Komunistyczna utopia, najlepszy z najlepszych światów, tak przynajmniej myślą uczniowie autorki. Gdzieś tam pomiędzy wierszami poczułem emocje własnej szkoły. Pochody, wykopki, akademie. Na całe szczęście nie w takim koreańskim wydaniu. Klasyka gatunku. Książka nie jest pełnym obrazem Północnej Korei, ale raczej opisem zderzenia dwóch różnych światów. Warto przeczytać.

Komunistyczna utopia, najlepszy z najlepszych światów, tak przynajmniej myślą uczniowie autorki. Gdzieś tam pomiędzy wierszami poczułem emocje własnej szkoły. Pochody, wykopki, akademie. Na całe szczęście nie w takim koreańskim wydaniu. Klasyka gatunku. Książka nie jest pełnym obrazem Północnej Korei, ale raczej opisem zderzenia dwóch różnych światów. Warto przeczytać.

Świetnie napisany reportaż w formie pamiętnika od którego nie sposób się oderwać.Bardzo ciekawy i szokujący przynajmniej dla mnie,bo jest to mój pierwszy wgląd na sprawy Korei Północnej.Cały czas kręciłam głową i nie chciało mi się wierzyć ,że gdzieś tam żyją ludzie w całkowitej propagandzie i wielkiej miłości do swojego "Wielkiego Wodza".Autorka tak skrupulatnie opisała swoje i swoich studentów życie w "zamkniętym akwarium",gdzie uczyła ich j.angielskiego,że z całego serca ,tak jak ona polubiłam tych chłopców.
Książka na prawdę bardzo dobra, o totalnie innym świecie,w którym żyjemy,szokuje,wzrusza i skłania do myślenia ,a przede wszystkim pochłania bez reszty.

Świetnie napisany reportaż w formie pamiętnika od którego nie sposób się oderwać.Bardzo ciekawy i szokujący przynajmniej dla mnie,bo jest to mój pierwszy wgląd na sprawy Korei Północnej.Cały czas kręciłam głową i nie chciało mi się wierzyć ,że gdzieś tam żyją ludzie w całkowitej propagandzie i wielkiej miłości do swojego "Wielkiego Wodza".Autorka tak skrupulatnie opisała...

Całkiem OK, ale lekki niedosyt jest. Książka czyta się trochę jak pamiętnik. Autorka spędziła trochę czasu w KRLD jako nauczycielka j.angielskiego, ale praktycznie cały swój pobyt spędziła w akademiku, którego nie mogła opuszczać...

Całkiem OK, ale lekki niedosyt jest. Książka czyta się trochę jak pamiętnik. Autorka spędziła trochę czasu w KRLD jako nauczycielka j.angielskiego, ale praktycznie cały swój pobyt spędziła w akademiku, którego nie mogła opuszczać...

Wyjątkowo ciekawie napisany reportaż w formie pamiętnika. Z jednej strony mocno współczułam uczniom, którzy i tak byli w lepszej sytuacji niz zdecydowana większość mieszkańców, z drugiej nie potrafiłam zrozumieć, jak indoktrynacja może ludziom wyprać mózgi.

Wyjątkowo ciekawie napisany reportaż w formie pamiętnika. Z jednej strony mocno współczułam uczniom, którzy i tak byli w lepszej sytuacji niz zdecydowana większość mieszkańców, z drugiej nie potrafiłam zrozumieć, jak indoktrynacja może ludziom wyprać mózgi.

Bardzo ciekawa relacja. Dodam, że nie była to moja pierwsza lektura dotycząca Korei Pół, ale gdzieś w środku, i tak bardzo mnie zszokowała. Fakt, że ludzie mogą w ten sposób życ, nie mówię tylko o braku dostępu do dóbr materialnych, ale o tej wszechobecnej propagadzie, miłości do "Wielkiego Wodza", straszne, jak państwo może kontrolować nawet myśli obywateli. Najbardziej boli to, że zapewne 90% populacji jest nauczona tak myśleć, wierzy, że tak jest, jeżeli w kraju jest dostępna tylko telewizja krajowa (kontrolowana),nie mają dostępu do internetu, w ogóle do, żadnych info dotyczącego świata zewnętrznego. Przerażające.
Chcę jeszcze dodać... wielkie brawa dla autorki, która dała radę tam mieszkać te kilka miesięcy oraz za jej szacunek wobec studentów. Na prawdę można było wyczytać, że bardzo ich uwielbiała, i jestem pewna, że do dzisiaj o nich myśli.
Warta przeczytania , więc polecam!

Bardzo ciekawa relacja. Dodam, że nie była to moja pierwsza lektura dotycząca Korei Pół, ale gdzieś w środku, i tak bardzo mnie zszokowała. Fakt, że ludzie mogą w ten sposób życ, nie mówię tylko o braku dostępu do dóbr materialnych, ale o tej wszechobecnej propagadzie, miłości do "Wielkiego Wodza", straszne, jak państwo może kontrolować nawet myśli obywateli. Najbardziej...

