Pozdrowienia z Korei. Uczyłam dzieci północnokoreańskich elit

Lektura powyższa nie zajęła mi wiele czasu. Jest to książka niezwykle wstrząsająca. Suki Kim - nauczycielka języka angielskiego, z pochodzenia Amerykanka i Południowo - Koreanka - stworzyła niesamowity fresk, który bardzo uderza Czytelnika. Dzięki tej lekturze - możemy być wdzięczni losowi, że żyjemy w cywilizacji judeo - chrześcijańskiej. Suki Kim udało się także stworzyć swoisty fresk : młoda kobieta, przybywa do reżimowej Korei Północnej, by - jak wspomniałem powyżej nauczać angielskiego młodych chłopców, studentów elitarnego uniwersytetu. Z czasem popada w lekką paranoję . Jest wszędzie podsłuchiwana, każdy jej krok jest nieustannie śledzony. Musi uważać na wszystko i na wszystkich, nawet na swoich kolegów i koleżanki, które z nią przybyły do tej ostoi brutalności. Częste awarie sieci energetycznej, przerwy w dostawach wody, "wycieczki krajoznawcze" - które też nie są wolne od "kontrolerów". I to - co ma być przyjemne - uczenie angielskiego. To też jest pod kontrolą . wszechwładna cenzura, wszędobylscy "opiekunowie". Kraj w nieodległej przeszłości zmagał się z klęską głodu. Pranie mózgów , podziały społeczne - tak - owe Autorka przedstawiła. Niby komunizm północnokoreański zakłada równość wszystkich, jednak - są "równi i równiejsi". Nawet niedzielne, chrześcijańskie nabożeństwa są ściśle wyreżyserowane. I młodzi ludzie - studenci uniwersytetu - pełni werwy, nadziei i marzeń - niewiele wiedzący o Zachodzie, za to wiele wiedzący o Chinach. Suki Kim każdego dnia musi staczać walkę. Na niewiele jej pozwalano, niewiele może. Nawet podręcznik do nauki angielskiego - używany przez nią i jej koleżanki - z góry został poddany cenzurze. Ale Suki Kim się nie poddawała. Uczyła, pozwalała podopiecznym na poznawanie "zakazanego świata" - tak jak świata imperialistycznego. Serdecznie zachęcam do lektury tej książki, jutro recenzja na Instagramie. A została dokończona po intensywnym poranku: stawiam na wysiłek fizyczny coraz częściej ;-). Z rana bank i odległy cmentarz na końcu mojego miasta - zajęło mi to w obydwie strony 45 minut tylko :-). Zachęcam do lektury. Pozwala nam cieszyć się - naszymi drobnostkami :-) .

Lektura powyższa nie zajęła mi wiele czasu. Jest to książka niezwykle wstrząsająca. Suki Kim - nauczycielka języka angielskiego, z pochodzenia Amerykanka i Południowo - Koreanka - stworzyła niesamowity fresk, który bardzo uderza Czytelnika. Dzięki tej lekturze - możemy być wdzięczni losowi, że żyjemy w cywilizacji judeo - chrześcijańskiej. Suki Kim udało się także...

Pokochałam tych chłopców tak samo jak autorka i żywię nadzieję, że kiedyś będzie dane im się spotkać.

Pokochałam tych chłopców tak samo jak autorka i żywię nadzieję, że kiedyś będzie dane im się spotkać.

Czy kiedykolwiek doznałeś tego uczucia, kiedy chcesz coś bardzo powiedzieć drugiej osobie, ale nie możesz tego zrobić? Kim Suki spędziła rok w Korei Północnej ucząc języka angielskiego młodzież, która jest przyszłością najbardziej odizolowanego państwa świata. Autorka - dziennikarka - wykorzystała rzadką okazję, by poznać życie tytułowych dzieci północnokoreańskich elit.

Moją największą bolączką podczas czytania "Pozdrowień z Korei" był fakt, że Kim Suki odważyła się podjąć pracę na uczelni w Pjongjangu i uczyła przez rok północnokoreańskie dzieci. Jako jedna z niewielu osób spoza Korei Północnej miała możliwość zbliżenia się do przyszłych władców dyktatorskiego państwa i mogła wpłynąć na przyszłość milionów odizolowanych od świata Koreańczyków. Nie mogła jednak powiedzieć nic, co mogłoby być niezgodne z linią partii lub podważyłoby status wspaniałości państwa. Nie mogła podzielić się swoimi przeżyciami na tyle, by uświadomić młodych ludzi, że żyją w sztucznej bańce, poza którą człowiek jest wolnym. Nie mogła ich przekonać, że kraj w którym żyją nie jest tak wspaniałym, jak przedstawia to władza. Ta niemoc wyzwoliła we mnie wiele emocji, które ciężko przezwyciężyć.v

