Kupa siku, pierdu śmierdu, padłam ze śmiechu...

Kupa siku, pierdu śmierdu, padłam ze śmiechu...

Był sobie królik, który umiał powiedzieć tylko Kupa siku...
Mojemu dziecku się podoba, ale ja mam mieszane uczucia. Nie wiem czy ta książka jest zabawna czy głupia.. 😊 ale na szczęście u nas pozostała zabawna, moje dziecko nie powtarza tego: Kupa siku!
Taka ciekawostka 😅

Był sobie królik, który umiał powiedzieć tylko Kupa siku...
Mojemu dziecku się podoba, ale ja mam mieszane uczucia. Nie wiem czy ta książka jest zabawna czy głupia.. 😊 ale na szczęście u nas pozostała zabawna, moje dziecko nie powtarza tego: Kupa siku!
Taka ciekawostka 😅

Rewelacja. Na takich książkach warto uczyć dzieci czytać. Mój syn po prostu na koniec popłakał się ze śmiechu i zaczął od tego momentu sięgać częściej po książki.

Rewelacja. Na takich książkach warto uczyć dzieci czytać. Mój syn po prostu na koniec popłakał się ze śmiechu i zaczął od tego momentu sięgać częściej po książki.

Bardziej humorystyczna wersja czerwonego kapturka.

Bardziej humorystyczna wersja czerwonego kapturka.

Dziś podzielę się książką, która wywołała u mnie spazmy śmiechu, a w Heli obudziła jakiś wielki czytelniczy szał. Wierzcie mi, “Kupa Siku” Stephanie Blake, wydawnictwa Dwóch Sióstr, jest czytana na okrągło od jakiegoś tygodnia. Córka, stoi przy mnie z książeczką po kilka razy dziennie. Czasami przyłapuję ją, jak siedzi na kanapie i sama wertuje strony, by dotrzeć do ostatniej, która wywołuje w niej najweselszy rechot (wybaczcie, nie będę spoilerować i opowiadać treści). Coś czuję, że ten śmiech będzie jeszcze głośniejszy, za rok, dwa, gdy zacznie odnajdywać nowe sensy w tej wesołkowatej opowieści.

O czym jest ta książka?
Niech was nie zmyli tytuł. To NIE jest lektura w temacie odpieluchowania i nauki siadania na nocniku. Oooj daleko jej do tych tematów 😉 To o czym może być książeczka dla dzieci o tytule “Kupa siku”? No właśnie, dobre pytanie. Jest to przezabawna historyjka o mówieniu brzydkich słów. Bez moralizatorskiego tonu, ale za to ze szczerbatym rozbrajająco uśmiechniętym Królikiem Heniem w roli głównej. Heniem – czyli właściwie kilkuletnim dzieckiem, które miewa swoje fascynacje słowami, nierzadko brzydkimi lub wśród dorosłych uznawanymi za wstydliwe.

Zastanawiam się, dlaczego ta książka jest tak urocza. Prawdopodobnie dlatego, że jest tak bardzo prawdziwa, w swoim absurdzie.

Jest nieugładzona, jest niepedagogiczna (sic!)…

… i kompletnie nie po stronie rodzica. Autorka zdecydowanie trzyma sztamę z dziećmi. Traktuje o dziecięcych igraszkach, psotach, odkrywaniu własnych i cudzych granic, rozwoju własnego ja. To historia, która również w świetny sposób obrazuje drogę do uświadamiania własnej sprawczości.

Proszę, pozwólcie dzieciom czytać “Kupę siku”. Może i nie ma morału, ale czytanie jej ma inny głęboki sens, którego nie znajdziecie w innych książkach. Poza tym, królik Henio sprawi, że w mig zapomnicie o smutkach 😀

https://karmionekultura.pl/kupa-siku-stephanie-blake/

Dziś podzielę się książką, która wywołała u mnie spazmy śmiechu, a w Heli obudziła jakiś wielki czytelniczy szał. Wierzcie mi, “Kupa Siku” Stephanie Blake, wydawnictwa Dwóch Sióstr, jest czytana na okrągło od jakiegoś tygodnia. Córka, stoi przy mnie z książeczką po kilka razy dziennie. Czasami przyłapuję ją, jak siedzi na kanapie i sama wertuje strony, by dotrzeć do...

