Kolejna książka Coelho na moim koncie. I kolejna jego książka, którą się nie rozczarowałam. Nie jest to moja prywatna Biblia, jak dla niektórych, ale czyta się przyjemnie i coś tam można z tego wynieść.

Główną bohaterką jest młoda kobieta o imieniu Pilar, której życie jest bardzo poukładane i pozbawione przygód. Przypadkowo Pilar spotyka swojego dawnego przyjaciela z dzieciństwa, którego nie widziała od kilku lat. Wie o nim tylko tyle, że wstąpił do seminarium. Mężczyzna proponuje jej by wybrała się z nim na parę dni do Lourdes, a ona się zgadza. Wkrótce przyjaciel wyznaje Pilar, że jest w niej zakochany. Nasza bohaterka jest rozdarta, sama nie wie co czuje do przyjaciela, a zarazem zastanawia się, co z jego przygotowywaniem się do życia duchowego.

Teoretycznie jest to powieść o miłości, ale Coelho poświęca też dużo miejsca rozważaniom na temat religii. Głównym motywem wydaje się być przekonanie bohaterów, że Bóg nie jest tylko mężczyzną, ale ma też kobiece oblicze. Coelho, zgodnie ze swoim światopoglądem, twierdzi, że wszystkie religie są równie dobre, ale należy wybrać jedną by móc służyć Bogu i wówczas nie jest ważne, jak go nazywasz. Jednak bohaterowie są katolikami i dlatego utożsamiają kobiecie oblicze Boga z Najświętszą Maryją Panną. To do niej się zwracają, ją o proszą o pomoc i wsparcie. Maryja jest tu przedstawiona jako osoba boska, a zarazem zwykła kobieta, która kochała i cierpiała. Tak jak kochają i cierpią bohaterowie.

Samo przedstawienie wiary również mi się podobało. Według Coelho, wiarę należy realizować przed miłość i troskę o innych ludzi. Każdy ma swoje własne powołanie i jeśli będzie za nim szedł, zadowoli Boga. Jak wspominałam, w książce jest sporo nawoływań do tolerancji, wyrozumiałości dla innych i przekonania, że dobry człowiek może wyznawać każdą religię,co bardzo popieram.

Czytałam opinie, że miłość przedstawiona w tej książce jest chora i upokarza człowieka. Nie zgadzam się z tym. Miłość jest tu czymś najpiękniejszym i najwznioślejszym, czymś, co zbliża człowieka do Boga. Dla miłości warto się poświęcić i zmienić życie, ale prawdziwa miłość nie przeszkadza w spełnianiu marzeń. Każde z bohaterów rezygnuje z czegoś, by być z drugą osobą, ale wierzą, że razem osiągną jeszcze więcej. Nie są smutni i zrezygnowani, ponieważ coś oddali, by być razem. Wierzą, że tak miało być, a razem uda im się znaleźć swoją drogę. Nie ma tu sytuacji, gdy jedna osoba daje, a druga tylko bierze. I Pilar, i jej ukochany, starają się dla dobra drugiej osoby. Miłość jest dla nich nadzieją, że wszystko się ułoży.

Ostatecznie ,,Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam..." spełniło swój cel. Wciągnęło mnie, dało sporo ładnych cytatów, chwilami skłoniło do przemyśleń i nawet trochę rozmarzyło(mój pierwszy typowy romans Coelho, bardzo chciałam poznać autora w takim wydaniu). Jeśli ktoś lubi takie książki, to polecam.

,,Miłość trwa wiecznie, to tylko ludzie się zmieniają!"

Kolejna książka Coelho na moim koncie. I kolejna jego książka, którą się nie rozczarowałam. Nie jest to moja prywatna Biblia, jak dla niektórych, ale czyta się przyjemnie i coś tam można z tego wynieść.

Główną bohaterką jest młoda kobieta o imieniu Pilar, której życie jest bardzo poukładane i pozbawione przygód. Przypadkowo Pilar spotyka swojego dawnego przyjaciela z...