Czego ta książka miała dowieść, jaką rzeczywistość przybliżyć do końca nie zrozumiałam. Autorka najwidoczniej miała do przekazania jakieś, bo nie wiem jakie, przemyślenia i uznała, że dobrą otoczką będą wynurzenia płatnego zabójcy. Jest to czysto literacki chwyt, by przytrzymać czytelnika przy lekturze, by szukał akcji i sensacji. Świat, bohaterowie, zdarzenia są jedynie wydmuszką dla przedstawienia, wcześniej wspomnianej przeze mnie, treści o wątpliwej wartości.

Czego ta książka miała dowieść, jaką rzeczywistość przybliżyć do końca nie zrozumiałam. Autorka najwidoczniej miała do przekazania jakieś, bo nie wiem jakie, przemyślenia i uznała, że dobrą otoczką będą wynurzenia płatnego zabójcy. Jest to czysto literacki chwyt, by przytrzymać czytelnika przy lekturze, by szukał akcji i sensacji. Świat, bohaterowie, zdarzenia są jedynie...

połączenie czarnego humoru z groteską z płatnym zabójcą w roli głównej. dla mnie za dużo psychopatii i surrealizmu.

połączenie czarnego humoru z groteską z płatnym zabójcą w roli głównej. dla mnie za dużo psychopatii i surrealizmu.

Boje się trochę że moja tak wysoka ocena może gdzieś trochę świadczyć, że czas na rozmowę z psychologiem. Ale też forma, jakość pióra autorki, styl tego opowiadania ma duże znaczenie na ocenę. To nie pierwszy raz z twórczością Nothomb. Można się "przyzwyczaić" do kontrowersji, kosztem jakości i lekkości pióra. A i też umysł z tak zaskakującymi scenariuszami to skarb.

Boje się trochę że moja tak wysoka ocena może gdzieś trochę świadczyć, że czas na rozmowę z psychologiem. Ale też forma, jakość pióra autorki, styl tego opowiadania ma duże znaczenie na ocenę. To nie pierwszy raz z twórczością Nothomb. Można się "przyzwyczaić" do kontrowersji, kosztem jakości i lekkości pióra. A i też umysł z tak zaskakującymi scenariuszami to skarb.

Książka o niczym. Kompletnie do mnie nie przemówiła i jeśli miał być w niej jakiś ukryty sens czy symbolizm to ja go nie odkryłam. Czy miała to być spowiedź mordercy? Jego próba odkupienia win poprzez akt ostatecznego, dość obrzydliwego zniszczenia życia? Czy jego ostateczne poświęcenie to forma osiągnięcia katharsis? Jeśli tak to do mnie to nie przemówiło. Momentami czułam zażenowanie i ohydę, szczególnie, że główny bohater lubi się onanizować po dokonanych morderstwach. Niby miała to być książka o przemianie normalnego chłopaka w mordercę, a następnie pod wpływem dziennika nastolatki ponowne jego przekształcenie. Dla mnie osobiście bohater ma cechy rasowego psychopaty i to od samego początku. Nieudany związek tylko wyzwolił prawdopodobnie jego naturalne skłonności i przez to przekroczył tę niewidzialną granicę szaleństwa. Zakończenie pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi i czułam się przez to raczej zirytowana niż zadowolona, że trzeba samemu sobie dopowiedzieć. Za dużo było luk żebym mogła jakkolwiek zinterpretować po swojemu koniec książki. Zdecydowanie przydałoby się dowiedzieć co jest w tym dzienniku takiego cennego, że przez niego ginie kilka osób.
Całe szczęście książeczka ta nie jest długa bo uznałabym to za całkowicie zmarnowany czas. To była pierwsza pozycja tej autorki i jakoś nie sądzę żebym szybko sięgnęła po kolejne. Czyta się dobrze i płynnie, ale za mało konkretów żebym mogła być zadowolona.