Książka jest GENIALNA! Krótka, prosta, a kupa przy niej śmiechu ;). Mój synek jest obecnie na etapie ciągłego mówienia "kupa siku", więc gdy tylko zobaczyłam ten tytuł, pomyślałam, że muszę go mieć w naszej rodzinnej biblioteczce. Książkę kupiłam wczoraj i od tego czasu przeczytaliśmy ją już kilkakrotnie, za każdym razem śmiejąc się do rozpuku. Tym, którzy zarzucają autorce brak morału, powiem tylko, że nie każda książka dla dzieci musi mieć morał. Czasem jedyne czego nam potrzeba to wywołać uśmiech na twarzy dziecka i tak się właśnie dzieje za sprawą tej przezabawnej książeczki.

Książka jest GENIALNA! Krótka, prosta, a kupa przy niej śmiechu ;). Mój synek jest obecnie na etapie ciągłego mówienia "kupa siku", więc gdy tylko zobaczyłam ten tytuł, pomyślałam, że muszę go mieć w naszej rodzinnej biblioteczce. Książkę kupiłam wczoraj i od tego czasu przeczytaliśmy ją już kilkakrotnie, za każdym razem śmiejąc się do rozpuku. Tym, którzy zarzucają autorce...

Dzieci się przy niej szalenie cieszą. Trudno mi ją ocenić, zwłaszcza, że niektórym moim ukochanym (dorosłym) znajomym przypadła do gustu. Jednak ta pozycja jakoś do mnie nie trafia (a szczerze zachęcona czułam się tytułem!).

Dzieci się przy niej szalenie cieszą. Trudno mi ją ocenić, zwłaszcza, że niektórym moim ukochanym (dorosłym) znajomym przypadła do gustu. Jednak ta pozycja jakoś do mnie nie trafia (a szczerze zachęcona czułam się tytułem!).

Przeczytałam "na miejscu", na stoisku wydawnictwa Dwie Siostry, na targach książki. Jest koszmarna, absolutnie niepedagogiczna i straszna, ale po przeczytaniu nie mogłam przestać się śmiać.
I nadal nie mogę, jak ją sobie przypomnę.
Nie polecam dzieciom, ale powinien ją przeczytać każdy dorosły, szczególnie taki ze spiętymi pośladami.

Przeczytałam "na miejscu", na stoisku wydawnictwa Dwie Siostry, na targach książki. Jest koszmarna, absolutnie niepedagogiczna i straszna, ale po przeczytaniu nie mogłam przestać się śmiać.
I nadal nie mogę, jak ją sobie przypomnę.
Nie polecam dzieciom, ale powinien ją przeczytać każdy dorosły, szczególnie taki ze spiętymi pośladami.

Jest to książka, której okładka przykuwa uwagę. To zdecydowanie jest jej mocna strona. Jeśli chodzi o szatę graficzną - rewelacja. Wartość merytoryczna w tym zestawieniu wypada dużo gorzej... uważam, że tytuł adekwatnie ją streszcza.

Jest to książka, której okładka przykuwa uwagę. To zdecydowanie jest jej mocna strona. Jeśli chodzi o szatę graficzną - rewelacja. Wartość merytoryczna w tym zestawieniu wypada dużo gorzej... uważam, że tytuł adekwatnie ją streszcza.

Może i śmieszne, ale dla mnie wprost straszne, że coś takiego robią ( i że ktoś to czyta!)

Może i śmieszne, ale dla mnie wprost straszne, że coś takiego robią ( i że ktoś to czyta!)