-
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
206 -
Artykuły
Szpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
6 -
Artykuły
Wyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego
2 -
Artykuły
„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!
2
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Czytamy w weekend
Jak wam idą przygotowania do Świąt? Daliście się zapędzić do sprzątania i gotowania? Wybraliście już wszystkie prezenty? A może rezygnujecie z całego tego gwiazdkowego szaleństwa i po prostu cieszycie się na kilka wolnych dni?
Francisco Goya pod koniec życia, po wielu zawirowaniach politycznych i przebytej chorobie, która trwale pozbawiła go słuchu, wyprowadził się w 1819 roku na peryferie Madrytu. Wbrew pozorom nie on wymyślił nazwę posiadłości, w której zamieszkał. „Dom głuchego” (Quinta del sordo) usytuowany był na brzegu rzeki Manzanares, nieopodal Puente de Segovia. Miał dwa piętra i około tysiąca metrów kwadratowych powierzchni. Na jego ścianach artysta namalował farbą olejną serię malowideł nazwaną „Czarne obrazy”. Tajemnicze i ponure, do dzisiaj pozostają otwarte na interpretacje historyków sztuki (przed wyburzeniem posiadłości zostały przeniesione na płótno i wyeksponowane w muzeum Prado).
Dom głuchego to także tytuł powieści Petera Krištúfka. Jej bohater wraca do pustego domu rodzinnego i próbuje zrekonstruować zapisaną w przedmiotach i miejscach historię swojej rodziny. Literatura słowacka nie ma w Polsce takiego statusu jak czeska. Można odnieść wrażenie, że z pewnym zdziwieniem przekonano się niedawno (mniej więcej od przyznania Angelusa Rankovowi za „Zdarzyło się pierwszego września”), że po drugiej stronie Tatr powstaje literatura, i to znakomita. Być może książka zmarłego w tym roku Krištúfka przyczyni się do tego, że twórczość z kraju tak nam bliskiego, nie będzie już tak odległa.
To jest ten czas. To jest ten moment. W końcu zabrałam się za mój stos książek „muszę przeczytać w tym roku”. I jak zawsze okazało się, że mam ich tam za dużo, więc część z pewnością będzie mnie prześladować w przyszłym roku. Zwykle budzę się w grudniu z przysłowiową ręką w nocniku i okazuje się, że choćbym wydłużyła dobę do 48 godzin, to nie zdążę. Tę książkę obiecałam przeczytać przyjaciółce, bo to jej ulubiona powieść, na tę mam wyjątkową ochotę, na dziesięć kolejnych również, a na dole stosiku wciąż czeka książka z zeszłorocznej Gwiazdki i aż wstyd się przyznać, że nie przeczytałam nawet jej pierwszego rozdziału.
Zatrzymaj się leżało na stosie od tak dawna, że nie mogę sobie przypomnieć, kiedy przyniosłam ją do domu. Wstyd mi się przyznać, że tak długo na mnie czekała. A skoro przede mną wolny weekend (zakładam, że zapomnę o kilkudziesięciu sprawach, które powinnam zrobić, i moja lista rzeczy do zrobienia na święta, będzie równie długa, co lista „przeczytam do końca grudnia”), to zamierzam usiąść w fotelu i popijając herbatę, zanurzyć się w pięknej opowieści Margaret Mazzantini.
A wy co czytacie w weekend?
komentarze [276]
"Gwiazdy mają czerwone pazury" - obowiązkowa pozycja dla fanów kunsztu aktorskiego Krystyny Jandy. Wiele ciekawych faktów, czyta się szybko, bo wciąga.
"Lolita" Nabokov. Sięgnęłam po klasyk literatury i cóż - czytam "garściami", przeżuwam każde słowo - tendencja do kwiecistego stylu jest tutaj widoczna.
"Kieślowski. Zbliżenie." - Wpadłam jak śliwka w kompot. Kocham...
Cień wiatru chyba znowu musi zaczekać na swoja kolej bo nie mogąc oprzeć się kolejnej wizycie w bibliotece trafiłam na powieść Jesień cudów , ta książka ma charyzmę choć może wydać się przeciętna dla mnie jest wyjątkowa już od pierwszej strony
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
Ostatni pustelnik. Bardzo szybko sie czyta, ale myslalam, ze ksiazka bedzie ciekawsza
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
Właśnie przed chwilką skończyłam. Recenzję wstawiłam
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
Aktualni jestem w trakcie czytania "requiem dla miasta aniołów" Roberta Craisa i doczekac sie nie mogę kiedy zostana przetlumaczone jego ostatnie dwie książki z cyklu Pike i Cole. Polecam gorąco każdeu kto jeszcze nie miał styczności z ksiażkami tego autora. W czase przedswiatecznych zawirowań i szaleńst warto odpreżyć sie i zrelaksowac przy powieściach p. Craisa
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
Nie ma mowy! - czytam z mężem na głos... może uda się dokończyć te 50 stron w weekend xD
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
