W żyjemy w kulturze, która uwielbia metkować ludzi. Wystarczy jedno nie fortunne zachowanie, żeby metka toksycznego człowieka ciągnęła się za nami bardzo długo.

Narcyz, egoista, samolub to tylko plejada wyzwisk, które możemy usłyszeć od małpek, które zamiast zgłębić wiedzę psychologiczną wolą używać epitetów, których nie potrafią zrozumieć.

Dlatego jeśli chcesz dowiedzieć się kim, jest prawdziwy narcyz, prawdziwy egoista oraz ten okrutny samolub. To sięgnij po książkę napisaną przez ex agenta FBI. Pozycja jest niesamowicie praktyczna. Autor wali prawdę prosto z mostu. Jest to wiedza od eksperta, a nie szarej myszki, która ją napisała w celu skrzywdzenia swojego oprawcy. Cholernie praktyczna książka, która musi znaleźć się w łapach osób, któe interesuje temat toksycznych ludzi oraz relacji. W skali od 1 do 90 oceniam pozycję na 87. Ocena nie przypadkowa.

W żyjemy w kulturze, która uwielbia metkować ludzi. Wystarczy jedno nie fortunne zachowanie, żeby metka toksycznego człowieka ciągnęła się za nami bardzo długo.

Narcyz, egoista, samolub to tylko plejada wyzwisk, które możemy usłyszeć od małpek, które zamiast zgłębić wiedzę psychologiczną wolą używać epitetów, których nie potrafią zrozumieć.

Dlatego jeśli chcesz dowiedzieć...

Tytuł książki „Niebezpieczne osobowości. Jak rozpoznać psychopatów w naszym otoczeniu.” Joe Navarro, Toni Sciarra Poynter, nie w pełni oddaje, moim zdaniem, problemy w niej poruszane, zwłaszcza słowo „psychopata”. No, bo czyż osobę cierpiącą na osobowość chwiejną emocjonalnie, czy osobowość narcystyczną, można nazwać psychopatą? Autor nie jest zawodowym psychiatrą a jedynie byłym funkcjonariuszem FBI. Jak sam napisał: „Ta książka powstała między innymi po to, żebyście umieli rozpoznać, kiedy ktoś was nie szanuje, znęca się nad wami, kiedy wasze prawa są pogwałcane i grozi wam utrata życia. Mam nadzieję, że teraz uda wam się zauważyć toksycznych ludzi, nim was skrzywdzą.”
W książce autor opisuje cztery typy osobowości oraz jak je rozpoznać, jak skutecznie sobie radzić kiedy spotykamy osobę o zaburzonej osobowości, kiedy nie możemy pozbyć się z otoczenia takiej osoby, jak postępować aby nie dopuścić do katastrofy.
Po omówieniu każdego rodzaju typu osobowości podany jest do wypełnienia kwestionariusz który pomoże nam dowiedzieć się, czy dana osoba co której mamy podejrzenia, że ma problemy ze swoją osobowością, faktycznie w tym konkretnym typie się mieści. Ma to nas wyczulić na te osoby o zaburzonej osobowości, co jednak nie daje podstaw do stawiania przez nas, jedynej i w 100% słusznej diagnozy. Nie lubimy czytać książek gdzie tematem dominującym jest zło i chęć zrobienia krzywdy innym. A ta książka taka jest. Ale czy to znaczy, że nie warto jej czytać? Myślę, że warto, bo wokół nas wiele jest osób które dobrych zamiarów wobec nas nie mają. Może dzięki tej książce unikniemy kontaktów z takimi osobnikami, może innym będziemy mogli pomóc kiedy zobaczymy takie osoby wokół nich? Nigdy nie jest wiadomo co nas w życiu spotka. A to co znane, łatwiej jest rozpoznawane.

Tytuł książki „Niebezpieczne osobowości. Jak rozpoznać psychopatów w naszym otoczeniu.” Joe Navarro, Toni Sciarra Poynter, nie w pełni oddaje, moim zdaniem, problemy w niej poruszane, zwłaszcza słowo „psychopata”. No, bo czyż osobę cierpiącą na osobowość chwiejną emocjonalnie, czy osobowość narcystyczną, można nazwać psychopatą? Autor nie jest zawodowym psychiatrą a jedynie...

