Pan Tygrys zdecydowanie słabiej wypada w porównaniu do Koszmarnych zwierzątek domowych. Rodzic musi się mocno wysilić, żeby dopowiedzieć historię na stronach niemal pozbawionych tekstu. Morał bajki skierowany jest bardziej dla dorosłych niż dla dzieci.

Pan Tygrys zdecydowanie słabiej wypada w porównaniu do Koszmarnych zwierzątek domowych. Rodzic musi się mocno wysilić, żeby dopowiedzieć historię na stronach niemal pozbawionych tekstu. Morał bajki skierowany jest bardziej dla dorosłych niż dla dzieci.

Trochę autor przegiął, praktycznie więcej się namachałam stronami niż naczytałam dzieciom. Trzy słowa nie stanowiące zdania na stronie to trochę za mało. Na każdej stronie Pan Tygrys tu biegnie, tam cylinder zakłada, tu pośród drzew a tu na pustej białej stronie. Może do oglądania Tygrysa jak jakieś dziecko fascynuje fajna książka ale do czytania słaba. Podobne odczucia chyba miały moje dzieci, ani same nie łapały się za nią żeby oglądać, ani mojego czytania jakoś entuzjastycznie nie skomentowały

Trochę autor przegiął, praktycznie więcej się namachałam stronami niż naczytałam dzieciom. Trzy słowa nie stanowiące zdania na stronie to trochę za mało. Na każdej stronie Pan Tygrys tu biegnie, tam cylinder zakłada, tu pośród drzew a tu na pustej białej stronie. Może do oglądania Tygrysa jak jakieś dziecko fascynuje fajna książka ale do czytania słaba. Podobne odczucia...

„Pan Tygrys dziczeje” to kolejna książka Petera Browna wychodząca naprzeciw potrzebom przedszkolakom, które chętnie sięgają po książkę, ale jeszcze nudzą je długie teksty. Wielość ilustracji sprawia, że dziecko samo może opowiedzieć historię bohatera. Tekst autora może też pomóc rodzicom w opowiedzeniu przygody bohatera. Nietypowy układ, niespodziewany zwrot akcji sprawiają, że zaczynamy patrzeć na świat z innej perspektywy. Z historii Pana Tygrysa dowiemy się, że czasami warto zaszaleć, być dzikim, by poczuć radość. Hamowanie emocji wyrabiane w procesie socjalizacji unieszczęśliwia.
Pan Tygrys żyje w świecie dobrych manier, uprzejmości, co go bardzo nudzi.
Pewnego dnia wpada na straszny pomysł...
...i zaczyna zachowywać się inaczej…
...coraz bardziej kontrowersyjnie…
To oburza mieszkańców miasta i radzą mu zamieszkanie w dziczy.
Pan Tygrys odkrywa, że dzicz to wspaniałe miejsce, ale…
Nie ma w niej jego przyjaciół.
Kiedy wraca do miasta jest ono już zupełnie inne
Staje się miastem jego marzeń
Jest i miasto i dzikość
A Pan Tygrys w końcu może być sobą
Książkę polecam przedszkolakom, dla których będzie interesującą przygodą.
U nas opowieści Petera Browna cieszą się bardzo dużym powodzeniem.

„Pan Tygrys dziczeje” to kolejna książka Petera Browna wychodząca naprzeciw potrzebom przedszkolakom, które chętnie sięgają po książkę, ale jeszcze nudzą je długie teksty. Wielość ilustracji sprawia, że dziecko samo może opowiedzieć historię bohatera. Tekst autora może też pomóc rodzicom w opowiedzeniu przygody bohatera. Nietypowy układ, niespodziewany zwrot akcji...

Krótka historia o tygrysie, który poczuł potrzebę odnalezienia siebie i odstresowania się, temat ważny i na czasie :)
Bardzo dobre ilustracje przyciągają uwagę dziecka, dobrze oddają historyjkę, nastroje tytułowego Pana Tygrysa i co najważniejsze - bawią.

