"Szepty Zgładzonych" to już drugi po "W Blasku Ognia" zbiór fanowskich opowiadań dziejących się w wykreowanym przez Dymitry'a Glukhovsky'ego Uniwersum Metro 2033. O ile pierwszy zbiór był darmowym e-bookiem (ale nie wydanym "na odwal"... widać, że wydawnictwo Insignis włożyło sporo pracy w przygotowanie go), tak "Szepty Zgładzonych" jest już dostępne jako normalnie wydana książka, nie odbiegająca niczym od regularnych tomów serii. Jest dostępna jako darmowy dodatek do "Ciemnych Tuneli" Siergieja Antonowa.

Za takie podejście należą się wydawnictwu Insignis owacje na stojąco. Na świecie istnieją jeszcze tacy wykolejeńcy jak ja, którzy jeśli naprawdę nie muszą, to nie czytają na ekranie. Nawet jeśli to jest e-papier. Tacy jak ja, którzy kupują czasopisma, mimo, że te same informacje szybciej można znaleźć w necie, czy też nie mają miejsca na nowe książki, ale ciągle kupują kolejne. Wreszcie - jestem w stanie wyobrazić sobie radość i dumę tych wszystkich ludzi, którzy mogą położyć sobie na półce książkę którą współtworzyli.

Pierwsza zauważalną różnicą w stosunku do poprzedniczki jest brak tego nieszczęsnego, pisanego na siłę, łączenia wszystkich opowiadań. Tym razem każde opowiadanie to oddzielna historia. Ponownie jak poprzednio są to opowiadania amatorskie, choć niektóre nazwiska znamy już z poprzedniego tomu (jest nawet jeden z redaktorów PSX Extreme). Ponownie z tego samego powodu powstrzymuję się od wystawienia oceny, choć uczciwie trzeba przyznać, że poziom jest chyba jednak ciut wyższy niż poprzednim razem. W każdym razie nie ma kwiatków pokroju małego chłopca, który nic nie robi sobie z faktu, że jedno jego oko wypadło z oczodołu i tak sobie wisi radośnie dyndając ;). Zdarzają się też takie opowiadania, którym autentycznie nic nie brakuje.

Przede wszystkim - wiele opowiadań broni się fantastycznym pomysłem. Magiczne, nieco senne "Pejzaże z perspektywy nieba" Tomasza Przyłuckiego to najlepszy przykład. Szczegół, że chyba trochę odbiega od przyjętej konwencji. Bardzo podobało mi się też krótkie, acz pomysłowe "Cóż zostało po Jeżozwierzu" Malegonosorożca, które przedstawia relacje ludzi z mutantami z drugiej strony.

Bardzo podobało mi się też dziejące się w Częstochowie opowiadanie "To, co umiera ostatnie" autorstwa Komodo. Przede wszystkim spodobał mi się pomysł, ale, kurczę... to ma zadatki na coś więcej niż tylko krótkie opowiadanie dziejące się w Uniwersum.

I tu dochodzimy do największej wady "Szeptów Zgładzonych" - odgórnego narzucenia przez wydawnictwo ilości słów, w jakich musi zmieścić się autor opowiadania. W wielu przypadkach czuć, że autor chciałby napisać coś więcej, lepiej przedstawić bohaterów, ale zwyczajnie nie ma jak, bo się nie zmieści w wyznaczonym limicie.

Niemniej jednak inicjatywa fajna. Dzięki pomysłowi wydawnictwa Insignis wielu młodych pisarzy mogło się sprawdzić. A wielu innych ludzi mogło poczytać całkiem niezły zbiór opowiadań dziejących się w ich ulubionym Uniwersum. Z niecierpliwością czekam na kolejną taką akcję.

"Szepty Zgładzonych" to już drugi po "W Blasku Ognia" zbiór fanowskich opowiadań dziejących się w wykreowanym przez Dymitry'a Glukhovsky'ego Uniwersum Metro 2033. O ile pierwszy zbiór był darmowym e-bookiem (ale nie wydanym "na odwal"... widać, że wydawnictwo Insignis włożyło sporo pracy w przygotowanie go), tak "Szepty Zgładzonych" jest już dostępne jako normalnie wydana...