Niniejsza pozycja autorstwa Andrzeja Szahaja jest niczym innym niż pochwałą systemu socjaldemokratycznego. Przy odpowiednio dobranych aksjomatach Panu Profesorowi wyszło to bardzo zgrabnie i na temat.
Z głównym przesłaniem autora jakoby socjaldemokratyczny model państwa o liberalnym zabarwieniu światopoglądowym z nutą kapitalizmu (bo taki obraz moim zdaniem wyłania się z lektury)pozwolę się nie zgodzić, ze względu, iż światopoglądowo w sferze ekonomicznej jestem trochę bardziej na prawo od Pana Profesora, a w sferze obyczajowej mniej liberalny.
Nie zmienia to faktu, iż pozycję tą uważam za ważną w dyskusji o kondycji państwa, ponieważ jest w niej dość dobrze opisany mechanizm pewnych "patologicznych" rozwiązań, które to doprowadziły do dzisiejszego kształtu naszego państwa, a które to nie wygląda najlepiej zarówno w ocenie przeciętnego zjadacza chleba jak i ekspertów znających problematykę przedmiotu.
Jedyne co mnie rozczarowało w niniejsze pracy, to nie jednoznaczne ustosunkowanie się autora w kwestii wyboru właściwej drogi rynkowej jaką powinni obrać w naszym kraju, ewentualnie wybrani przez naród do sprawowania rządów - socjaldemokraci. Np. autor raz twierdzi [str.223], iż nie wyobraża sobie liczącej się opcji lewicowej nie uwzględniającej wyższości gospodarki wolnorynkowej nad gospodarką planową, by po chwili [str.237] twierdzić, że "musimy się też pojednać z planowaniem w sensem określenia celów strategicznych oraz pożądanych modeli życia społecznego, w tym ekonomicznego", co jest de facto odchodzeniem od modelu wolnorynkowego w kierunku planowania. Nie wspominając na rodzące się pytanie, czy przypadkiem pod "modelem życia społecznego" nie kryje się inżynieria społeczna pomysłu Gramsci'ego, do którego kilkukrotnie autor w swej książce się odwołuje, co moim zdaniem jest wizją dość przerażającą.

Niniejsza pozycja autorstwa Andrzeja Szahaja jest niczym innym niż pochwałą systemu socjaldemokratycznego. Przy odpowiednio dobranych aksjomatach Panu Profesorowi wyszło to bardzo zgrabnie i na temat.
Z głównym przesłaniem autora jakoby socjaldemokratyczny model państwa o liberalnym zabarwieniu światopoglądowym z nutą kapitalizmu (bo taki obraz moim zdaniem wyłania się z...

Książkę se przeczytałem, „Kapitalizm drobnego druku” Szahaja. I jest to lektura bardzo fajna, bo do cna hejterska, przez dwieście stron krytykujący i wytykająca. Autor wpada niemal na samym początku w trans i wymieniać zaczyna kolejne niedoróbki i usterki państwa polskiego, niczym wieszczka kumejska rozrysowuje czarne scenariusze, podając miliony przykładów na degrengoladę społeczno-ekonomiczną kraju i w miażdżącej większości trudno nie przyznać mu racji (jeżeli abstrahujemy oczywiście od proponowanych przez niego rozwiązań, najczęściej ograniczonych do prostackiego „rozdajmy więcej hajsu, w Skandynawii to działa”). Najbardziej podoba mi się jednak fakt, że Szahaj stara się widzieć w ekonomii coś wykraczającego poza samą tę dziedzinę, że nadaje podejmowanym tematom charakter interdyscyplinarny (xDDD),że wytrwale stara się osadzać zagadnienia ekonomiczne w kontekście społecznym, filozoficznym, czy może nawet trochę szerzej – humanistycznym. Ilekroć wpadały w moje ręce opracowania dotyczące zagadnień społeczno-gospodarczych, zawsze zżymałem się na ich oderwanie od rzeczywistości, traktowanie integralnych elementów życia ludzkiego jak czegoś kompletnie odseparowanego od człowieka. Ba, ja nawet w tym momencie jebnę cytatem, bo tak mi się spodobał, że aż go zapisałem: „Jest to przykład naturalizowania procesów, które mają charakter procesów politycznych, czy szerzej społecznych. Naturalizacja ta polega na tym, że to, co znajduje się de facto w zasięgu ludzkiej woli czy ingerencji czyni się elementem procesów o charakterze fatalistycznym, równych procesom przyrodniczym, na które człowiek nie ma wpływu (burze, powodzie, trzęsienia ziemi).” Z prawdziwą przyjemnością czytałem te fragmenty, w których autor starał się udowodnić mi, że jednak nie jestem jednostką bezużyteczną. Nie do końca w zapewnienia Szahaja wierzę, ale jednak promyk nadziei mi dał, a każdy taki promyk jest w tych smutnych dniach na wagę złota. Boli za to strona edytorska, sporo w „Kapitalizmie drobnego druku” błędów interpunkcyjnych, co zapewne widzicie w powyższym cytacie, lecz nie udało się również wyłapać korekcie kilku literówek czy pomyłek fleksyjnych. Ale poza tym – kapitalna lektura, kolejna dobra rzecz w pakiecikach BookRage.

Książkę se przeczytałem, „Kapitalizm drobnego druku” Szahaja. I jest to lektura bardzo fajna, bo do cna hejterska, przez dwieście stron krytykujący i wytykająca. Autor wpada niemal na samym początku w trans i wymieniać zaczyna kolejne niedoróbki i usterki państwa polskiego, niczym wieszczka kumejska rozrysowuje czarne scenariusze, podając miliony przykładów na degrengoladę...