http://julianabookworm.blogspot.com/

Książka ta zdobyła nagrodę Pulitzera oraz została wybrana jako najlepsza książka 2015 roku na portalu lubimyczytac.pl. Jest to powieść historyczna, jednak różni się od typowych takich powieści. Nie ma tak naprawdę w niej dużo akcji, napięcia, a wszystkie wydarzenia są opowiedziane w sposób wręcz stoicki, pomimo ich okrucieństwa.
Nie wiem co sprawiło, że ta książka ta nie dostała się do moich ulubionych, myślę, że po prostu stała się tak popularna, zarówna na polskiej jak i zagranicznej książkowej blogosferze, że sięgając po tę pozycję, spodziewałam się, że ta historia powali mnie na kolana. Mimo ciekawej akcji, specyficznego sposobu narracji, mogę ocenić tę książkę tylko jako dobrą. Może gdybym wcześniej o niej nic nie słyszała i przeczytałabym ją nie mając żadnych oczekiwań, może wtedy stałaby się odkryciem mojego życia, ale niestety tak się nie stało.

Akcja tej książki ma miejsce przed i w trakcie II wojny światowej, mamy tutaj punkty widzenia trzech postaci: Wernera - niemieckiego sierotę, który staje się żołnierzem; Marie-Laurie - ślepą dziewczynką mieszkającą w Paryżu, oraz Reinholda von Rumpela - żołnierza Werhmachtu. Tłem dla większej części historii jest szkoła dla Hitlerjugend oraz Francja okupowana przez nazistów, a głównymi elementami popychającymi akcję do przodu są odbiorniki radiowe Wernera, dzięki którym odkrywa powstańców oraz kamień szlachetny Sea of flames - owiany złą sławą, ponieważ uważa się, że daje nieśmiertelność swojemu właścicielowi, zsyłając za to nieszczęścia na jego najbliższych, poszukiwany przez von Rumpela.

Muszę przyznać, że sama historia jest bardzo interesująca, zmusza do myślenia, ponieważ autor niektórych rzeczy nie mówi wprost, a jedynie daje pewne wskazówki do rozwiązania zagadkowych wydarzeń. Podobały mi się również krótkie rozdziały, autor nie prowadził historii chronologicznie, a skakał między latami przed wojną i w trakcie oraz między bohaterami, co z pewnością było ciekawym zabiegiem. Sam styl pisania autora był prosty, jednakże używał wiele terminów z zakresu budowy radia, ornitologii i gemmologii (nauki o kamieniach).

A co mi nie odpowiadało w tej historii? Uważam, że Werner był dość słabą postacią, jego część historii nie była tak ciekawa, nie podoba mi się ten typ bohatera, który zdając sobie sprawę z własnych słabości, ignoruje je. Werner nie zachwycił mnie również swoim nastawieniem do samej wojny, mimo że nie zgadzał się z nazistowskimi doktrynami, wykonywał polecenia swoich przełożonych bez mrugnięcia okiem, ignorując po prostu swoje sumienie. Rozumiem, że tak naprawdę nie miał wyjścia, ale od początku powieści możemy zauważyć, że Werner podjął świadomą decyzję w zdobywaniu nazistowskiego wychowania. Nie rozumiem w jakim celu autor przedstawił nam taką postać, można było wyraźnie wyczuć chęć usprawiedliwienia Niemców, którzy po prostu byli "zbyt słabi", żeby postępować z własnymi przekonaniami i po prostu poddawali się woli silniejszych.
Następna rzecz, która mi się nie podobała to samo zakończenie tej historii, spodziewałam się, że wątek kamienia Sea of flames będzie o wiele ciekawszy, ale niestety jak dla mnie był dość prosty.

Na pewno muszę przyznać, że jest to książka ważna, porusza temat tego, że historia, której uczymy się w szkołach, nigdy nie obejmuje zwykłych ludzi, uczymy się o wielkich bitwach, o generałach, ale nie o dzieciach, którzy stali się żołnierzami. I to jest właśnie prawdziwe znaczenie tytułu książki: "Światło, którego nie widać" - światło, które jest częścią historii, która nie została opowiedziana.

Moja ocena to: 6/10. Na pewno byłaby wyższa gdyby nie zachwyty innych recenzentów. Mimo wszystko uważam, że jest warta przeczytania i na pewno wielu czytelników będzie uważało ją za swoją ulubioną.

http://julianabookworm.blogspot.com/

Książka ta zdobyła nagrodę Pulitzera oraz została wybrana jako najlepsza książka 2015 roku na portalu lubimyczytac.pl. Jest to powieść historyczna, jednak różni się od typowych takich powieści. Nie ma tak naprawdę w niej dużo akcji, napięcia, a wszystkie wydarzenia są opowiedziane w sposób wręcz stoicki, pomimo ich okrucieństwa.
Nie...