Także odniosłam wrażenie, że książka jest napisana jak dla debili, tylko z drugiej strony.. Pierwotnie była skierowana do Amerykanów, więc rozumiem dlaczego jest wyłożona w ten sposób. Druga rzecz, jeśli ktoś ma ciągły problem z 'trudnymi' osobami i postanawia coś z tym w końcu zrobić, to kupuje książkę tego typu, a skoro ciągle ma z nimi jakiś problem, no to wydaje mi się, że potrzebuje takiego właśnie wyłożenia. Ciągłego powtarzania i zaostrzenia niektórych kwestii, żeby w końcu dotarło na co ma zwrócić uwagę i jeśli nie umie z takimi osobami żyć, a wręcz je przyciąga do siebie, no to faktycznie lepiej, żeby od nich uciekała lub trzymała się jak najdalej. Niektórzy nieświadomie prowokują, więc trzymanie się z dala jest chyba najlepszym rozwiązaniem, oczywiście pomijając pracę nad sobą, żeby w końcu przestać być tą świecącą w tłumie ofiarą.

Rada uciekaj.. No cóż, nie jest wyszukana ale to nie jest podręcznik z prowadzenia terapii, więc jakby nie było jest trafna, a dla niektórych najwłaściwsza. Sporo ludzi żyje w nadziei i przekonaniu, że 'on/ona się zmieni', że 'tak naprawdę nie jest taki/a', przecież 'ja wiem, że w głebi serca mnie kocha', nie, nie kocha, nie zmieni się i owszem, jest taka, właśnie taka i jeśli sama tego nie chce, to nikt tego nie zmieni, osobie wykorzystywanej ciężko to wytłumaczyć. Sama znam osoby, które ciągle mają tego typu problem i raczej nie udałoby się im tego uświadomić inaczej, niż tak jak jest w tej książce opisane. Autor w ciągu swojej pracy musiał rozmawiać z wieloma takimi osobami, także nie dziwi mnie sposób napisania jej. Dzięki temu każdy ją zrozumie i do każdego dotrze, do niektórych aż za bardzo, do znudzenia.. No nie wszystkim da się dogodzić, z resztą, te osoby, które się nudzą raczej jej nie potrzebują ;)

Cel jest osiągnięty, jest opisane jak rozpoznać psychopatów i to dość obszernie, sporo się powtarza, tylko innymi słowami. Od określeń jakimi inni opisują psychopatyczne osoby, przez przypadki i historię ludzi, do wypisania konkretnych zachowań zaburzonych ludzi. Jest to napisane ciągiem, więc osobiście opuszczałam kawałki tekstu, w końcu ile można czytać to samo, tylko inaczej nazwane. Aczkolwiek jest w tym sposób, może akurat to słowo, opisanie tej historii otworzy komuś oczy i zmusi do kojarzenia, utwierdzenia się w swych obawach, a przecież o to tu chodzi.

Bardzo szkoda, że przy rozpoznawaniu została pominięta kwestia zachowań niewerbalnych. To jakby opuszczenie połowy tematu.

Opisane są zachowania, które większość jest w stanie zaobserwować dopiero po jakimś czasie znajomości. Co także nie pomaga w szybkiej ocenie. Nie ma opisów zachowań ludzi, którzy na przykład próbują wejść do nas do domu, nie ma opisu sposobów jakich używają, żebyśmy ich wpuścili, nie ma także opisu schematów myślowych osób psychopatycznych. Informacja czym się kierują i jak próbują do tego dojść byłaby przydatna.

Książka nie tłumaczy czemu ktoś jest taki, a nie inny, czemu robi tak, a nie inaczej tylko, że nie o tym miała być. Sam Autor pisze, że nie zamierza tego robić, nie interesuje go przyczyna, tylko skutek. Lektura nie ma na celu tłumaczenia cudzego sposobu myślenia i ogólnie tego co nim kieruje, a już tym bardziej co się dzieje z emocjami, jak one działają u innych. Przez to odnosi się wrażenie jakby psychopaci byli innym podgatunkiem 'odczłowieczonej' istoty ludzkiej :D. No niezbyt miłe, fakt ale to nie miało być miłe, książka jest kierowana do osób, które są 'normalne' i raczej nie widzą różnicy między poszczególnymi ludźmi, dopóki nie zostaną porządnie skrzywdzone. Może ma to też na celu uzmysłowić osobom z zaburzeniami, że mają problem i czas coś z tym zrobić. Także uważam, że pokazanie tego na czarno i biało ma spory sens.

