Serię „Mroczne umysły” poznałam w tym roku i przyznam, że nie do końca przypadła mi do gustu. Niestety, przypadkiem skasowałam na swoim profilu Opinie o trzech tomach tej serii – ale w skrócie, narzekałam tam na źle skonstruowane wątki, drętwe dialogi i oczywiście na Ruby, której nie mogłam ścierpieć. Jednakże historia tam zawarta broniła się swoją innowacyjnością, a takie postaci jak Pulpet czy Liam osładzały mi serię. Moją ulubioną postacią jednak od samego początku była Suzume i wciąż brakowało mi wątków z jej udziałem.
Tak więc gdy odkryłam część „W sidłach losu” całkowicie poświęconą tej sympatycznej bohaterce musiałam ją przeczytać. I stwierdzam, że to najlepsza część! Szkoda, że taka krótka – czyta się na jeden gryz.
Książka opowiada o losach Zu po opuszczeniu przyjaciół. Grupka Żółtych przemierza pogrążony w chaosie kraj, by dotrzeć na rancho prowadzone przez wujka dziewczynki. Po drodze jednak padają ofiarami łowców i dochodzi do tragicznego rozdzielenia grupki dzieci. Czy słodka Zu potrafi rozczulić serce nie tylko czytelnika, ale i łowcy gotowego ją sprzedać na pierwszym lepszym posterunku SSP?
Ile jeszcze tragedii będzie musiała znieść ta mała brązowooka dziewczynka, której, w wyniku cierpień których zaznała, odebrało głos?
Ta książka na pewno wyjaśni nam kilka kwestii, które w „Mrocznych umysłach” były niejasne, zepchnięte na drugi plan, przysłonięte denerwująca obecnością Ruby…
Ta część bardzo mnie wzruszyła. A zakończenie złamało mi serce.

Serię „Mroczne umysły” poznałam w tym roku i przyznam, że nie do końca przypadła mi do gustu. Niestety, przypadkiem skasowałam na swoim profilu Opinie o trzech tomach tej serii – ale w skrócie, narzekałam tam na źle skonstruowane wątki, drętwe dialogi i oczywiście na Ruby, której nie mogłam ścierpieć. Jednakże historia tam zawarta broniła się swoją innowacyjnością, a takie...