Ta książka skradła moje serce. Powieść opisuje losy niewidomej dziewczynki z Francji i niemieckiego chłopca. Akcja toczy się podczas II wojny światowej. Bohaterowie nie mają wpływu na wydarzenia jakie przyniosła im historia ale starają się dzielnie znosić jej konsekwencje i nade wszystko zachować w sobie człowieczeństwo. Nie jest to łatwie kiedy wokół czai się śmierć a zło w czystej postaci dotyka nie tylko ich ale też ich najbliższych. Książka poza wzruszającą historią z czasów wojny, skrywa jeszcze jedną, magiczną opowieść, o kamieniu który sprawia, że człowiek staje się nieśmiertelny. W zamian jednak trzeba poświęcić tych których się kocha…Czy warto? Te dwie historie właściwie są do siebie podobne ponieważ każą zadać sobie pytanie co jest cenniejsze: dążenie do swoich celów i pragnień czy życie innych ludzi.

Ta książka skradła moje serce. Powieść opisuje losy niewidomej dziewczynki z Francji i niemieckiego chłopca. Akcja toczy się podczas II wojny światowej. Bohaterowie nie mają wpływu na wydarzenia jakie przyniosła im historia ale starają się dzielnie znosić jej konsekwencje i nade wszystko zachować w sobie człowieczeństwo. Nie jest to łatwie kiedy wokół czai się śmierć a zło...

Bohaterami książki „Światło, którego nie widać” Anthony’ego Doerra jest dwoje dzieci Marie-Laure i Werner, którym dzieciństwo przypadło na II wojnę światową .Francuzka Marie-Laure jest niewidoma i mieszka z ojcem w Paryżu, po którym jednak porusza się bez najmniejszego problemu. Wojna zmusza ich do przeprowadzki do miasteczka Sant Malo. Drugi bohater książki, Niemiec Werner, mieszka w domu dziecka.Ma niezwykłe zdolności – potrafi naprawiać radioodbiorniki czy konstruować nadajniki.Mimo młodego wieku muszą szybko dorosnąć i radzić sobie z trudnościami .

Bohaterami książki „Światło, którego nie widać” Anthony’ego Doerra jest dwoje dzieci Marie-Laure i Werner, którym dzieciństwo przypadło na II wojnę światową .Francuzka Marie-Laure jest niewidoma i mieszka z ojcem w Paryżu, po którym jednak porusza się bez najmniejszego problemu. Wojna zmusza ich do przeprowadzki do miasteczka Sant Malo. Drugi bohater książki, Niemiec...

Wspaniała historia już tak dawno nie czytałem tak lekkiego pióra. To była poezja crem de la crem

Wspaniała historia już tak dawno nie czytałem tak lekkiego pióra. To była poezja crem de la crem

Czy będzie to jedna z TYCH książek, która zostanie na zawsze w mojej głowie i sercu? Z pewnością. „Światło, którego nie widać” autorstwa Anthony’ego Doerra już stała się powieścią kultową będąc epicką opowieścią o płynnej, obrazowej, lecz konkretnej narracji. Historia Marie-Laure, francuskiej niewidomej córki pracownika Muzeum Historii Naturalnej i osieroconego chłopca z Niemiec, geniusza w konstruowaniu i naprawianiu urządzeń nadawczych krzyżuje się we francuskim miasteczku Saint-Malo, które staje się trzecim, milczącym bohaterem wojny.

Co tu dużo mówić. Książka jest fantastyczna. Wzruszająca bez zbędnej ckliwości. Czasem okrutna, czasem ciepła, czasem sucha i bezstronna opisując tragiczne wydarzenia wojenne. Autor zręcznie przeskakuje akcją w czasie, ale nie sprawia, że czytelnik czuje się zagubiony. Szczególne wrażenie wywarły na mnie rozdziały dziejące się po niemieckiej stronie i pobyt nastoletniego Wernera Pfenninga w szkole, która przygotowywała go do służby w elitarnej jednostce Wehrmachcie. Intrygowało mnie, w którą stronę podąży serce nastolatka w procesie kreacji zbrodniczej machiny. Epilog pozwala na spięcie klamrą również wydarzeń powojennych.
Nie chciałam, żeby ta książka się skończyła, choć od samego początku kibicowałam takiemu finałowi, który byłby dla bohaterów łaskawy. Czy tak było? Musicie przekonać się sami.

