróży, które złożyły się na książkę.

Sam tytuł może zastanowić, podobnie jak silnie akcentowane przez autora słowo tropa. Myślę, że przewlekanie i wydeptywanie można tutaj potraktować wspólnie. To się wszystko łączy, jeśli chodzi o Mariusza Wilka i jego podejście do bycia w ogóle. Jednak nie dla każdego, jak zakładam, będzie to spójna literatura. Moje zdanie jest takie, że na tym polega bogactwo tego rodzaju pisania; pozornie może nieść pewien chaos, ale ostatecznie więcej czytelnikowi oferuje...

Oryginalne notatki z podróży, które złożyły się na książkę.

Sam tytuł może zastanowić, podobnie jak silnie akcentowane przez autora słowo tropa. Myślę, że przewlekanie i wydeptywanie można tutaj potraktować wspólnie. To się wszystko łączy, jeśli chodzi o Mariusza Wilka i jego podejście do bycia w ogóle. Jednak nie dla każdego, jak zakładam, będzie to spójna literatura....

Rzadkość gdy ktoś faktycznie mieszkający w Rosji pisze książkę. Ciekawy styl i historie.

Rzadkość gdy ktoś faktycznie mieszkający w Rosji pisze książkę. Ciekawy styl i historie.

Wilkowe pisanie to żanr specyficzny. Chodzi on swoją własną tropą i tylko od ciebie czytelniku zależy, czy chcesz nią podążać za jej właścicielem. A tropa to niełatwa, wręcz katorżnicza - prawdziwa wołoka. Wleczesz wraz z autorem balast jego niejasnych fascynacji literackich, dziwnych przemyśleń, spontanicznych zapojów i sowieckiej mentalności jego znajomków.Sam się nieraz zastanawiasz, po co w to brnąć, przecież nie ma w tym sensu, żadnego światełka nadziei, jakiejś myśli przewodniej, której można się uwiesić, a jednak chcesz być razem z Mariuszem Wilkiem na kartach jego książki. Dlaczego? Może to ten zapach wolności, którego już nie czujesz w swoim życiu upakowanym ciasno pomiędzy miejskie blokowiska?

Wilkowe pisanie to żanr specyficzny. Chodzi on swoją własną tropą i tylko od ciebie czytelniku zależy, czy chcesz nią podążać za jej właścicielem. A tropa to niełatwa, wręcz katorżnicza - prawdziwa wołoka. Wleczesz wraz z autorem balast jego niejasnych fascynacji literackich, dziwnych przemyśleń, spontanicznych zapojów i sowieckiej mentalności jego znajomków.Sam się nieraz...

To worek zapisków Wilka, gdzie teksty bardzo barwne i ciekawe przemieszane są z bezbarwnymi i nudnymi, przeznaczonymi chyba dla bardzo wtajemniczonych w stalinowską historię tych miejsc. Mnie najbardziej ujął krasny języka autora, choć najciekawsze stwierdzenie na temat Rosji autor cytuje za Fiedotowem i Sołżenicynem: "Rosja nie jest częścią Europy, jak Niemcy czy Włochy, lecz jest całym światem, jak dajmy na to Chiny".

To worek zapisków Wilka, gdzie teksty bardzo barwne i ciekawe przemieszane są z bezbarwnymi i nudnymi, przeznaczonymi chyba dla bardzo wtajemniczonych w stalinowską historię tych miejsc. Mnie najbardziej ujął krasny języka autora, choć najciekawsze stwierdzenie na temat Rosji autor cytuje za Fiedotowem i Sołżenicynem: "Rosja nie jest częścią Europy, jak Niemcy czy Włochy,...

To dziennik, przemyślenia z podróży, ogrom wiedzy, tłumaczeń słów i znaczeń, zabawa archaizmami (gdyż ograniczanie się do słów w aktualnym obiegu, "to rodzaj kastracji"),dialektyzmami i wtrętami zwykle rosyjskojęzycznymi. To uczta językowa, bogactwo słów. Żeby czytać tę książkę, trzeba włożyć wysiłek, wyostrzyć intelekt, włączyć fascynację językową. A wtedy zachwyt nad rosyjskością, klimatem tropy staje się czystą przyjemnością. Bo to "kapryśne pisanie, kluczenie, nie dla fleszy i świateł".

