Jutro, w czas bitwy, o mnie myśl
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Manana en la batalla piensa en mi
- Wydawnictwo:
- Sonia Draga
- Data wydania:
- 2014-10-29
- Data 1. wyd. pol.:
- 2003-01-01
- Liczba stron:
- 416
- Czas czytania
- 6 godz. 56 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788379990795
- Tłumacz:
- Carlos Marrodán Casas
- Tagi:
- Carlos Marrodán Casas
Marta zaprasza niedawno poznanego Victora do swojego madryckiego apartamentu. Wszystko dzieje się pod nieobecność męża, który przebywa w podróży służbowej w Londynie. Kiedy zasypia jej dwuletni syn, Victor i Marta udają się do sypialni. W ramionach niedoszłego kochanka Marta nagle umiera. Przerażony mężczyzna ucieka ze stanikiem i z kasetą magnetofonową sekretarki automatycznej jako jedynymi łupami miłosnymi i z gryzącym go poczuciem winy wobec niemal sobie nieznanej zmarłej. To niecodzienne zdarzenie daje początek niezwykłej próbie wyjścia bohatera z cienia, z nijakości, z nicości...
Javier Marias, w swojej ekscentrycznej i niesamowitej powieści, twardo stąpa po ziemi ukazując, co kryją kłamstwa, a co skrywa prawda.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Świat zależy od swych opowiadaczy*
Wznowienie powieści „Jutro, w czas bitwy, o mnie myśl” Javiera Maríasa przynosi kolejną możliwość zanurzenia się we wszechświecie słów tego pisarza. Ponownie mamy przyjemność pogrążenia się w jego rozpoznawalnym od pierwszej frazy stylu – przemyślanym, dopracowanym, mistrzowskim. Świat przedstawiony autora to bowiem lingwistyczny kosmos, w którym nie istnieją obiektywne postaci, przedmioty czy miejsca, ale ich opisy lub opowieści o nich lub przez nich snute. Narratorem jest, jak zwykle (poza powieścią „Zakochania”) mężczyzna, rzemieślnik słowa – filolog angielski z wykształcenia, scenarzysta i autor-widmo w praktyce zawodowej – Victor Francés Sanz, uwikłany przypadkowo w tragiczną sytuację. Powieść zaczyna się od zdania wstrząsającego czytelnikiem nastawionym na spokojną lekturę (podobnie jak w późniejszej książce hiszpańskiego pisarza „Serce tak białe”) i wyostrza uwagę, dzięki czemu może on do samego końca w napięciu śledzić rozwój wypadków, a raczej narracji. Fabuła bowiem nie obfituje w nadmiar wydarzeń, ale książka uwodzi językiem, frazą, pięknem słów, wciąga w sam środek przemyśleń narratora.
Świat przedstawiony stwarza się tu przez słowa. Wydaje się to oczywiste – mamy bowiem do czynienia nie z dziełem malarskim, architektonicznym czy fotografią, lecz z dziełem literackim – ale słowa używane przez narratora kreują rzeczywistość subiektywną, nie opis wydarzeń, tylko ich interpretację. Jak to bowiem zostaje powiedziane w którymś momencie - Świat zależy od swych opowiadaczy. W rzeczy samej narrator – człowiek pracujący piórem - dobiera słowa, ogląda je, analizuje, buduje za ich pomocą przypuszczenia, dywagacje, próbuje rekonstruować przeszłość i formować prawdopodobną przyszłość. Victor opisuje świat przez lingwistyczne skojarzenia, łączy odległe zdarzenia za pomocą pojawiającego się w nich gestu, detalu, fragmentu oglądanego filmu czy słowa lub zwrotu. Opowiada o ludziach, a w zasadzie o sobie w kontakcie z innymi, i opisuje przedmioty, świadków ważnych wydarzeń, tak, jakby one także miały życie, a może nawet coś do powiedzenia. Dzięki temu książka konstrukcyjnie mieści się gdzieś pomiędzy powieścią szkatułkową (narrator opowiada o kimś, kto wspomina, jak ktoś mu opowiadał…), strumieniem lingwistycznej świadomości (a może strumieniem automatycznej narracji?) a czymś w rodzaju literatury konfesyjnej. Bohater, przedstawiający splot wydarzeń, a raczej ich złożone okoliczności, zdaje się być doskonale świadomy, że Opowiadający zazwyczaj potrafi wszystko dobrze wytłumaczyć i zarazem wytłumaczyć siebie, opowiadać to to samo co przekonywać lub wykazywać, albo pozyskiwać zrozumienie, w ten sposób wszystko może stać się zrozumiale, nawet największe podłości, i wszystko może być przebaczone, jeśli jest cokolwiek do przebaczenia, wszystko puszczone płazem czy oswojone, a nawet obdarzone współczuciem (…)* Historię tworzą bowiem nie uczestnicy wydarzeń, tylko jej kronikarze.
