Czytałem ją pierwszy raz pewnie ze 20 lat temu. Wtedy wydawała mi się ciekawa. Niedawno zrobiłem drugie podejście.

I nie przebrnąłem do końca. Dziś już czego innego oczekuję od książki po prostu.

Cohena-muzyka uwielbiam, Cohen-pisarz jest baaaardzo "specyficzny" i nijak się ma do muzyki

Czytałem ją pierwszy raz pewnie ze 20 lat temu. Wtedy wydawała mi się ciekawa. Niedawno zrobiłem drugie podejście.

I nie przebrnąłem do końca. Dziś już czego innego oczekuję od książki po prostu.

Cohena-muzyka uwielbiam, Cohen-pisarz jest baaaardzo "specyficzny" i nijak się ma do muzyki

coś tam pieprzy o spermie w pępku, nie wiem, nie zrozumiałem tego

coś tam pieprzy o spermie w pępku, nie wiem, nie zrozumiałem tego

Cudowna książka, w której zakochuję się na nowo za każdym razem, kiedy ją czytam. I za każdym razem czuję się, jakbym przeżywała romans z autorem. I za każdym razem bardzo mi żal, że to już koniec; że to tak krótko.
Bohaterowie są szaleni, zakochani w sobie po uszy, postrzeleni, nie żyją czasem rzeczywistym i nie potrafią się dostosować do współczesnego świata. Czasem się nienawidzą, ale nie potrafią bez siebie żyć. Jest to miłość niewłaściwa, zakazana, ale jest to miłość. Jednak świat wyznacza im za to odpowiednią karę i chłostę. Powstaje istny chaos.
I tylko św. Katarzyna Tekakwitha wydaje się wyznaczać jedyną dobrą drogę wyjścia z labiryntu.

Cudowna książka, w której zakochuję się na nowo za każdym razem, kiedy ją czytam. I za każdym razem czuję się, jakbym przeżywała romans z autorem. I za każdym razem bardzo mi żal, że to już koniec; że to tak krótko.
Bohaterowie są szaleni, zakochani w sobie po uszy, postrzeleni, nie żyją czasem rzeczywistym i nie potrafią się dostosować do współczesnego świata. Czasem się...

Niby bełkot, ale i tak mi się podobało.

Niby bełkot, ale i tak mi się podobało.

Może nie powinnam oceniać... Jestem absolutnie na nie, czułam się jakbym czytała obraz sztuki współczesnej... Dalej nie rozumiem samego sensu lektury, nic nie wiem o bohaterach, fabule, w ogóle nic... Porażka.

Może nie powinnam oceniać... Jestem absolutnie na nie, czułam się jakbym czytała obraz sztuki współczesnej... Dalej nie rozumiem samego sensu lektury, nic nie wiem o bohaterach, fabule, w ogóle nic... Porażka.

Bardzo lubię Cohena, ale zdecydowanie nie w tej wersji. Być może, gdyby pociąć książkę na kawałki i zaśpiewać, to niektóre fragmenty dobrze by się sprawdziły jako teksty piosenek, jednak w tej formie - nie, nie i jeszcze raz, zdecydowanie, raczej nie. Aż sobie zaraz posłucham "Famous Blue Raincoat", albo czegoś... byle szybciej zapomnieć, że to czytałem.

Bardzo lubię Cohena, ale zdecydowanie nie w tej wersji. Być może, gdyby pociąć książkę na kawałki i zaśpiewać, to niektóre fragmenty dobrze by się sprawdziły jako teksty piosenek, jednak w tej formie - nie, nie i jeszcze raz, zdecydowanie, raczej nie. Aż sobie zaraz posłucham "Famous Blue Raincoat", albo czegoś... byle szybciej zapomnieć, że to czytałem.

Surrealizm, szaleństwo, pornografia, rzeka św. Wawrzyńca i indiańska święta z połowy XVII wieku. Świat zagubiony pomiędzy lustrami weneckimi, w labiryncie, za którego drzwiami nie ma już nic. Świat sam siebie stymulujący erotycznie. Proza uderzająca do głowy, jak alkohol, narkotyk, udar słoneczny. (Zresztą sam Cohen stwierdził, że pisał "Pięknych przegranych" na wyspie Hydra, w pełnym słońcu, nie zasłaniając głowy i jest to bardziej udar słoneczny, niż książka). Człowiek bierze udział w swoistym wyścigu do góry i nagle orientuje się, że tak jak jedna z bohaterek powieści siedzi na dachu windy i żeby przeżyć, musi zatrzymać tę pogoń, w której jest ofiarą, żyjącą złudzeniem o byciu myśliwym.

Surrealizm, szaleństwo, pornografia, rzeka św. Wawrzyńca i indiańska święta z połowy XVII wieku. Świat zagubiony pomiędzy lustrami weneckimi, w labiryncie, za którego drzwiami nie ma już nic. Świat sam siebie stymulujący erotycznie. Proza uderzająca do głowy, jak alkohol, narkotyk, udar słoneczny. (Zresztą sam Cohen stwierdził, że pisał "Pięknych przegranych" na wyspie...

Niestety kultowa powieść z lat 60 jakimi są Piękni przegrani nie przypadła mi do gustu,spodziewałem się głębszego spojrzenia na tamte czasy.Niestety historia trójki bohaterów,jak i historia Indianki Katarzyny Tekakwithy też mnie nie za bardzo zafascynowała.Książka ocieka seksem w bardzo odważnych odsłonach jak na lata 60 ,a historia trójkąta miłosnego, występującego w tej książce raczej mnie nie przekonuje ,tylko zniechęca,gdyż spodziewałem się innej formy i treści książki kultowej lat 60 ,bardziej szczegółowego obrazu rewolty młodzieżowej z 68 roku.

Niestety kultowa powieść z lat 60 jakimi są Piękni przegrani nie przypadła mi do gustu,spodziewałem się głębszego spojrzenia na tamte czasy.Niestety historia trójki bohaterów,jak i historia Indianki Katarzyny Tekakwithy też mnie nie za bardzo zafascynowała.Książka ocieka seksem w bardzo odważnych odsłonach jak na lata 60 ,a historia trójkąta miłosnego, występującego w tej...

Niestety to kolejna ksiazka, ktora moze i jest jezykowym majstersztykiem, ale sensu to niestety w niej niezbyt wiele. I wlasnie brak sensu albo zbyt wiele sensow powoduje, ze ociera sie ona silnie o grafomanie, chcac chyba uchodzic za dzielo nowatorskie, otwarte, postmodernistyczne, odwazne i wreszcie eksperymentalne i awangardowe. Na pewno ta powiesc zaskoczy fanow muzyki Leonarda Cohena i tych, ktorzy odbieraja go jako statecznego pana spewajacego "Hallelujah" albo "Dance me to the end of love". Jak widac, w jego umysle roi sie mnostwo sprosnosci i dwuznacznych sytuacji, co jest jakos w tej ksiazce nawet ciekawe. Ale tak szczerze mowiac: ile mozna, no ile?

Niestety to kolejna ksiazka, ktora moze i jest jezykowym majstersztykiem, ale sensu to niestety w niej niezbyt wiele. I wlasnie brak sensu albo zbyt wiele sensow powoduje, ze ociera sie ona silnie o grafomanie, chcac chyba uchodzic za dzielo nowatorskie, otwarte, postmodernistyczne, odwazne i wreszcie eksperymentalne i awangardowe. Na pewno ta powiesc zaskoczy fanow muzyki...

Taka sobie. Nawet bardzo.

Taka sobie. Nawet bardzo.