Krótka historia o tygrysie, który poczuł potrzebę odnalezienia siebie i odstresowania się, temat ważny i na czasie :)
Bardzo dobre ilustracje przyciągają uwagę dziecka, dobrze oddają historyjkę, nastroje tytułowego Pana Tygrysa i co najważniejsze - bawią.

Mieliście kiedyś ochotę zostawić wszystko i uciec gdzieś daleko? Odpocząć, wyluzować i trochę się zabawić. Właśnie taki dzień przytrafił się Panu Tygrysowi. Znudzony swoim życiem pod linijkę oraz byciem ą i ę każdego dnia rusza do dziczy by poczuć się lepiej.
anu Tygrysowi, podobnie jak i innym bohaterom, autor nadał cechy ludzkie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, w końcu to częsty środek literacki, gdyby nie umieszczenie wszystkich zwierząt w czasach odległych on współczesności. Fraki, strojne suknie, etykieta na każdym kroku. Z takimi ograniczeniami muszą zmagać się bohaterzy tej historii. Pan Tygrys postanowił odmienić swój los i zamieszkał w dziczy. Wszystko byłoby wspaniale gdyby nie tęsknota za przyjaciółmi, za miastem i za swoim domem. Postanowił więc wrócić. Jednak nic już nie było takie samo. Jesteście ciekawi jak zmieniło się miasto i jego mieszkańcy? Zobaczcie sami.
Autora tej historii, Petera Browna, mieliście już okazję poznać czytając książkę Dzieci to koszmarne zwierzątka domowe. Tu podobnie jak w poprzedniej jego publikacji, wydanej przez Wydawnictwo Nasza Księgarnia, poczujemy klimat retro za sprawą rodzaju papieru oraz wyjątkowych ilustracji.
Peter Brown ma lekkość tworzenia pozycji, które skradną serce nie tylko dziecka ale i rodziców. Oli bardzo ją polubił. Sam ją wybiera do oglądania i czytania. Poza tym mu posmakowała i dziś uparcie próbował ulżyć swoim zębom gryząc jej okładkę.

Mieliście kiedyś ochotę zostawić wszystko i uciec gdzieś daleko? Odpocząć, wyluzować i trochę się zabawić. Właśnie taki dzień przytrafił się Panu Tygrysowi. Znudzony swoim życiem pod linijkę oraz byciem ą i ę każdego dnia rusza do dziczy by poczuć się lepiej.
anu Tygrysowi, podobnie jak i innym bohaterom, autor nadał cechy ludzkie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, w końcu to...

Pan Tygrys żył sobie do niedawna w mieście. Jego życie było w pełni ustabilizowane, przewidywalne i aż nazbyt uprzejme. Chodził ubrany, na dwóch łapach, zajmował mieszkanie jak każdy. Pewnego dnia jednak całe to jego ułożone życie zaczęło go mocno uwierać. Postanowił coś z tym zrobić. Pierwszym krokiem był powrót do typowego dla tygrysów oglądania świata z pozycji czterech łap. Już to wzbudziło podejrzenie i niepokój innych zwierzęcych, ucywilizowanych mieszkańców miasta. Pan Tygrys nie poprzestał jednak na tym. Poszedł o wiele dalej … zupełnie zdziczał i zamieszkał w dziczy. Początkowo poczuł szczęście… Później dopadła go tęsknota. Gdy zaś postanowił wrócić do swego miasta i przyjaciół, z radością odkrył, że świat w końcu wrócił do normy i wszystkie dzikie zwierzęta stały się w końcu … dzikie.

Pan Tygrys dziczeje to kolejna po Dzieci to koszmarne zwierzątka domowe książka Peter’a Brown’a, którą wraz z synkiem dane nam było przeczytać. To pełna dowcipu opowieść o tym, że nie warto zmieniać swej natury, nie warto udawać kogoś innego byleby tylko kogoś zadowolić, spełnić pokładane w nas nadzieje, spełnić oczekiwania. To mądra opowiastka dla najmłodszych, że nie zawsze to, co uważają inni jest dla nas samych najlepsze i nie warto zawsze postępować tak, jak chce tego tłum. Warto być sobą, spełniać swe marzenia, jednocześnie nie krzywdząc innych. To książka dająca do myślenia i dzieciom i ich rodzicom. Napisana w prosty, przystępny a do tego zabawny sposób rozbawi nasze pociechy i sporo je nauczy. My, rodzice powinniśmy sobie też wziąć ją mocno do serca i nie realizować na siłę w naszych dzieciach nas samych a pozwolić im dokonywać nawet tych najmniejszych wyborów. Polecam.

