Książka jest napisana w formie wspomnień, w których Duff McKagan opisuje swoją drogę od młodego chłopaka z Seattle, który marzył o graniu w rockowej kapeli, po gwiazdę światowego formatu, która przeżyła wszystkie wzloty i upadki branży muzycznej. Nie brakuje tu anegdot, relacji z koncertów, opisów imprez, romansów i skandali, ale także refleksji na temat uzależnienia, depresji i zdrowia.

Książka jest napisana lekko i z humorem, ale nie unika trudnych tematów. Duff McKagan nie gloryfikuje swojego stylu życia, ale pokazuje konsekwencje swoich wyborów i błędów. Nie jest to typowa autobiografia gwiazdy rocka, ale raczej historia człowieka, który musiał się zmierzyć z własnymi demonami i znaleźć sens w swoim życiu.

Książka „Duff McKagan. Sex, drugs & rock n' roll i inne kłamstwa” to ciekawa i inspirująca lektura dla fanów Guns N' Roses, ale także dla wszystkich, którzy lubią historie o pasji, muzyce i przemianie.

Książka jest napisana w formie wspomnień, w których Duff McKagan opisuje swoją drogę od młodego chłopaka z Seattle, który marzył o graniu w rockowej kapeli, po gwiazdę światowego formatu, która przeżyła wszystkie wzloty i upadki branży muzycznej. Nie brakuje tu anegdot, relacji z koncertów, opisów imprez, romansów i skandali, ale także refleksji na temat uzależnienia,...

Guns and Roses znam tyle co wszyscy, te pięć kawałków z rockowego radia na krzyż. Książka jednakże ciekawa, dla mnie ze względu na opis klimatu Seattle i Los Angeles pierwszej połowy lat 80.

Jednakże redaktor niemalże na samym początku wytyka autorowi błędy rzeczowe, przy rzeczy dosyć łatwej do weryfikacji. Trudno więc traktować pozostałe ciekawostki i przytaczane przez McKagana fakty zupełnie poważne. Może też się pomylił? Przy tym ile świństw wprowadził do swojego organizmu, trudno się specjalnie dziwić, że coś źle zapamiętał.

Guns and Roses znam tyle co wszyscy, te pięć kawałków z rockowego radia na krzyż. Książka jednakże ciekawa, dla mnie ze względu na opis klimatu Seattle i Los Angeles pierwszej połowy lat 80.

Jednakże redaktor niemalże na samym początku wytyka autorowi błędy rzeczowe, przy rzeczy dosyć łatwej do weryfikacji. Trudno więc traktować pozostałe ciekawostki i przytaczane przez...

Czytać tylko po angielsku! (Zresztą nie da się inaczej- nie ma wydań polskich na rynku)
Tych malowniczych przekleństw i wyrazów potocznych nie da się przetłumaczyć na polski.
A na poważnie: bardzo ciekawa autobiografia.
Napisana samodzielnie, bez ghost writera, a przez to szczera i …po prostu ciekawa!
Dla mnie są w tej książce dwie części: ponura i pełna nadziei.
Do pierwszej połowy trzeba mieć sporo sił psychicznych. Bo co tu dużo mówić: jest to obraz jądra ciemności. Jakiejś narkotykowej otchłani, która nie pozostaje bez śladu w psychice czytelnika. Na szczescie przy okazji jest to kawał ciekawej historii mocnego grania lat 80. (I później) na Zachodnim Wybrzeżu.
Sporo też o tym, jak powstaje zespół, więzi itp.

Druga połowa z nawiązką kompensuje mrok pierwszej.
Godna podziwu jest nagła przemiana Duffa McKagana.
Myślę, że wszystko zależy od wewnętrznej motywacji, która wyrasta gdzieś z głębokiego dzieciństwa (częste odniesienia do mamy i rodzeństwa są tego dowodem).
Oraz umiejętność autorefleksji, jakaś inteligencja emocjonalna.
Fajnie, że jemu się udało!
Oby więcej poznawać takich historii…

Czytać tylko po angielsku! (Zresztą nie da się inaczej- nie ma wydań polskich na rynku)
Tych malowniczych przekleństw i wyrazów potocznych nie da się przetłumaczyć na polski.
A na poważnie: bardzo ciekawa autobiografia.
Napisana samodzielnie, bez ghost writera, a przez to szczera i …po prostu ciekawa!
Dla mnie są w tej książce dwie części: ponura i pełna nadziei.
Do...

