Do zabicia czasu dobra, ale żeby to nazwać kryminałem trzeba być albo nadmiernym optymistą, albo nadmiernym alkoholikiem ;)

Do zabicia czasu dobra, ale żeby to nazwać kryminałem trzeba być albo nadmiernym optymistą, albo nadmiernym alkoholikiem ;)

Co za duet! Znany językoznawca i sekretarz Wisławy Szymborskiej oraz córka znanego wokalisty, a przy okazji małżonka Marka Kondrata? Ano wydarzyło się. Dobrą dekadę temu przygotowali cykl słuchowisk kryminalnych dla Radia Kraków. Potem ubrali je w słowa i wydali nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Książeczka Prowincjonalne zagadki kryminalne jest cienka, więc i siłą rzeczy każde z czterdziestu opowiadań jest króciutkie. Ma zaledwie kilka stron i napisane jest według powtarzającego się schematu. Każde rozwiązanie zagadki kryminalnej jest wyraźne oddzielone, by i czytelnik mógł pobawić się w „detektywa”.

Bohaterów opowiadania mają troje. To początkujący pisarz Wincenty, przekonany o własnym geniuszu i od lat przygotowującym się do napisania powieści, czytający wszystko jak leci pan Ludwik oraz Jadwinia, kelnerka w kawiarni, w której wszyscy się spotykają. Jedno wyszykuje zagadki w prasie bądź przynosi w postaci ploteczek z okolicy, drugie próbuje je rozwiązań, a potem wkracza Jadwinia, która jakąś swoją odpowiedzią sugeruje rozwiązanie. Schemat ten powtarza się właściwie za każdym razem, co sprawia, że po przeczytaniu kilku czytelnik wie już, gdzie odpowiedzi szukać.

Choć w Prowincjonalnych zagadkach kryminalnych pojawiają się morderstwa, otrucia, kradzieże i oszustwa, trudno traktować je poważnie. Rozwiązania są zazwyczaj absurdalne bądź mocno naciągane. Przykład? Zagadka dotycząca tramwajów, które ktoś wykoleja zawsze w piątki wieczorem. Kto to może być i po co to robi? Ano sprawa oczywista – to meloman z pobliskiej sali koncertowej, któremu przejeżdżające tramwaje przeszkadzały w słuchaniu muzyki. Czysta dedukcja, bo na zbieranie jakichkolwiek dowodów zwyczajnie nie ma czasu.

Więcej:
https://zdalaodpolityki.pl/2018/11/05/prowincjonalne-zagadki-kryminalne/

Co za duet! Znany językoznawca i sekretarz Wisławy Szymborskiej oraz córka znanego wokalisty, a przy okazji małżonka Marka Kondrata? Ano wydarzyło się. Dobrą dekadę temu przygotowali cykl słuchowisk kryminalnych dla Radia Kraków. Potem ubrali je w słowa i wydali nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Książeczka Prowincjonalne zagadki kryminalne jest cienka, więc i siłą...

Mam problem z tą książeczką, przerywałam, to znów wracałam, nie spodziewałam się wyjątkowej lektury czy oryginalnych rozwiązań kryminalnych, ale miałam nadzieję na miłą rozrywkę, a tu raczej bywało nudno, jedynie trzymała mnie sympatia do panów Ludwika i Wincentego, do miejsca tak dobrze znanego i świata gazetowych czytaczy zastąpionego ludźmi z nosami w telefonach. Trzeba dawkować po jednej zagadce, a to czekając na gotująca się wodę w czajniku, a to gdy tramwaj się spóźnia, a to do szybkiej porannej kawki. Dla sentymentalnych bywaczy kawiarnianych przybytków w starym stylu, dla bezgranicznie oddanych fanów pana Michała, dla lokalnych patriotów.

Mam problem z tą książeczką, przerywałam, to znów wracałam, nie spodziewałam się wyjątkowej lektury czy oryginalnych rozwiązań kryminalnych, ale miałam nadzieję na miłą rozrywkę, a tu raczej bywało nudno, jedynie trzymała mnie sympatia do panów Ludwika i Wincentego, do miejsca tak dobrze znanego i świata gazetowych czytaczy zastąpionego ludźmi z nosami w telefonach. Trzeba...

Pierwsza zagadka mnie rozbroiła – nie potrafię sobie przypomnieć, kiedy to po raz ostatni słyszałam coś równie naciąganego! Druga poraziła prostotą absurdu. Przy trzeciej opadły mi i ręce i spodnie.

Może to się sprawdziło jako cykl słuchowisk (takie małe bzdurki do posłuchania przy myciu naczyń czy obcinaniu paznokci u stóp),ale fani Agathy Christie czy Erle’a Stanleya Gardnera powinni ów zbiorek żenujących zagadek kryminalnych (myślałam, że ta oznaczona numerem 7 jest szczytem idiotyzmu, ale potem było jeszcze gorzej!) omijać szerokim łukiem.

Pożyczcie z biblioteki, żeby się pośmiać (z niedorzeczności) i porządnie zdziwić (że ktoś to w ogóle wydał),ale nie wydawajcie na to pieniędzy!

Pierwsza zagadka mnie rozbroiła – nie potrafię sobie przypomnieć, kiedy to po raz ostatni słyszałam coś równie naciąganego! Druga poraziła prostotą absurdu. Przy trzeciej opadły mi i ręce i spodnie.

Może to się sprawdziło jako cykl słuchowisk (takie małe bzdurki do posłuchania przy myciu naczyń czy obcinaniu paznokci u stóp),ale fani Agathy Christie czy Erle’a Stanleya...

w życiu nie czytałam tak PROWINCJONALNEJ książki.

w życiu nie czytałam tak PROWINCJONALNEJ książki.

Rzadko kiedy zasypiam przy czytaniu książki - przy tej wyjątkowo mi to sprawnie szło.

Rzadko kiedy zasypiam przy czytaniu książki - przy tej wyjątkowo mi to sprawnie szło.

Udało mi się rozwiązać kilka zagadek :). Bardzo fajna książka. Najbardziej przypadł mi do gustu pan Wincenty bo mamy te same twórcze problemy :).

Udało mi się rozwiązać kilka zagadek :). Bardzo fajna książka. Najbardziej przypadł mi do gustu pan Wincenty bo mamy te same twórcze problemy :).