Javierowi Maríasowi znowu udaje się uwieść czytelnika, złapać go w sieć swoich pięknych fraz, lingwistycznych dywagacji, emocji poddanych rozbiorowi logicznemu i w labirynt zdań wielokrotnie złożonych. W przestrzeni jego słów czas nie jest liniowy, lubi się plątać, krążyć, zwijać w pętle, przyczajać i wracać do początku. Odnajdujemy tu charakterystyczne dla pisarza tematy: sekrety, miłość, zdradę, podejrzenia, wątpliwości, śmierć i małżeństwo a nade wszystko wszechobecne słowa – pierwsze i ostanie, ważne i błahe, decydujące o losie innych i zupełnie ozdobne. Ważnym bohaterem jego książek jest też pamięć, najczęściej osobista, czasem literacka, co ciekawie komponuje się z faktem, że także w tej powieści, jak w wielu pozostałych pada wiele cytatów oraz autocytatów. Odnajdziemy tu nie tylko tytułowy cytat z „Ryszarda III” W. Shakespeare’a (zresztą inne cytaty z dramatów tego samego autora posłużyły jako tytuły kilku powieści Maríasa np. „Serce tak białe” i „Twoja twarz jutro”), ale także zwrot „czarne plecy czasu”, który stanie się tytułem kolejnej książki wydanej cztery lata później. Z kolei cytaty wykorzystane w recenzowanej tu powieści „Jutro, w czas bitwy, o mnie myśl” powrócą w trzecim tomie trylogii „Twoja twarz jutro”, zyskując ciekawe rozwinięcie lub nową interpretację.
Czytając powieści hiszpańskiego mistrza prozy nie sposób nie pomyśleć o podejściu narracyjnym w psychoterapii. Wywodząca się z nurtu psychologii humanistycznej terapia przedstawia tezę, zgodnie z którą ludzie mogą stać się głównymi autorami historii swojego życia. Terapeuta proponuje klientowi spojrzenie na siebie poprzez pryzmat zasobów i mocnych stron, a nie deficytów i słabości. To, co dobre dla klienta i stanowiące jego mocne strony umożliwia mu stworzenie nowej, alternatywnej historii o sobie i własnym życiu. Terapia polega zatem na ponownym odkrywaniu swoich zapomnianych zasobów i używaniu ich do konstruowania lepszej przyszłości przez zmianę swojej opowieści. Warto zatem polecić powieść nie tylko miłośnikom pięknej literatury, ale także zainteresowanym zmianą życia i obrazu siebie oraz psychoterapeutycznym sceptykom. Na pewno warto, bez względu na wnioski.
Uwaga! Recenzentka ostrzega:
czytanie tej książki może powodować zmiany w myśleniu i życiu Twoim, i Twojego otoczenia.
Jowita Marzec
* Cytaty pochodzą z recenzowanej książki.
Oceny
Książka na półkach
- 309
- 215
- 92
- 10
- 8
- 5
- 4
- 3
- 3
- 3
Cytaty
Oszukiwać się lub być oszukiwanym to naprawdę nic trudnego - pomyślałem - powiem więcej, to nasz stan naturalny: nikt nie może uwolnić się od tego, ale też nie może z tego powodu uważać się za głupca, nie powinniśmy przesadnie się buntować i nie powinniśmy się tym zadręczać.
Opinia
Javier Marias. We Francji numer jeden hiszpańskiej prozy. W Niemczech ma status pisarza zasługującego na Nobla, dzięki namaszczeniu przez papieża niemieckiej krytyki Marcela Ranickiego. A w Polsce Marias jest mało znany, zupełnie zepchnięty na margines przez inne nazwiska, przede wszystkim Mendozę i Reverte'a, choć to literatura z półki wyższej. Fabuły nie ma co zdradzać, to co jest napisane przez wydawcę na okładce wystarcza, by zakreślić obszar "dziania się".
Styl Mariasa jest bardzo charakterystyczny, długie wyszukane zdania, liczne monologi wewnętrzne, dialogi, retrospekcje, alternatywne wersje tych samych zdarzeń toczone równolegle do biegnącej rzeczywistości i retardacje - akcja praktycznie ograniczona do minimum. "Jutro, w czas bitwy, o mnie myśl" składa się w zasadzie z kilku scen, po mistrzowsku opowiedzianych, rozegranych jak partia literackich szachów, na końcu spięta pointującą klamrą. Są również dłużyzny, w końcu kartki mamy tu wypełnione licznymi przemyśleniami, jednakże kilkakrotnie już powtarzanymi, w związku z czym książkę można by odchudzić o kilkadziesiąt stron.
Czy warto brnąć przez meandrującą, wymagającą zaangażowania, naszpikowaną refleksjami o stosunkach międzyludzkich fabułę madryckiego prozaika? Warto! A nazwisko do zapamiętania. Współczesna literatura hiszpańska zasłużenie święci triumfy.
Javier Marias. We Francji numer jeden hiszpańskiej prozy. W Niemczech ma status pisarza zasługującego na Nobla, dzięki namaszczeniu przez papieża niemieckiej krytyki Marcela Ranickiego. A w Polsce Marias jest mało znany, zupełnie zepchnięty na margines przez inne nazwiska, przede wszystkim Mendozę i Reverte'a, choć to literatura z półki wyższej. Fabuły nie ma co zdradzać,...
więcej Pokaż mimo to