Arendt ma w sobie tę zaletę, że nie jest tak bełkotliwa, jak niektórzy filozofowie, ale ta książka - podobnie jak wszystkie jej publikacje - jest napisana w sposób zawiły (nie za bardzo wiadomo, o co chodzi, jaka jest teza) i w związku z tym usypiający (Habermas jest chyba pod tym względem podobny, może taka natura niemieckiego pisania). A jednak wyciągnąłem dość dużo interesujących myśli:
- o tym, że prawa człowieka były w istocie rewolucyjne, a jednak w praktyce znaczyły mniej niż prawa obywatela (s. 81—83),
- o woli powszechnej nieomalże biologicznie emanującej z mas (s. 102),
- o rewolucyjnym terrorze jako walce z hipokryzją, całkiem ludzką cechą (s. 154—160),
- o francuskich prawach człowieka jako prawach biologicznych, prawach konieczności życiowej, podczas gdy amerykańskie prawa były polityczne (s. 165—166),
- o tym, że żadna rewolucja nie rozwiązała kwestii socjalnej (s. 169—170),
- o przekształceniu decyzji większości we władzę większości (s. 245—246, 274—276).

Arendt ma w sobie tę zaletę, że nie jest tak bełkotliwa, jak niektórzy filozofowie, ale ta książka - podobnie jak wszystkie jej publikacje - jest napisana w sposób zawiły (nie za bardzo wiadomo, o co chodzi, jaka jest teza) i w związku z tym usypiający (Habermas jest chyba pod tym względem podobny, może taka natura niemieckiego pisania). A jednak wyciągnąłem dość dużo...

Autorka Hannah Arendt poddaje analizie przyczyny zamierzeń i wydarzeń, które przyczyniły się do zapoczątkowania rewolucji ludu we Francji i walki o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Każda z tych rewolucji miała inne powody aby zaistnieć. Walka i końcowy efekt nie zawsze jednak muszą zadowolić walczących i upominających się o swoje.

Autorka Hannah Arendt poddaje analizie przyczyny zamierzeń i wydarzeń, które przyczyniły się do zapoczątkowania rewolucji ludu we Francji i walki o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Każda z tych rewolucji miała inne powody aby zaistnieć. Walka i końcowy efekt nie zawsze jednak muszą zadowolić walczących i upominających się o swoje.