Pan Tygrys żył sobie do niedawna w mieście. Jego życie było w pełni ustabilizowane, przewidywalne i aż nazbyt uprzejme. Chodził ubrany, na dwóch łapach, zajmował mieszkanie jak każdy. Pewnego dnia jednak całe to jego ułożone życie zaczęło go mocno uwierać. Postanowił coś z tym zrobić. Pierwszym krokiem był powrót do typowego dla tygrysów oglądania świata z pozycji czterech...

Byłam bardzo ciekawa, co ma do zaproponowania najmłodszym czytelnikom autor książki cieszacej się ogromną popularnością "Dzieci to koszmarne zwierzątka domowe".
Mimo zapowiedzi, że jest to historyjka dla najmłodszych jej prawdziwe przesłanie zrozumieją raczej te starsze dzieciaki, młodszym b edzie podczas lektury trzeba ciut więcej wytłumaczyć, ale tym niemniej przesłanie książki powinno trafić zarówno do jednych jak i drugich.

O czym jest historia? O Panu Tygrysie, statecznym mężczyźnie w kapeluszu i garniturze, którego uwikłanie w świcie zwierzęcych konwenansów i norm rodem z XIX w. zaczyna trochę męczyć. Tym samym poddając się "dzikiej myśli" kiełkującej w jego głowie zamienia sztywną postawę na cztery łapy, zaczyna brykać, ryczeć i szaleć, by w końcu poczuć się sobą. Zgorszone tym zachowaniem zwierzęta wysyłają go do dziczy, gdzie wygnaniec mógł szaleć do woli. Jednak pojawiła się tęsknota i...to już musicie przeczytać i zobaczyć sami, gdyż nie chcę psuć puenty, tym który razem ze swoimi pociechami jeszcze tej książki nie czytali.

Bardzo fajny pomysł autora, jak w prosty sposób przekazać uniwersalne prawdy o byciu sobą, poszukiwaniu swojej drogi i tym co w życiu ważne. No i oczywiście o odrobinie szaleństwa, które w rozsądnym wymiarze przyda się każdemu, bo jak twierdzi autor - "specjalista w tej dziedzinie"- "każdy od czasu do czasu powinien trochę zdziczeć". Więc drodzy rodzice pozwólcie swoim dzieciom czasem poszaleć, ot tak dla równowagi ;)

Byłam bardzo ciekawa, co ma do zaproponowania najmłodszym czytelnikom autor książki cieszacej się ogromną popularnością "Dzieci to koszmarne zwierzątka domowe".
Mimo zapowiedzi, że jest to historyjka dla najmłodszych jej prawdziwe przesłanie zrozumieją raczej te starsze dzieciaki, młodszym b edzie podczas lektury trzeba ciut więcej wytłumaczyć, ale tym niemniej przesłanie...

Wyobrażacie sobie bycie nieustannie eleganckim, grzecznym, pełnym dobrych manier? Na dodatek wśród innych wiecznie ułożonych i szykownych osób? Nie? Pan Tygrys także miał już tego serdecznie dosyć, więc postanowił "odrobinę" zmienić swoje dotychczasowe życie...

Pan Tygrys żył sobie w miejscu gdzie wszystkie zwierzęta były idealnie grzeczne, idealnie schludne, idealnie proste i idealnie nudne. Dookoła było mnóstwo dżentelmenów i dam. Chodzili na dwóch "nogach" w tych swoich frakach i pięknych sukniach, w tych cylindrach i kapeluszach, pijali herbatki w miniaturowych filiżaneczkach, mówili nienagannym, wyszukanym słownictwem. I wszyscy byli z tego zadowoleni, tylko nie Pan tygrys...