Czy kiedykolwiek doznałeś tego uczucia, kiedy chcesz coś bardzo powiedzieć drugiej osobie, ale nie możesz tego zrobić? Kim Suki spędziła rok w Korei Północnej ucząc języka angielskiego młodzież, która jest przyszłością najbardziej odizolowanego państwa świata. Autorka - dziennikarka - wykorzystała rzadką okazję, by poznać życie tytułowych dzieci północnokoreańskich elit....

Książka bardzo mi przypadła do gustu. Bardzo ładnie ukazuje toczącą się "dystopię" nad 38. równoleżnikiem. Co najbardziej interesujące to to że jest to historia na faktach.

Sama książka jest dosyć delikatna i nie opisuje aż tak brutalności jakiej oczekiwałem, co wyszło nawet na plus. Nie ma też aż tak wielu informacji, których by chciało się wynieść po jej przeczytaniu, co nie zmienia jednak faktu, że czyta ją się całkiem przyjemnie, jeśli potraktuje się ją jako powieść.

Książka jednak bardzo dobrze przedstawia braki w północnokoreańskich realiach i brak możliwości zrozumienia pewnych koncepcji przez tamtejszą ludność. I tutaj pragnąłbym postawić wykrzyknik - ! - bo jest to główne przesłanie tej książki.

W książce przedstawiona jest również część życia osobistego autorki, która nie ma żadnego wpływu na historię i jestem pewien, że nikogo nie zainteresuje. Jednak jest ono przedstawione na tyle krótko, że da radę to znieść.

Osobiście polecam.
Książka przynajmniej mnie zachęciła do sięgnięcia po inne reportaże o podobnej tematyce.
Bardzo fajna książka. Zwłaszcza jeśli szukacie dystopii opartej na faktach.

Książka bardzo mi przypadła do gustu. Bardzo ładnie ukazuje toczącą się "dystopię" nad 38. równoleżnikiem. Co najbardziej interesujące to to że jest to historia na faktach.

Sama książka jest dosyć delikatna i nie opisuje aż tak brutalności jakiej oczekiwałem, co wyszło nawet na plus. Nie ma też aż tak wielu informacji, których by chciało się wynieść po jej przeczytaniu, co...

Temat niewątpliwie arcyciekawy, jednak autorka pisze w sposób bardzo rozwlekły. Momentami miałam wrażenie, że czytam urywki z pamiętnika 15-latki - może i ciekawe fakty, jednak brak warsztatu pisarskiego daje o sobie znać.

Temat niewątpliwie arcyciekawy, jednak autorka pisze w sposób bardzo rozwlekły. Momentami miałam wrażenie, że czytam urywki z pamiętnika 15-latki - może i ciekawe fakty, jednak brak warsztatu pisarskiego daje o sobie znać.

Książka przybliżyła mi nieco realie Korei Północnej sprzed kilku lat. Zauważam, że koreańska droga do komunizmu nie doprowadziła do tej szczytnej idei. To państwo nie jest i nie było tzw. demokracją ludową, co znaliśmy z naszego podwórka. Skorumpowany, biurokratyczny i skrajnie niedemokratyczny system północnokoreański okazuje się wschodnioazjatycką dyktaturą, w której zasadniczą rolę odgrywają wzniosłe hasła o przywódcach, którzy są traktowani jak święci. Hasła są wydmuszką, fasadą. Kraj pogrąża się w marazmie, poziom inwigilacji obywateli i cudzoziemców przeraża. Brak jakiegokolwiek kontaktu ze światem zewnętrznym, brak rozwoju i perspektyw.

Wspomnienia autorki, coś pomiędzy reportażem i pamiętnikiem, wprowadzają nas w atmosferę pracy na uniwersytecie w państwie dyktatury, w którym do dziś istnieje kult jednostki (i to hardkorowy!). Osaczenie, autocenzura, walka ze sobą. Niezapomniane wrażenia.

Książka przybliżyła mi nieco realie Korei Północnej sprzed kilku lat. Zauważam, że koreańska droga do komunizmu nie doprowadziła do tej szczytnej idei. To państwo nie jest i nie było tzw. demokracją ludową, co znaliśmy z naszego podwórka. Skorumpowany, biurokratyczny i skrajnie niedemokratyczny system północnokoreański okazuje się wschodnioazjatycką dyktaturą, w której...