'Jak się chronić', no nie wydaje mi się, żeby ta kwestia była opisana wystarczająco. Unikaj, to dobra rada ale nie wszystkich jesteśmy w stanie uniknąć, nie każdy może się przeprowadzić, zmienić pracę, itp. O sposobach wyrwania się z toksycznej znajomości czy związku też za dużo nie ma. O jakichkolwiek pomysłach na uratowanie sobie życia w skrajnych sytuacjach nie ma ani słowa. To jest na spory minus, wydaje mi się, że jako agent FBI powinien zamieścić coś z tej tematyki.

Od książki oczekiwałam przede wszystkim informacji 'jak rozpoznać niebezpieczne osoby' i jest to opisane dość dobrze. No i informacji 'jak się chronić', tutaj dla mnie jest stanowczo za mało. Jednak spodobało mi się to rozległe i powtarzające się opisywanie zachowań. Nudne, monotonne, za to tworzące pewien obraz człowieka. Listy kontrolne też są spoko. Czy polecam.. Szału nie ma, ale przeczytać warto, osoby bardziej w temacie nie znajdą tu dużo nowości, o ile w ogóle jakieś znajdą. Za to dla ludzi, którzy ciągle mają problemy z 'psycholami', żyją nadzieją lub nie potrafią poznać się na ludziach polecam jak najbardziej. W sumie nie wiem czy jest jakaś inna książka, w której są lepsze i dosłownie wypisane jedne po drugim opisy. W tym wypadku ta łopatologia ma spory sens. Niestety osobom szczególnie opornym na rozpoznawanie ludzi to nie dużo pomoże, zwłaszcza jeśli będą musiały ocenić kogoś w klika minut lub sekund. Tym bardziej, że w takim wypadku potrzebny jest opis co robić jak już jest się w centrum zainteresowania psychopaty, a tu takich informacji nie ma. Tak czy inaczej pewnie zdarzy mi się jeszcze do niej zajrzeć, więc polecam.

Także odniosłam wrażenie, że książka jest napisana jak dla debili, tylko z drugiej strony.. Pierwotnie była skierowana do Amerykanów, więc rozumiem dlaczego jest wyłożona w ten sposób. Druga rzecz, jeśli ktoś ma ciągły problem z 'trudnymi' osobami i postanawia coś z tym w końcu zrobić, to kupuje książkę tego typu, a skoro ciągle ma z nimi jakiś problem, no to wydaje mi się,...

Autor opisuje 4 podstawowe typy psychopatow ktorych spotykal w swojej pracy jako agent FBI a takze ich mieszanki. Jesli myslicie ze z kims z waszego otoczenia cos jest nie tak to zestawy pytan zawarte w ksiazce pomoga wam rozpoznac z kim macie do czynienia i jak sie bronic. Generalnie stanowisko autora jest diametralnie rozne od ksiazek pisanych przez psychologow ktorzy probuja zrozumiec i pomoc psychopacie. Joe stoi calkowicie po stronie ofiar takich ludzi. Warto przeczytac nawet dla samego przeslania tej ksiazki. Nie musisz cierpiec przez zachowanie innych.

Autor opisuje 4 podstawowe typy psychopatow ktorych spotykal w swojej pracy jako agent FBI a takze ich mieszanki. Jesli myslicie ze z kims z waszego otoczenia cos jest nie tak to zestawy pytan zawarte w ksiazce pomoga wam rozpoznac z kim macie do czynienia i jak sie bronic. Generalnie stanowisko autora jest diametralnie rozne od ksiazek pisanych przez psychologow ktorzy...

Nie mogę jednak zarzucić poradnikowi braku materiału na dany temat. Autor przytacza wiele prawdziwych spraw, które można porównać do naszych sytuacji. Bazując na swoim wieloletnim doświadczeniu układa również wielopunktowy test pozwalający nam określić jak bardzo toksyczna jest osoba, względem której uzupełniamy test, Bardzo przydatne są również rady (oprócz monotonnego "uciekaj!") podpowiadające w jaki sposób radzić sobie z psychopatami z naszego otoczenia.