Mariusz Wilk wyraźnie lubi "pisać tylko rano, gdy uwaga jest niezmącona, umysł czysty, odświeżony snem", lubi różnorodne, bogate słownictwo, omawianie, wyjaśnianie, tłumaczenie z filologicznym zacięciem, rzetelnie opierając się o Brüknera, Doroszewskiego, i innych najlepszych w tej materii. Lubi rusycyzmy, nie lubi i nie stosuje anglicyzmów. "Pisząc, zamykam się w sobie, coraz głębiej i głębiej. Świat zewnętrzny przestaje mnie zajmować, ludzie-frapować (...) Dziś wszyscy szukają poklasku, pędzą, piszą dużo i niedojrzale, bez namysłu. Dawniej było inaczej. Miejscem pisarza jest Pustelnia, nie Rynek"...

To dziennik, przemyślenia z podróży, ogrom wiedzy, tłumaczeń słów i znaczeń, zabawa archaizmami (gdyż ograniczanie się do słów w aktualnym obiegu, "to rodzaj kastracji"),dialektyzmami i wtrętami zwykle rosyjskojęzycznymi. To uczta językowa, bogactwo słów. Żeby czytać tę książkę, trzeba włożyć wysiłek, wyostrzyć intelekt, włączyć fascynację językową. A wtedy zachwyt nad...

Rosję da się lubić

Rosję da się lubić

Wraz z Mariuszem Wilkiem podążamy Wołoką czyli szlakiem,którym idzie się po raz pierwszy. Na pewno dla wielu czytelników będzie to podróż powtórna, odbyta już w "Innym świecie" lub w "Archipelagu GUŁag". Podróż ciągnąca się od Wysp Sołowieckich do Petersburga jest bogata w interesujące dygresje społeczne, historyczne czy językowe. Barwna, żywa narracja sprawia, że czytelnik czuje smak żurawinowego bimbru,świeżego kawioru czy zapach biełmoskich papierosów. Pierwsza przeczytana przeze nie książka tego autora i już wiem, że muszę przeczytać wcześniejsze prace

Wraz z Mariuszem Wilkiem podążamy Wołoką czyli szlakiem,którym idzie się po raz pierwszy. Na pewno dla wielu czytelników będzie to podróż powtórna, odbyta już w "Innym świecie" lub w "Archipelagu GUŁag". Podróż ciągnąca się od Wysp Sołowieckich do Petersburga jest bogata w interesujące dygresje społeczne, historyczne czy językowe. Barwna, żywa narracja sprawia, że czytelnik...

Nie mogłem nie przeczytać tej książki. Tym bardziej że słyszałem wiele negatywnych opinii o niej:że autor używa wielu słów które wyszły juz z użytku, że nic ciekawego nie napisał. Dla mnie właśnie język jakim ta książka jest pisana jest plusem, dzięki niemu tworzy specyficzny klimat który bardzo mnie urzekł. Polecam miłośnikom Rosji.

Nie mogłem nie przeczytać tej książki. Tym bardziej że słyszałem wiele negatywnych opinii o niej:że autor używa wielu słów które wyszły juz z użytku, że nic ciekawego nie napisał. Dla mnie właśnie język jakim ta książka jest pisana jest plusem, dzięki niemu tworzy specyficzny klimat który bardzo mnie urzekł. Polecam miłośnikom Rosji.

Głęboko zapada w pamięć widoczna miłość autora do języka i słów:)

Głęboko zapada w pamięć widoczna miłość autora do języka i słów:)

Poniekąd kontynuacja "Wilczego notesu" Dobre, choc juz nie tak powalające jak pierwsza.

Poniekąd kontynuacja "Wilczego notesu" Dobre, choc juz nie tak powalające jak pierwsza.