Donnę Leon polecam tym wszystkim, którzy przy czytaniu kryminałów chcą po prostu odpocząć, a powieści w których każda stronica aż spływa krwią rozczłonkowanych zwłok godzą w ich dobry gust i już odbijają się im czkawką.

Zamieszkała we Włoszech amerykańska pisarka pisze lekko, zgrabnie niewymyślne historyjki kryminalne, których akcja nieodmiennie dzieje się w Wenecji (bo tam też Donna Leon mieszka) a ich dobrym bohaterem jest rdzenny wenecjanin komisarz Guido Brunetti.

Z jakiego powodu powieści Donny Leon budzą moją sympatię? Bo są właśnie proste, niewymyślne, naturalne. Nie ma w nich epatowania okrucieństwem ani potęgowania efektów turpistycznych. Napisane dobrym językiem, sprawnie. Na marginesie fabuły opisuje Leon Wenecję, z miłością. Ale też z sarkazmem odnosi się do przywar Włochów. Powieści amerykańskiej pisarki dobrze są osadzone w społecznych i kulturowych realiach włoskiego miasta na północy. W "Fałszywym dowodzie" takim tłem jest stosunek Włochów do migrantów zarobkowych z biednych krajów Europy Wschodniej.

Naprawdę świetnie się wypoczywa przy lekturze takich powieści.

Donnę Leon polecam tym wszystkim, którzy przy czytaniu kryminałów chcą po prostu odpocząć, a powieści w których każda stronica aż spływa krwią rozczłonkowanych zwłok godzą w ich dobry gust i już odbijają się im czkawką.

Zamieszkała we Włoszech amerykańska pisarka pisze lekko, zgrabnie niewymyślne historyjki kryminalne, których akcja nieodmiennie dzieje się w Wenecji (bo...

Po odnalezieniu ciała brutalnie zamordowanej starszej kobiety, policja uznaje za podejrzaną jej pokojówkę, która uciekła z pokaźną sumą pieniędzy. Ale kiedy i pokojówkę spotyka śmierć podczas próby wymknięcia się otaczającym ją kordonom policji, a jednocześnie okazuje się, że jej pieniądze nie pochodziły z kradzieży, komisarz Guido Brunetti postanawia — nieoficjalnie — osobiście zająć się sprawą.

Po odnalezieniu ciała brutalnie zamordowanej starszej kobiety, policja uznaje za podejrzaną jej pokojówkę, która uciekła z pokaźną sumą pieniędzy. Ale kiedy i pokojówkę spotyka śmierć podczas próby wymknięcia się otaczającym ją kordonom policji, a jednocześnie okazuje się, że jej pieniądze nie pochodziły z kradzieży, komisarz Guido Brunetti postanawia — nieoficjalnie —...

Główną siłą tych kryminałów jest Brunetti, który nie jest kolejnym samotnym zapijaczonym komisarzem. Specyfika Wenecji to też ogromny atut. Wątek kryminalny dosyć przewidywalny, ale czyta się przyjemnie.

Główną siłą tych kryminałów jest Brunetti, który nie jest kolejnym samotnym zapijaczonym komisarzem. Specyfika Wenecji to też ogromny atut. Wątek kryminalny dosyć przewidywalny, ale czyta się przyjemnie.

Nieprzewidywalne zakończenie, przyjemnie się czyta, w sam raz na wakacje :)

Nieprzewidywalne zakończenie, przyjemnie się czyta, w sam raz na wakacje :)

Cóż, jeszcze przed doczytaniem do połowy książki, wiedziałam, kto jest mordercą. Wszystko można łatwo odczytać między wierszami.

Cóż, jeszcze przed doczytaniem do połowy książki, wiedziałam, kto jest mordercą. Wszystko można łatwo odczytać między wierszami.