Książka o niczym. Kompletnie do mnie nie przemówiła i jeśli miał być w niej jakiś ukryty sens czy symbolizm to ja go nie odkryłam. Czy miała to być spowiedź mordercy? Jego próba odkupienia win poprzez akt ostatecznego, dość obrzydliwego zniszczenia życia? Czy jego ostateczne poświęcenie to forma osiągnięcia katharsis? Jeśli tak to do mnie to nie przemówiło. Momentami czułam...

Pewien facet, którego imienia nie poznajemy, po zawodzie miłosnym "zabija" w sobie wszystkie ludzkie odruchy. Mężczyzna jest kurierem i od pięciu miesięcy nie czuje nic. Nawet gdy w pracy potrąca jakiegoś staruszka, nijak to na niego wpływa. Niestety po tym wypadku zostaje zwolniony z pracy, gdyż jego szef uważa, że stanowi zagrożenie, wystawiając mu tym samym negatywną opinię wśród innych pracodawców.
.
Książeczka dosłownie na godzinkę. Szybkie rozwinięcie i szybkie zakończenie. Ciężko mi powiedzieć czy mi się podobała czy nie, bo była taka króciutka. Jednak można się w nią trochę wczuć. Myślę, że spokojnie 6⭐/10 mogę dać tej książce 😊.

Pewien facet, którego imienia nie poznajemy, po zawodzie miłosnym "zabija" w sobie wszystkie ludzkie odruchy. Mężczyzna jest kurierem i od pięciu miesięcy nie czuje nic. Nawet gdy w pracy potrąca jakiegoś staruszka, nijak to na niego wpływa. Niestety po tym wypadku zostaje zwolniony z pracy, gdyż jego szef uważa, że stanowi zagrożenie, wystawiając mu tym samym negatywną...

Do pewnych rzeczy trzeba dojrzeć, tak jak do książek, które stają na naszej drodze.
Rozważania głównego bohatera są trafne w swej prostocie a jednak mogą wydawać się złożone i skomplikowane jak na szaleńca przystało.
Dla mnie perełka, polecona tutaj na LUBIMY CZYTAĆ.
Polecam!

Do pewnych rzeczy trzeba dojrzeć, tak jak do książek, które stają na naszej drodze.
Rozważania głównego bohatera są trafne w swej prostocie a jednak mogą wydawać się złożone i skomplikowane jak na szaleńca przystało.
Dla mnie perełka, polecona tutaj na LUBIMY CZYTAĆ.
Polecam!

Pierwsze spotkanie z autorką. Bardzo ciekawy język i styl, ale sama treść rozważana bez konwencji raczej nie satysfakcjonuje.

Pierwsze spotkanie z autorką. Bardzo ciekawy język i styl, ale sama treść rozważana bez konwencji raczej nie satysfakcjonuje.

Książkę tę nazwałabym spowiedzią onanisty. Utrzymana jest w atmosferze niepokoju, zmieszania, które towarzyszy głównemu bohaterowi. Brudny realizm, to chyba odpowiednie określenie dla tej powieści, chociaż doczytałam, że jest to powieść psychologiczna, to przykro mi stwierdzić, ale nie znajduję tu żadnych przesłanek, no chyba że przyjrzymy się dewiacjom seksualnym Urbana. Te można rozpatrywać na poziomie psychicznych skrajności. Jego rosnąca pożądliwość nie jest ukierunkowana na związek dwojga. To ekstremalny onanista który osiąga najwyższy poziom ekscytacji podczas uśmiercania. Tak, nasz bohater to nikt inny, jak przez przypadek stworzony płatny zabójca. Odznaczający się chłodem, obojętnością i brakiem moralności młodzieniec, który popełnił samobójstwo sensoryczne i rozpoczął nowe życie po doznanym zawodzie miłosnym. Morderca, którego pasjonuje dobrze oddany strzał w skroń, a dla porządności wykonanego zlecenia, dwa strzały. Nigdy nie chybi, jest strzelcem wyborowym, napawającym swoje zmysły widokiem krwi i rozpierającą go dumą z umiejętności jakie posiada. Nie ma tu przedstawienia innych postaci, one po prostu są, zapisane z zimną krwią, jak zabójstwa dokonywane przez Urbana. Niezwykle ważną role odgrywa muzyka, to ona pozwoliła się podnieść naszemu bohaterowi po utracie ukochanej, muzyka zespołu Radiohead, która na stałe wpisała się w myśli mordercy i przy akompaniamencie której, czyni swoją powinność. Po czym wraca w swoje pielesze i przewijając wizje zdarzenia oddaje się masturbacji, kiedy to nie wystarcza, fantazjuje o innych sposobach uśmiercania, karmiąc się obrazami ściętej głowy lub poderżniętego gardła. Jego seks potrzebuje więcej krwi. “Najwyraźniej erotyka onanisty do nauk ścisłych nie należy.” Zabijanie, to pożywka zapewniająca naszemu bohaterowi niekończące się ilości orgazmów, a o tym jak wysokie było szczytowanie, przesądza zrealizowanie zlecenia. Okazuje się, że zawód płatnego mordercy, to najbardziej dyspozycyjna praca na świecie, ale zawsze trzeba czekać na przyjęcie dla siebie zgłoszenia. Z tym ma nasz bohater ma problem. Nienasycony, wykastrowany z wszelkich odczuć ucieka się do...