Ksiazka mnie wciągnęła. Ale nie porwała. Oczekiwałem więcej reportażu o sytuacji w Korei północnej. W zamian dostałem, całkiem niezłe napisany, pamiętnik o rozterkach nauczycielki angielskiego, która w sumie nie wiadomo co chciała osiągnąć swoim pobytem w tym kraju - czy chciała go poznać, czy może jakoś zachęcić dzieci elit do rebelii. Nie jest rowniez wyartykułowany stosunek do tych dzieciaków, a w zasadzie już mężczyzn - z jednej strony matczyne uczucie, miłość, przywiązanie, chęć pomocy, z drugiej zaś totalna nieufność. Ale może na tym opiera się życie tam, za 38 równoleznikiem

Ksiazka mnie wciągnęła. Ale nie porwała. Oczekiwałem więcej reportażu o sytuacji w Korei północnej. W zamian dostałem, całkiem niezłe napisany, pamiętnik o rozterkach nauczycielki angielskiego, która w sumie nie wiadomo co chciała osiągnąć swoim pobytem w tym kraju - czy chciała go poznać, czy może jakoś zachęcić dzieci elit do rebelii. Nie jest rowniez wyartykułowany...

Aby nie rozczarować się tą książką, należy na wstępie dowiedzieć się o czym ona jest.

To nie jest książka o Korei Północnej, to jest książka o kobiecie, która uczyła studentów w Korei Północnej. Mówi to nawet sam tytuł ;)

Jeśli sięgnie się po książkę oczekując pełnego studium nad krajem i jego przywódcą, to faktycznie, czytelnik nie dowie się zbyt wiele. Tutaj mamy coś w rodzaju pamiętnika nauczycielki, amerykanki południowokoreańskiego pochodzenia. Autorka spędziła dwa semestry ucząc angielskiego w elitarnej uczelni w Korei Północnej i książka opowiada o tych doświadczeniach.

Myślę, że nie jest to pozycja dla osób, które dopiero zaczynają zapoznawać się z literaturą dotyczącą Korei Północnej. Na początek proponowałabym przeczytać kilka innych książek jak np.: "Wielki Następca. Niebiańskie przeznaczenie błyskotliwego towarzysza Kim Dzong Una", "Światu nie mamy czego zazdrościć. Zwyczajne losy mieszkańców Korei Północnej" czy "Przeżyć. Droga dziewczyny z Korei Północnej do wolności". Wtedy książka Suki Kim będzie dobrym dopełnieniem tematu.

Co do samej książki... Jest dobrze napisana i ciekawa ale wydaje się być trochę naiwna. Trudno mi tak do końca wierzyć w to w jaki sposób autorka opisuje studentów. W książce widać wyraźnie i autorka sama przyznaje, że "zakochała się" w swoich studentach i dokładnie tak brzmią opisy - jak zakochanej kobiety, która postanawia nie widzieć żadnych wad w swoim ukochanym.

Niemniej jednak, pozycja warta przeczytania.

Aby nie rozczarować się tą książką, należy na wstępie dowiedzieć się o czym ona jest.

To nie jest książka o Korei Północnej, to jest książka o kobiecie, która uczyła studentów w Korei Północnej. Mówi to nawet sam tytuł ;)

Jeśli sięgnie się po książkę oczekując pełnego studium nad krajem i jego przywódcą, to faktycznie, czytelnik nie dowie się zbyt wiele. Tutaj mamy coś...

Mimo trudnego tematu książka napisana jest lekkim piórem, czyta się ja przyjemnie. Przyznam szczerze, ze nie miałam zbyt dużej świadomości na temat tego co dzieje się w Korei i dużo dowiedziałam się z tej książki. Mamy tu przedstawiony obraz elitarnych rodzin, którym brakuje podstawowych „udogodnień” jak prąd i woda, wiec strach pomyśleć jak to wyglada u rodzin niżej postawionych. Autorka przekazuje różne emocje towarzyszące jej na wyjeździe, od smutku i tęsknoty które towarzyszyły jej zdecydowanie częściej, aż po radość i współczucie. Z jednej strony czuję lekki niedosyt gdyż niektórych rzeczy nie udało się autorce dowiedzieć. Niepotrzebne były tez wzmianki o kochanku, nic nie wnosiły do tej książki. Mimo to ksiazka naprawde dobra.

Mimo trudnego tematu książka napisana jest lekkim piórem, czyta się ja przyjemnie. Przyznam szczerze, ze nie miałam zbyt dużej świadomości na temat tego co dzieje się w Korei i dużo dowiedziałam się z tej książki. Mamy tu przedstawiony obraz elitarnych rodzin, którym brakuje podstawowych „udogodnień” jak prąd i woda, wiec strach pomyśleć jak to wyglada u rodzin niżej...

Lubię poznawać obyczaje inny krajów.
Korea Północna należy do najbardziej tajemniczych państw świata.
Jakie wrażenie, zrobiła na mnie książka Suki Kim, opisująca życie w miejscu najbardziej restrykcyjnego reżimu na ziemi?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią…
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2022/08/suki-kim-pozdrowienia-z-korei.html

Lubię poznawać obyczaje inny krajów.
Korea Północna należy do najbardziej tajemniczych państw świata.
Jakie wrażenie, zrobiła na mnie książka Suki Kim, opisująca życie w miejscu najbardziej restrykcyjnego reżimu na ziemi?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią…
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2022/08/suki-kim-pozdrowienia-z-korei.html

Bardzo dobra książka.

Bardzo dobra książka.