Mam bardzo mieszane uczucia, co do tego poradnika. Wyciągnąłem z niego kilka przydatnych porad, ale w porównaniu z przytłaczająca ilością wielokrotnie powtarzanych banałów, nie jest to imponująca wiedza. Nie wiem, może po prostu moja wiedza na ten temat jest zbyt obszerna, a może poradnik kierowany jest głównie do osób bardzo naiwnych, którym ciężko zidentyfikować i uwierzyć, że dana osoba może być psychopatą w mniejszym bądź większym stopniu. Nie mogę Wam jej polecić, ale też nie odradzam sięganie po tę pozycję - najlepiej będzie gdy sami wyrobicie sobie zdanie na jej temat.

Cała recenzja:
http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2015/04/joe-navarro-niebezpieczne-osobowosci.html#more

Nie mogę jednak zarzucić poradnikowi braku materiału na dany temat. Autor przytacza wiele prawdziwych spraw, które można porównać do naszych sytuacji. Bazując na swoim wieloletnim doświadczeniu układa również wielopunktowy test pozwalający nam określić jak bardzo toksyczna jest osoba, względem której uzupełniamy test, Bardzo przydatne są również rady (oprócz monotonnego...

"... niektórzy ludzie zawsze będą odrażający, zakłamani i skłonni do manipulacji. (...) Nigdy nie zmienią swojego zachowania, bo fizyczne i psychiczne szkody, jakie wyrządzają innym, nic ich nie obchodzą."

Mam mieszane uczucia wobec tej książki - i zdecydowanie przeważają te negatywne. Owszem, może autor, jako były agent FBI, jest w tego typu sprawach specjalistą, i wie, jak rozpoznać niebezpiecznych osobników. Dokładnie opisuje cztery rodzaje zaburzonych osobowości, podaje przykłady, i to rzeczywiście ciekawie się czyta. Natomiast uważam, że ta książka w żaden sposób nie spełnia roli, którą autor jej wyznaczył... Navarro chełpliwie twierdzi: "Z tą książką będziecie bezpieczni." Traktuje ją jako lek na całe zło...

Nie jestem w stanie zgodzić się z tym, że ten poradnik w czymkolwiek nam pomoże, gdy w naszym życiu pojawi się narcyz, osoba rozchwiana emocjonalnie, paranoik lub drapieżca. Wydaje mi się, że większość ludzi jest na tyle świadoma, że rozpozna toksyczną osobę i postara się jej unikać, bez porad agenta FBI. A jeśli nie rozpoznamy, bo wiele zaburzonych osób na czele z psychopatami, doskonale potrafi się maskować - to na ogół, gdy już prawda wyjdzie na jaw, jest już za późno na czytanie poradników i przeprowadzanie dokładnych analiz psychologicznych...

A porady typu: "unikaj tej osoby", "uciekaj" - są śmieszne, bo każdy to wie, ale nie zawsze jest to możliwe.

Navarro twierdzi, że z tą książką będziemy bezpieczni - i sam sobie przeczy. Jednocześnie udowadnia, że niebezpieczny może być każdy, tylko mniej lub bardziej się maskuje. Z tego wynika, że każdą osobę w naszym życiu musimy poddać dokładnej i szczegółowej analizie, która i tak może okazać się nieskuteczna - ktoś może być miły, czarujący i z pozoru nieszkodliwy, a w najmniej oczekiwanej chwili wbije nam nóż w plecy...

"Drapieżcy noszą aktówki, laptopy, plecaki, Biblie, piłki do futbolu i niemowlęta w ramionach. Miewają również przy sobie noże, broń, maczety, szpikulce do lodu, truciznę i sznury."

Podsumowując - nie polecam poradnika pana Navarro - pisze rzeczy oczywiste, wielokrotnie powtarza te same banały i podaje te same przykłady. W dodatku często miałam wrażenie, że traktuje czytelników jak idiotów... W każdym razie ja z tej książki nie wyniosłam zupełnie nic, ale sami przeczytajcie i oceńcie... W końcu zdarzają się ludzie tak łatwowierni i naiwni, że może ta książka choć trochę otworzy im oczy na fakt, że nie wszyscy ludzie są dobrzy...