Mimo trudnych okoliczności, gdzie „człowiek człowiekowi zgotował ten los”, to książka również o dobrych ludziach, którzy przyjmują każdy dzień mimo wszystko jako dar i okazję do działania.
Gdzieś w nas tli się to światło, którego nie widać.
A my planujemy już odwiedzenie Saint-Malo.

Czy będzie to jedna z TYCH książek, która zostanie na zawsze w mojej głowie i sercu? Z pewnością. „Światło, którego nie widać” autorstwa Anthony’ego Doerra już stała się powieścią kultową będąc epicką opowieścią o płynnej, obrazowej, lecz konkretnej narracji. Historia Marie-Laure, francuskiej niewidomej córki pracownika Muzeum Historii Naturalnej i osieroconego chłopca z...

Piękna historia niewidomej francuskiej dziewczyny i niemieckiego chłopaka wcielonego do Wehrmachtu, osadzona w czasie II Wojny Światowej. Opowieść toczy się równolegle, poznajemy Wernera - wychowanka domu dziecka, chłopca,który miał niezwykłą smykałkę do techniki ,oraz Marie-Laure Le Blanc- ociemnialej dziewczynki i jej ojca pracownika Muzeum Przyrodniczego. Ich historie gdzieś po drodze zaczynają się zazębiać... Książka wywołuje emocje, szczególnie poruszyły mnie losy Fredericka, przyjaciela Wernera ze szkoły kadetów. Jego przypadek jest przykładem do czego może doprowadzić chory fanatyzm. Ogólnie książka bardzo mi się podoba, obawiałam się czy nie trafię na kolejną ckliwą opowieść pseudo wojenną, ale ,, Światło, którego nie widać '' nie należy do takich książek. Nie trzeba obawiać się objętości książki, rozdziały są króciutkie i czyta się ją naprawdę szybko.

Piękna historia niewidomej francuskiej dziewczyny i niemieckiego chłopaka wcielonego do Wehrmachtu, osadzona w czasie II Wojny Światowej. Opowieść toczy się równolegle, poznajemy Wernera - wychowanka domu dziecka, chłopca,który miał niezwykłą smykałkę do techniki ,oraz Marie-Laure Le Blanc- ociemnialej dziewczynki i jej ojca pracownika Muzeum Przyrodniczego. Ich historie...

Historia wojenna, wciągająca i mimo sporej objętości do szybkiego przeczytania.

Historia wojenna, wciągająca i mimo sporej objętości do szybkiego przeczytania.

Książka przeciętna. Nie rozumiem za co nagroda Pulitzera. Za objętość i wydłużanie akcji, oczekiwanie co jeszcze się wydarzy.

Książka przeciętna. Nie rozumiem za co nagroda Pulitzera. Za objętość i wydłużanie akcji, oczekiwanie co jeszcze się wydarzy.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki, chociaż przebrnięcie przez nią, było żmudne i czasochłonne. Ale warto było.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki, chociaż przebrnięcie przez nią, było żmudne i czasochłonne. Ale warto było.

"Światło którego nie widac" to książka, która przynosi niesamowite doznania czytelnicze. Autentyczność bohaterów sprawia, że historia staje się bardzo osobista, a ich podróż przez wyzwania i zwycięstwa porusza serce każdego czytelnika. Autor umiejętnie układa fabułę, zachęcając do kontemplacji nad życiem, miłością i nadzieją. To nie tylko książka, to podróż do wnętrza ludzkiego serca, która zostaje w pamięci na długo po ostatniej stronie. Polecam każdemu, kto poszukuje inspiracji i głębszego zrozumienia życia.

"Światło którego nie widac" to książka, która przynosi niesamowite doznania czytelnicze. Autentyczność bohaterów sprawia, że historia staje się bardzo osobista, a ich podróż przez wyzwania i zwycięstwa porusza serce każdego czytelnika. Autor umiejętnie układa fabułę, zachęcając do kontemplacji nad życiem, miłością i nadzieją. To nie tylko książka, to podróż do wnętrza...

Znakomita książka. Historia trzyma w napięciu do ostatniej strony. Bardzo polecam

Znakomita książka. Historia trzyma w napięciu do ostatniej strony. Bardzo polecam