To jest druga, po „Anestezji”, pozycja pióra Thomasa Arnolda, tym razem napisana w konwencji powieści kryminalnej, a właściwie policyjno-detektywistycznej.
Autor równolegle rozwija trzy odrębne wątki, które łączy motyw i osoba sprawcy, o czym dowiadujemy się dopiero pod koniec lektury.
Ogólnie jest dużo lepiej niż w poprzedniej książce, ale ciągle coś mi nie pasuje w sposobie pisania (czasem podobne wrażenie mam przy książce nie najlepiej przetłumaczonej z innego języka). Książkę wprawdzie czyta się nieźle, ale brakuje mi swobody i lekkości, a całość mogłaby być bardziej dopracowana.
Moje dwa największe zarzuty:
-autorowi nie udało się stworzyć atmosfery napięcia czy lęku, która wywołałaby choćby cień gęsiej skórki, dlatego określanie tej książki mianem thrillera należy potraktować jako słaby żart.
-o parze policjantów, którzy mają pojawiać się również w kolejnych książkach, nie dowiadujemy się kompletnie nic, poza tym, że jeden dobrze strzela, a drugi jest podobno wyjątkowo skutecznym detektywem.
Po stronie plusów zapisuję przede wszystkim zaskakujące zakończenie, na które trzeba czekać dosłownie do ostatniej strony. Muszę również przyznać, że autor sprawnie przemieszcza akcję w czasie i miejscu i mimo pewnych niedostatków logicznych wszystko nieźle się klei.
Rzadko ostatnio czytam książki papierowe, ale poziom wydawniczy, jaki w tym przypadku zaprezentowała Agencja Vectra zasługuje na uznanie.
Podsumowując - daleko do zachwytu, ale widoczny progres w stosunku do „Anestezji” napawa optymizmem i daje podstawę do lekkiego zawyżenia oceny.

To jest druga, po „Anestezji”, pozycja pióra Thomasa Arnolda, tym razem napisana w konwencji powieści kryminalnej, a właściwie policyjno-detektywistycznej.
Autor równolegle rozwija trzy odrębne wątki, które łączy motyw i osoba sprawcy, o czym dowiadujemy się dopiero pod koniec lektury.
Ogólnie jest dużo lepiej niż w poprzedniej książce, ale ciągle coś mi nie pasuje w...