I nagle następuje zwrot akcji tak nierzeczywisty, że...i tu koniec mojego opiniowania.
To moje drugie spotkanie z książką Nothomb. Wolałabym, żeby go w ogóle nie było, bo rozpoczynać nowy rok z niesmakiem, to jak wybrać się do wykwintnej restauracji i otrzymać zwykłego hamburgera. Tak właśnie się poczułam, cieszę się, że ta pozycja nie trafiła do mnie jako pierwsza, bo wtedy nie dałabym sobie szansy przeczytać Kosmetyki wroga, która naprawdę mi się podobała. Nie bezcelowe jest moje nawiązanie do żywności. Bohater swoje zajęcie nazwał w nawiązaniu do fast foodu, fast killem. Muzyka... wierzcie mi, że w głowie melodię z albumu Kid A i Amnesiac Radiogłowych odtwarzałam, żeby zrozumieć Urbana.
Dewiacje seksualne, morderstwa i skrajności są głównym motywem przeczytanych przeze mnie obu książek. Jednak ta, mimo wielu smaczków literackich, strawą nieodpowiednią dla mnie była.

Książkę tę nazwałabym spowiedzią onanisty. Utrzymana jest w atmosferze niepokoju, zmieszania, które towarzyszy głównemu bohaterowi. Brudny realizm, to chyba odpowiednie określenie dla tej powieści, chociaż doczytałam, że jest to powieść psychologiczna, to przykro mi stwierdzić, ale nie znajduję tu żadnych przesłanek, no chyba że przyjrzymy się dewiacjom seksualnym Urbana. ...

Krótka historyjka o mordercy - zboczeńcu. Facet zabija i czerpie z tego doznania seksualne. "Historia miłości której epizody zostały pomieszane przez szaleńca" - Zdanie z okładki. Ja miłości tu nie znalazłem. Prawdę mówiąc niczego w tej książeczce nie znalazłem.

Krótka historyjka o mordercy - zboczeńcu. Facet zabija i czerpie z tego doznania seksualne. "Historia miłości której epizody zostały pomieszane przez szaleńca" - Zdanie z okładki. Ja miłości tu nie znalazłem. Prawdę mówiąc niczego w tej książeczce nie znalazłem.

denerwujące zakończenie, albo jego brak. Jeśli miało to na celu wszystko zamieszać, to się udało, tyle że w moim odczuciu to zamieszanie było bezsensowne, chyba że ktoś może mi wytłumaczyć, dlaczego te epizody są "pomieszane" skoro dla mnie książka jest napisana całkiem składnie i wszystko układa się do samego końca

denerwujące zakończenie, albo jego brak. Jeśli miało to na celu wszystko zamieszać, to się udało, tyle że w moim odczuciu to zamieszanie było bezsensowne, chyba że ktoś może mi wytłumaczyć, dlaczego te epizody są "pomieszane" skoro dla mnie książka jest napisana całkiem składnie i wszystko układa się do samego końca