Dorosły facet otwiera książkę, a niedługo później zalewa się łzami ze śmiechu, taki widok przedstawiałem dla osób postronnych . Pomimo moich najszczerszych starań by nie zakłócać spokoju innym, Chmielewska nie licząc się, że jestem w miejscu publicznym, raz za razem zmuszała mnie do następnego głośnego wybuchu śmiechu. Obawiam się, że mogłem wyglądać jak szaleniec lub w najlepszym przypadku mało wychowany osobnik.
Chmielewska załatwiła mnie nieźle. Długo jej tego nie zapomnę.
A teraz na poważnie, bo Lesio to książka bardzo nierówna. Poziom zaczyna się wysoko, ale niestety opada w miarę przewracanych stron . Książka podzielona jest na trzy części. Pierwsza jest i zabawna i mroczna. Tytułowy Lesio, pracownik biura architektonicznego, postanawia poprawić swój los i pozbyć się wrednej kadrowej, która uwzieła się na niego i nie przejawia żadnej litości dla jego ciągłych spóźnień. Raz za razem Lesio swoimi niedorzecznymi pomysłami rozbawia czytelnika. Druga część jest już słabsza, ale wciąż na wysokim poziomie. Poznajemy tu resztę sympatycznych pracowników biura, ale Lesia i jego mrocznych zapędów jest mniej. I tak dochodzimy do części trzeciej...przy której powinno być ostrzeżenie, że skierowana jest dla młodszego czytelnika. Jest to młodzieżowa przygodówka, przy której nie przygotowany na taką zmianę ‘dojrzalszy’ czytelnik jest zagrożony zatarciem sobie dobrego wrażenia po wczesniejszych rozdzialach.
Zachecam do czytania dwóch pierwszych części, trzecią spokojnie można sobie podarować, a w to miejsce sięgnąć po kolejną książkę z cyklu – Dzikie białko

Dorosły facet otwiera książkę, a niedługo później zalewa się łzami ze śmiechu, taki widok przedstawiałem dla osób postronnych . Pomimo moich najszczerszych starań by nie zakłócać spokoju innym, Chmielewska nie licząc się, że jestem w miejscu publicznym, raz za razem zmuszała mnie do następnego głośnego wybuchu śmiechu. Obawiam się, że mogłem wyglądać jak szaleniec lub w...