Jestem mało obiektywny w kontekście Guns N' Roses. Mam do nich słabość i spory sentyment. Książkę zacząłem czytać równolegle z "Idę tam gdzie idę" ale po chwili zawiesiłem biografię Kazika i skupiłem się tylko na książce Duff'a. Jest b. dobrze napisana. Duff przytacza wiele "mięsnych" ciężkich wspomnień, ale nie robi tego dla samego epatowania rockandrollowym życiem. Pokazuje swój upadek w sposób mroczny. Styl chwilami kojarzy się z formą amerykańskiego oczyszczenia w grupach wsparcia dla osób uzależnionych. Ale nie odbiera się tego jako banału, opowiadania komunałów o ciemnej stronie takiego życia. Książka jest szczera i bardzo prawdziwa. Przynajmniej tak ją odebrałem. Było dla mnie ciekawym zderzeniem dwóch obrazów. Z jednej strony tego co widziałem na oglądanych koncertach z okresu Use your illsuion tour: Tokyo / Paryż / Freddie Mercury tribute z Wembley… Barwni, bezkompromisowi muzycy, którzy są na szczycie – gigantyczna trasa, hotele, przeloty zespołowym Boeingiem. Ale obraz przedstawiony przez Duffa jest dokładnym przeciwieństwem tego wyobrażenia. Świat jaki opisuje Duff z tego okresu jest gorzki, dołujący. Rozpadający się zespół, alkohol, narkotyki, samotność.
Kiedy dowiedziałem się że Duff napisał tą książkę byłem sceptyczny. Przede wszystkim wydawało mi się że jest to facet który nie potrafiłby złożyć kilku sensownych zdań „do kupy” nie mówiąc już o całej książce. Miałem w głowie jego obraz z dawnych czasów – człowieka który robił wrażenie jakby jedyne szare komórki jakie miał zabił piciem i ćpaniem.
Okazało się że bardzo się myliłem.
Oczywiście takich historii w muzyce pewnie można znaleźć na pęczki - nawet w formie teledysku - Into the great wide open - oczywiście :) Ale mimo wszystko książka jest warta przeczytania. Polecam.

Jestem mało obiektywny w kontekście Guns N' Roses. Mam do nich słabość i spory sentyment. Książkę zacząłem czytać równolegle z "Idę tam gdzie idę" ale po chwili zawiesiłem biografię Kazika i skupiłem się tylko na książce Duff'a. Jest b. dobrze napisana. Duff przytacza wiele "mięsnych" ciężkich wspomnień, ale nie robi tego dla samego epatowania rockandrollowym życiem. ...