Po przeczytaniu tej pozycji nasuwa mi się tylko jedno słowo... - Litości! Powielanie schematu Greya stało się nudne i irytujące. Wszystkie erotyki zaczynają wyglądać tak samo i mają podobną fabułę. Młoda, dziewicza sierota i obrzydliwie bogaty, przystojny właściciel potężnej korporacji. Ble. Do znudzenia to samo. Grace, główna bohaterka "Barw miłości" do złudzenia przypomina mi gwiazdę "50 twarzy Greya" bezbronną, ciapowatą dziewicę Anastasię. A Johnatan? To kropka w kropkę fantastyczny Christian Grey. Najbardziej pożądany kawaler, bogaty aż się z kieszeni wylewa i przystojny do utraty tchu. I oczywiście niezapomniana scena w widzie.
Czy autorka naprawdę miała taki problem z wymyśleniem własnej fabuły? To jej debiut literacki, ale nie wróżę jej wielkiej przyszłości. TO JUŻ BYŁO, chce się głośno powiedzieć i jak najszybciej zapomnieć o tej pozycji. Nie miałam ochoty jej odłożyć... miałam ochotę zrobić sobie tą książką krzywdę. Nie wiem co mnie podkusiło, by w ogóle ją zakupić, ale wiem, że więcej do niej nie zajrzę, nie zainteresuję się kolejnymi tomami i, raz na zawsze, dam sobie spokój z marnymi erotykami. FUJ.

Po przeczytaniu tej pozycji nasuwa mi się tylko jedno słowo... - Litości! Powielanie schematu Greya stało się nudne i irytujące. Wszystkie erotyki zaczynają wyglądać tak samo i mają podobną fabułę. Młoda, dziewicza sierota i obrzydliwie bogaty, przystojny właściciel potężnej korporacji. Ble. Do znudzenia to samo. Grace, główna bohaterka "Barw miłości" do złudzenia...