To pierwszy przeczytany przeze mnie kryminał z cyklu o komisarzu Bordellim; a rzecz cała dzieje się we Florencji w latach 60. Komisarz to niezły dziwak: stary kawaler, który trzyma sztamę ze złodziejami i ma bardzo dziwnych znajomych. W tym tomie rozwiązuje zagadkę zagadkowej śmierci bogatej staruszki. Nie jest to poziom Camilleri z cyklu z Montalbano, ale czyta się nieźle.

Bohaterem kryminałów Vichi jest komisarz Bordelli, 53 letni (w tym tomie) stary kawaler, mieszkaniec Florencji i namiętny palacz. A ponieważ akcja toczy się w latach 60., wszyscy palą namiętnie; w tych czasach można było to jeszcze robić bezkarnie... Poglądy Bordelli ma lewicowe: jak zatrzymuje biednego złodzieja, to często puszcza go wolno i jeszcze daje pieniądze na jedzenie. W sumie sympatyczny gość.

W tym tomie komisarz prowadzi sprawę zagadkowej śmierci staruszki, która cierpiała na astmę i zostawiła wielką fortunę. Oczywiście głównymi podejrzanymi są krewni, którzy mają nadzieję na wielki spadek, ale sprawa trudna jest, bo brak poszlak i dowodów.

Przy okazji śledztwa poznajemy różnych dziwaków florenckich: na przykład człowieka, który kocha myszy, lub starego złodzieja, który świetnie gotuje. No jest tam niezła menażeria męskich głównie typów. Książkę ubarwiają wspomnienia pierwszych doświadczeń erotycznych komisarza, opowieści o jego fascynacji płcią piękną, czy o jego przyjaźniach ze starymi złodziejami i prostytutkami. Oczywiście są smaczki kulinarne, na przykład zupa fasolowa po lombardzku, ale niestety szanowny autor nie wyjaśnia jak się to danie przyrządza. A wszystko to dzieje się we Florencji w środku lata, gdzie żar lejący się z nieba jest wprost nie do wytrzymania.

Jest tam parę niezłych zdań, na przykład takie: „Wydawało się, że jest człowiekiem bardzo niecierpliwym, z rodzaju tych, co to spuszczają wodę, zanim skończą się odlewać.”, ale po pewnym czasie lektura staje się monotonna i powtarzalne, wszystko nieco się ciągnie, no Camilleri to nie jest. No właśnie, niby jest wszystko jak w cyklu Camilleri z Montalbano, ale jednak to nie to samo, coś tam zawadza, nie konweniuje, może po prostu Vichi jest gorszym pisarzem od Camilleri? Niemniej czyta się rzecz całą nieźle.

To pierwszy przeczytany przeze mnie kryminał z cyklu o komisarzu Bordellim; a rzecz cała dzieje się we Florencji w latach 60. Komisarz to niezły dziwak: stary kawaler, który trzyma sztamę ze złodziejami i ma bardzo dziwnych znajomych. W tym tomie rozwiązuje zagadkę zagadkowej śmierci bogatej staruszki. Nie jest to poziom Camilleri z cyklu z Montalbano, ale czyta się nieźle....