To moje pierwsze spotkanie z literaturą słowacką, ale czytając wcześniej sporo Kundery, da się zauważyć nieuniknione podobieństwo - jest zwyczajnie, jest gorzko, a relacje międzyludzkie, chociaż na pierwszym planie, to jednak sprawiają wszystkim mnóstwo bólu. I tak jak często u Kundery, bohaterem i narratorem jest mężczyzna, którego działania czy przemyślenia nie zawsze nam się podobają, ale chcemy go słuchać dalej, zafascynowani. Ta książka towarzyszyła mi przez całą wiosnę, czytałam ją niespiesznie, śledzimy bowiem losy rodziny toczące się równolegle przez niemal sto lat zawirowań historii Słowacji, o której jak się okazało wiedziałam bardzo niewiele.
Podobały mi się te fabularne przeskoki i niedopowiedzenia, które czytelnik musi złożyć sobie sam w spójną całość. No i dom, jako centralny punkt, wokół którego toczy się powieść i do którego zawsze się wraca, trochę jak u Myśliwskiego. I wielki plus za nawiązania do malarstwa Goi.

To moje pierwsze spotkanie z literaturą słowacką, ale czytając wcześniej sporo Kundery, da się zauważyć nieuniknione podobieństwo - jest zwyczajnie, jest gorzko, a relacje międzyludzkie, chociaż na pierwszym planie, to jednak sprawiają wszystkim mnóstwo bólu. I tak jak często u Kundery, bohaterem i narratorem jest mężczyzna, którego działania czy przemyślenia nie zawsze nam...