"Esesman i Żydówka" to powieść, którą czyta się płynnie i z zaciekawieniem. Niestety ciężko jest opisać wiele lat z życia bohaterów na zaledwie 278 stronach niewielkiego formatu, i to w tej książce widać wyraźnie. Spodziewałam się wzruszeń, rozterek i całej gamy emocji, zamiast tego otrzymałam historię opisaną "po łebkach". To pobieżne i fragmentaryczne potraktowanie obdarło tę historię miłosną z głębi. Przeszkadzała mi niewielka liczba dialogów, jestem bowiem czytelniczką, która uwielbia poznawać bohaterów poprzez dialogi, a nie opisy. Przeszkadzał mi także fakt, że najciekawsze sytuacje, takie, które dobrze opisane mogły wzbudzić najwięcej emocji, autorka zdecydowała się streścić w kilku zdaniach. Nie drgnęła we mnie żadna struna, a przecież takie opowieści powinny wzruszać, zmuszać do refleksji. Z pewnością wielu czytelnikom książka ta przypadnie do gustu, bo technicznie rzecz biorąc jest to całkiem przyzwoicie napisana powieść, ale jeżeli ktoś chce przeczytać prawdziwie porywającą historię z II wojną światową w tle, to są lepsze pozycje (chociażby "To, co zostało" Jodi Picoult).

"Esesman i Żydówka" to powieść, którą czyta się płynnie i z zaciekawieniem. Niestety ciężko jest opisać wiele lat z życia bohaterów na zaledwie 278 stronach niewielkiego formatu, i to w tej książce widać wyraźnie. Spodziewałam się wzruszeń, rozterek i całej gamy emocji, zamiast tego otrzymałam historię opisaną "po łebkach". To pobieżne i fragmentaryczne potraktowanie...