Sięgając po tę książkę nie miałam dużych wymagań. Zdecydowanie nie jest to pozycja, o której wiele się słyszy. A szkoda! Bez wątpienia otwiera oczy na życie w innym kraju i jest opisana ,,od środka", co nie zdarza się często przez ograniczenia i cenzurę jaką nakłada Korea Północna.

Czytając ,,Pozdrowienia z Korei" ma się wrażenie jakby ta pozycja była fantastyką. Niektóre elementy wydają się tak abstrakcyjne, iż trudno uwierzyć, że coś takiego może się dziać naprawdę.

Podobał mi się sposób pisania autorki, ponieważ wzbudzał wiele różnych emocji. Nie tylko smutek czy współczucie wobec żyjących tam. Można było poczuć także nostalgię czy rozbawienie przy niektórych opowiadanych anegdotach. Dodatkowo, Korea Północna nie została tam przedstawiona tylko jako coś złego i w pełni negatywnego. Autorkę wyraźnie coś przyciągało do tego miejsca, a jej relacja z uczniami była wzruszająca.

Polecam z całego serca, zarówno osobom zainteresowanym tematyką Korei Północnej, jak i tym, którzy dopiero chcą zagłębić się w ten temat!

Sięgając po tę książkę nie miałam dużych wymagań. Zdecydowanie nie jest to pozycja, o której wiele się słyszy. A szkoda! Bez wątpienia otwiera oczy na życie w innym kraju i jest opisana ,,od środka", co nie zdarza się często przez ograniczenia i cenzurę jaką nakłada Korea Północna.

Czytając ,,Pozdrowienia z Korei" ma się wrażenie jakby ta pozycja była fantastyką. Niektóre...

Bardzo ciekawy, wciągający od pierwszej strony reportaż. Daje do myślenia, po przeczytaniu nie sposób myśleć o studentach - o tym co się z nimi stało po publikacji książki. Mam nadzieję, że na podstawie opisanych historii nie udało się zidentyfikować ich prawdziwych nazwisk. Aczkolwiek... Wydaje mi się, że ten reżim jest tak głęboko zakorzeniony, że w obawie o przyszłość swoją i swoich rodzin, studenci mogli sami wskazywać osoby opisane w książce.
Drugi ciekawy aspekt... Wydawać by się mogło, że skoro książka opowiada o dzieciach elit, to ich życie powinno teoretycznie wyglądać inaczej niż życie przeciętnych Koreańczyków. Powinni żywić się lepiej, znać lepiej zewnętrzny świat. Nic bardziej mylnego. Są jak dzieci we mgle i nawet, jeśli interesują się światem zewnętrznym to reżim skutecznie stłamsi to zainteresowanie.
Przerażająca jest myśl o ciągłej inwigilacji, o tym, że nie można wypowiedzieć własnego zdania na głos. Wszystko jest sztucznie przesycone miłością do Wielkiego Wodza, wszystko robi się z myślą o Nim. Nie można ufać nawet własnej rodzinne.
Reżim po raz kolejny udowadnia, że wobec niego wszyscy są równi i wszyscy są takimi samymi niewolnikami. Książka jest bardzo smutna. Mam nadzieję, że kiedys ludzie zdołają uwolnić się spod tej dyktatury.

Bardzo ciekawy, wciągający od pierwszej strony reportaż. Daje do myślenia, po przeczytaniu nie sposób myśleć o studentach - o tym co się z nimi stało po publikacji książki. Mam nadzieję, że na podstawie opisanych historii nie udało się zidentyfikować ich prawdziwych nazwisk. Aczkolwiek... Wydaje mi się, że ten reżim jest tak głęboko zakorzeniony, że w obawie o przyszłość...

Obraz świata, która dla wielu z nas jest zamknięty niemożliwy do zdobycia. W ciekawy sposób ukazany jest tu pobyt autorki w Korei Północnej. Książka bardzo ciekawa poruszająca ciężki temat. Napisana w bardzo miłym stylu.

Obraz świata, która dla wielu z nas jest zamknięty niemożliwy do zdobycia. W ciekawy sposób ukazany jest tu pobyt autorki w Korei Północnej. Książka bardzo ciekawa poruszająca ciężki temat. Napisana w bardzo miłym stylu.

Bardzo dobra, mocna, mega wciągająca książka. Świetnie napisana, aż chce się wiedzieć co było dalej.

Bardzo dobra, mocna, mega wciągająca książka. Świetnie napisana, aż chce się wiedzieć co było dalej.