Chociaż w sequelu „Więźnia Labiryntu” dostrzeżemy znajome klocki, autorowi nie można zarzucić pójścia na łatwiznę. Otóż amerykański pisarz wkracza poniekąd na nowy teren, diametralnie zmieniając arenę zmagań bohaterów. Opleciony siatką korytarzy, a tym samym ograniczony obszar ustępuje tutaj pola bardziej otwartej przestrzeni.(…)

Autor z powodzeniem piętrzy znaki zapytania, prędko rzuca nas w wir dynamicznych wydarzeń i stara się utrzymać stosowanie napięcie. Często posiłkuje się przy tym suspensem, przeważnie poprzez kończenie krótkich rozdziałów w palących momentach. Dzięki takiemu zabiegowi czytelnika nawiedza nieodparta pokusa, by od razu poznać następny fragment historii, a potem jeszcze jeden itd. Tego typu posunięcia najsilniej oddziałują w pierwszej połowie utworu, później już słabiej, czego nie należy utożsamiać z nudą. Po prostu na pewnym etapie przywykłam do tutejszego korowodu tajemnic, mimo że nadal byłam zainteresowana lekturą.

Opinia jest fragmentem recenzji, którą można przeczytać w całości na moim blogu:
https://crouschynca.blogspot.com/2018/08/proby-ognia-james-dashner-recenzja.html

Chociaż w sequelu „Więźnia Labiryntu” dostrzeżemy znajome klocki, autorowi nie można zarzucić pójścia na łatwiznę. Otóż amerykański pisarz wkracza poniekąd na nowy teren, diametralnie zmieniając arenę zmagań bohaterów. Opleciony siatką korytarzy, a tym samym ograniczony obszar ustępuje tutaj pola bardziej otwartej przestrzeni.(…)

Autor z powodzeniem piętrzy znaki...