"... niektórzy ludzie zawsze będą odrażający, zakłamani i skłonni do manipulacji. (...) Nigdy nie zmienią swojego zachowania, bo fizyczne i psychiczne szkody, jakie wyrządzają innym, nic ich nie obchodzą."

Mam mieszane uczucia wobec tej książki - i zdecydowanie przeważają te negatywne. Owszem, może autor, jako były agent FBI, jest w tego typu sprawach specjalistą, i wie,...

Autor książki zaznacza, że nie jest zawodowym psychiatrą (I DOBRZE) i nie chce stawiać diagnoz, ale robi to. I to w sposób dyskredytujący i nieprzyjemny.
Nie zapominajmy, że zaburzenia osobowości to przede wszystkim bardzo skomplikowany mechanizm chorobowy.
Naczelne hasła tej książki zdają się to traktować bardzo lekceważąco i ogłupiająco (albo wręcz zastraszająco czytającego): "uważaj!", "uciekaj!", "chroń siebie i swój biznes!", "pamiętaj, że taka osoba myśli tylko o sobie!", "nie da się domyślić, co tacy ludzie zrobią", "taka jest ponura rzeczywistość".
Już samo generalizowanie - "tacy ludzie" pozostawia niesmak. Spektrum zaburzeń osobowości jest tak duże, że nie da się wrzucić wszystkich do jednej szuflady z napisem "TACY LUDZIE". Nieudolna próba podziału na pięć grup też nie wyszła autorowi zgrabnie. Zdaje się on pomijać niektóre czynniki wpływające na rozwój niebezpiecznych osobowości, np kulturowe - wspomina tylko, że to społeczeństwo ma problem nie umiejąc odróżnić ludzi złych od dobrych.
Bardzo drażni mnie ten nonszalancki ton w książce. Nie bronię w tym miejscu morderców i psychopatów, ale ta książka może po prostu ogłupić. Sugeruje, że zaburzenia osobowości wynikają z chęci ludzkich, że są każdorazowo czymś złym i powinniśmy mieć oko na każdego, kto ma "objawy" lub - co gorsze - obezwładnić go, gdyż jest potencjalnym napastnikiem. Ludzie z zaburzeniami osobowości to także ci, którzy leczą się i żyją z chorobą, funkcjonują w społeczeństwie, mają rodziny i pracują (także nad sobą, bo choroba jest ciężarem, a nie wyborem).
Autor zapewne chciał dobrze formułując przestrogę przed niebezpiecznymi ludźmi, ale wychodzi z tego raczej pranie mózgu i zamieszanie. Jako osoba dotknięta zaburzeniami psychicznymi, czuję się potraktowana pogardliwie.

Autor książki zaznacza, że nie jest zawodowym psychiatrą (I DOBRZE) i nie chce stawiać diagnoz, ale robi to. I to w sposób dyskredytujący i nieprzyjemny.
Nie zapominajmy, że zaburzenia osobowości to przede wszystkim bardzo skomplikowany mechanizm chorobowy.
Naczelne hasła tej książki zdają się to traktować bardzo lekceważąco i ogłupiająco (albo wręcz zastraszająco...

Książka przeczytana w odpowiednim momencie życia potrafi je uratować, dosłownie. Polecam każdemu, ponieważ lepiej zapobiegać niż leczyć.

Książka przeczytana w odpowiednim momencie życia potrafi je uratować, dosłownie. Polecam każdemu, ponieważ lepiej zapobiegać niż leczyć.

Nie jest zła dla ludzi, którzy się interesują, jednak mam wrażenie, iż mogła być lepiej napisana.

Nie jest zła dla ludzi, którzy się interesują, jednak mam wrażenie, iż mogła być lepiej napisana.

Informacje przedstawione są sposób ciekawy i przystępny. Dodatkowo kwestionariusze umieszczone po każdym z rozdziałów o czterech typach osobowości skłaniają do przemyśleń. Godna uwagi.

Informacje przedstawione są sposób ciekawy i przystępny. Dodatkowo kwestionariusze umieszczone po każdym z rozdziałów o czterech typach osobowości skłaniają do przemyśleń. Godna uwagi.