Przeczytana po raz drugi po jakichś siedmiu latach wciąż robi duże wrażenie. Mimo, że nigdy nie byłem fanem Gunsów [wolę np. Iron Maiden] to czytałem z wielkim zacięciem. I mimo mega stoczenia jakie Duff to opisuje, książka jest dla mnie bardzo budująca. To jak się podniósł po tym wszystkim, jak walczył ze swoimi słabościami...
Bardzo polecam:)

Przeczytana po raz drugi po jakichś siedmiu latach wciąż robi duże wrażenie. Mimo, że nigdy nie byłem fanem Gunsów [wolę np. Iron Maiden] to czytałem z wielkim zacięciem. I mimo mega stoczenia jakie Duff to opisuje, książka jest dla mnie bardzo budująca. To jak się podniósł po tym wszystkim, jak walczył ze swoimi słabościami...
Bardzo polecam:)

Wspaniała, bardzo osobista opowieść, szczególnie dla dawnej zagorzałej fanki Gn'R. Sporo anegdot z życia rozwijających się kapel, ale i zwykłego ludzkiego życia. Imponująca historia wyjścia z nałogu. Jedyny minus to fatalne tłumaczenie, pełne kalek językowych, sztywne, brak płynności. Aż zajrzałam, czy to nie jest jakaś wersja fanowska, bo nie pasowało mi to do oficjalnego wydawnictwa. No ale to nie wina Duffa :)

Wspaniała, bardzo osobista opowieść, szczególnie dla dawnej zagorzałej fanki Gn'R. Sporo anegdot z życia rozwijających się kapel, ale i zwykłego ludzkiego życia. Imponująca historia wyjścia z nałogu. Jedyny minus to fatalne tłumaczenie, pełne kalek językowych, sztywne, brak płynności. Aż zajrzałam, czy to nie jest jakaś wersja fanowska, bo nie pasowało mi to do oficjalnego...

Książka zaskakująco nijaka. Pod względem faktograficznym również nic nowego nie wnosi. Duff z kart autobiografii sprawia wrażenie sympatycznego i rozsądnego kolesia i może dlatego nie mówi wszystkiego. Niezależnie od przyczyn mamy taki sztampowy, w sumie bezpiecznie napisany życiorys rockmana, bez wyrazistych opinii, bez humoru, mdły po prostu. Rzecz bez jakiegoś indywidualnego stylu. Tylko dla najbardziej oddanych fanów Gunsów.

Książka zaskakująco nijaka. Pod względem faktograficznym również nic nowego nie wnosi. Duff z kart autobiografii sprawia wrażenie sympatycznego i rozsądnego kolesia i może dlatego nie mówi wszystkiego. Niezależnie od przyczyn mamy taki sztampowy, w sumie bezpiecznie napisany życiorys rockmana, bez wyrazistych opinii, bez humoru, mdły po prostu. Rzecz bez jakiegoś...

Świetna książka. Kolejna biografia rockmana, ale ta naprawdę jest inna i nietuzinkowa. Jak wielu innych, postać Duffa była dla mnie w GnR tłem dla Axla oraz Slash’a. Dlatego też trochę ta książka poczekała. Połowa książki nie była dla mnie porywająca: wielbiciele smaczków i ciekawostek z kariery Gunsów będą zawiedzeni na pewno. Ba, ja również byłem (fragment o koncercie po śmierci F. Mercurego miał kilka zdań). To historia młodego chłopaka, który ścieżkami przez różne kapele, znajomków i barowe koncerty założył i współtworzył jeden z najsłynniejszych zespołów muzycznych. Aż do jego końca (biorąc pod uwagę początkowy skład). Oprócz tego wóda, koks, koks, wóda.... i tyle. Ale druga połowa, kiedy Duff opisuje nam siebie, swój powrót z piekła nałogu do żywych to po prostu arcydzieło szczerości. Facet, który z wraka i żywego trupa wyszedł na prostą i stał się przeciwieństwem samego siebie zasłużył tym drukowanym wyznaniem na oklaski. Naprawdę, okazał się super gościem, który udowodnił sam sobie, że można zacząć od nowa. Jedna z najlepszych biografii muzyka jaką czytałem.

Świetna książka. Kolejna biografia rockmana, ale ta naprawdę jest inna i nietuzinkowa. Jak wielu innych, postać Duffa była dla mnie w GnR tłem dla Axla oraz Slash’a. Dlatego też trochę ta książka poczekała. Połowa książki nie była dla mnie porywająca: wielbiciele smaczków i ciekawostek z kariery Gunsów będą zawiedzeni na pewno. Ba, ja również byłem (fragment o koncercie po...

Rewelacja! Warto poczytać, choćby po to, żeby obalić stereotyp zawsze głupiego i pijanego rockmana. Duff jesteś wielki! To, w jaki sposób zmieniłeś swoje życie, może być drogowskazem dla wielu…w tym dla mnie także.

Rewelacja! Warto poczytać, choćby po to, żeby obalić stereotyp zawsze głupiego i pijanego rockmana. Duff jesteś wielki! To, w jaki sposób zmieniłeś swoje życie, może być drogowskazem dla wielu…w tym dla mnie także.

Dla nawet umiarkowanego fana muzyki GNR obowiązkowa pozycja. Odsłania kulisy życia członków zespołu, jak się zaczęło i jak się posypało. za krótka :)

Dla nawet umiarkowanego fana muzyki GNR obowiązkowa pozycja. Odsłania kulisy życia członków zespołu, jak się zaczęło i jak się posypało. za krótka :)

Chapeau bas Duff.Lektura wspomnień McKagan'a,jednego z nielicznych Feniksów rocka,zamieniła mi krew w benzynę.

Chapeau bas Duff.Lektura wspomnień McKagan'a,jednego z nielicznych Feniksów rocka,zamieniła mi krew w benzynę.