On marzył o zabawie, o czymś innym niż to co musi robić na co dzień. Źle się z tym czuł i pewnego dnia wpadł na szalony pomysł! Postanowił zdziczeć! Najpierw zaczął chodzić na czterech łapach, potem zaczął biegać, wdrapywać się n a budynki, ryczeć jak na prawdziwego tygrysa przystało. Inne zwierzęta nie potrafiły tego przyjąć, ale nagle Pan Tygrys przesadził i kazali wynieść mu się do dziczy. To dopiero był wspaniały pomysł, w końcu mógł być sobą! Jednak okazało się, że bycie sobą w samotności wcale nie jest takie fajne...

Jesteście ciekawi jak Pan tygrys i jego przyjaciele rozwiązali ten problem? Koniecznie sięgnijcie po tę książeczkę :) W końcu każdy z nas ma w sobie odrobinę dzikości, prawda? Trzeba brać przykład z Pana Tygrysa i dać jej czasem ujście. Najważniejsze to być po prostu sobą, ale w taki sposób, aby móc żyć w zgodzie z innymi. Ważne jest też tolerowanie innych, nawet jeśli różnią się od nas - właśnie takie są przesłania tej książki.

Pamiętacie książkę "Dzieci to koszmarne zwierzątka domowe" ? Napisał ją ten sam autor co Pana Tygrysa. Jest nieco podobna wyglądowo i tak jak w tamtej nie ma tutaj zbyt wiele tekstu. Na każdej ze stron znajdziemy jakieś zdanie, czasem kilka, czasem tylko słowo, albo sam obrazek. I chociaż niewiele jest w tej książce do czytania to mimo tego w tak fajny sposób przekazuje ona małym czytelnikom ważny morał.

Czyta się ją ekspresowo, ale za to my czytaliśmy ją już wiele razy i nawet taki starszak jak mój Nikodem zawsze się przy niej uśmiecha ;) Dodatkowym plusem są fajne ilustracje, których jest naprawdę mnóstwo, praktycznie wszystkie strony są nimi zapełnione, a tekst to tylko dodatek ;) Nam ogromnie się spodobała, mimo tego, że tekstu jest niewiele. Jestem pewna, że sympatyczny, dziki Pan Tygrys Wam również przypadnie do gustu :)

Wyobrażacie sobie bycie nieustannie eleganckim, grzecznym, pełnym dobrych manier? Na dodatek wśród innych wiecznie ułożonych i szykownych osób? Nie? Pan Tygrys także miał już tego serdecznie dosyć, więc postanowił "odrobinę" zmienić swoje dotychczasowe życie...

Pan Tygrys żył sobie w miejscu gdzie wszystkie zwierzęta były idealnie grzeczne, idealnie schludne, idealnie...

Pan Tygrys ma dosyć nienagannego życia, reguł rządzących wszystkim, kapeluszów, sztywnych garniturów, posępnych min. Pragnie poczuć dzikości, która ukryła się gdzieś w sercu. Społeczeństwo początkowo nie toleruje takiego zachowania, każe mu odejść, żeby się wybrykał, wyryczał. A kiedy wraca i jemu jest wygodniej i u innych widzi korzystne zmiany:)
Szata graficzna zdecydowanie lepsza niż bardzo krótka treść, choć w kilkunastu zdaniach udało się przemycić ważne zagadnienie tolerancji, podejścia do inności, do łamania reguł.

Pan Tygrys ma dosyć nienagannego życia, reguł rządzących wszystkim, kapeluszów, sztywnych garniturów, posępnych min. Pragnie poczuć dzikości, która ukryła się gdzieś w sercu. Społeczeństwo początkowo nie toleruje takiego zachowania, każe mu odejść, żeby się wybrykał, wyryczał. A kiedy wraca i jemu jest wygodniej i u innych widzi korzystne zmiany:)
Szata graficzna...

Przeurocza, ale moim zdaniem trochę za droga, biorąc pod uwagę ilość tekstu.

Przeurocza, ale moim zdaniem trochę za droga, biorąc pod uwagę ilość tekstu.