W ten zimowy czas po długiej przerwie w czytaniu (i niewypale z książką ''Kompleks Boga'' o której nie chcę wam truć) zabrałam się za lekturę dość niezwykłą. Zachęcił mnie do niej artykuł o Korei Północnej i jej systemie karnym. Wspomniano w nim o ciężkim wyroku nałożonym na amerykańskiego turystę za kradzież plakatu propagandowego. Za te przestępstwo skazano go na piętnaście lat ciężkich robót. Chłopak zmarł w szpitalu w Ohio, gdzie trafił po tym jak w stanie śpiączki został "zwolniony" z niewoli w Korei Północnej. Nie doczekał wolności. Mnie osobiście oburzyła kara wyznaczona za ten czyn. Tyle lat za kradzież plakatu!? Dla nas (ludzi wolnych), którzy znają pojęcia jak: wolność słowa i moralność społeczna jest nie do pomyślenia, aby wyrok ten był w jakikolwiek sposób adekwatny do wyrządzonego czynu. Na ile wielopokoleniowy system Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej jest do cna wyłuskany ze zwyczajnej etyczności, praworządności, czy uczciwości wobec obywateli? Reportaż autorstwa Suki Kim odpowiada na to pytanie od podszewki pokazując nam kraj działający w własnym tempie, odciętym od reszty świata.

Od razu uderza w nas zatrzymanie czasu jakie nastąpiło w mieście, które odwiedziła nasza bohaterka. W Pjongjang czas upływa zupełnie inaczej, wszystko dzieje się na swoich zasadach, a dokładniej mówiąc w oparciu o regulamin prawidłowego postępowania. By uchronić się przed konsekwencjami, należy zachować szczególną ostrożność. Suki Kim prowadzi nas przez swoje życie, od lat młodzieńczych w których dowiaduje się o ucieczce jej matki na południową stronę Korei i czasy, gdy rozpoczęła naukę w prestiżowej uczelni, która została oparta o program nauki studentów w języku angielskim przez nauczycieli z zagranicy. Pisarka poznaje mentalność młodych Koreańczyków i ich sposób postrzegania świata, zniekształcony przez propagandę państwową. Śledzimy drogę naszej bohaterki i jej życie codzienne w odizolowanym od reszty świata państwie. Pod przykrywką chrześcijańskiej misjonarki stara się zrozumieć dlaczego upodlający człowieka system w tym kraju jest tak żywo praktykowany i akceptowany. Młodzi ludzie, których nauki się podejmuje są do cna przesiąknięci nienawiścią do Ameryki i Japonii oraz od wczesnych lat wpajany jest im ciągły stres związany z stanem gotowości do walki. Każdy, bez wyjątku oddaje się swoim czynnościom w trosce o dobro kraju i Wielkiego Przywódcy. Wszechogarniająca obecność Kim Ir Sena i jego następców sprawia, że ludzie czują się z nimi zjednoczeni i przytłoczeni. Każdy jest świadom, że jest obserwowany i każde potknięcie słowne, czy dosłowne jest odnotowywane i wykorzystywane w odpowiednim momencie.

Tak pokrótce wygląda reportaż dziennikarki Suki Kim. Dla mnie jako laika w temacie Korei Północnej (choć ogromnego fana Korei Południowej) książka dostarczyła wiele informacji. Autorka stosując delikatny nacisk poznała i pokazała nam sposób myślenia zamożnych młodych ludzi KLDR. Dodatkowo ukazała nam typowe życie codzienne kogoś, kto czynnie pracuje w tym kraju i typowe rozrywki zorganizowane dla obcokrajowców. Na pewno nie jest to obraz całej Korei Północnej, ale jego istotna część, ponieważ wielu z tych młodych mężczyzn w przyszłości zajmie ważne stanowiska i będzie czynnie uczestniczyć w rozwijaniu się KLDR.

Zapraszam na bloga: https://zakreconydruk.blogspot.com/2018/01/korea-ponocna-inaczej-anty-atlantyda.html

W ten zimowy czas po długiej przerwie w czytaniu (i niewypale z książką ''Kompleks Boga'' o której nie chcę wam truć) zabrałam się za lekturę dość niezwykłą. Zachęcił mnie do niej artykuł o Korei Północnej i jej systemie karnym. Wspomniano w nim o ciężkim wyroku nałożonym na amerykańskiego turystę za kradzież plakatu propagandowego. Za te przestępstwo skazano go na...