Zygmunt Miłoszewski jest pisarzem, który swoje książki tworzy w sposób na tyle ciekawy, że czyta się je bardzo szybko i przyjemnie. Wprawdzie ostatnim tytułem, który miałem okazję przeczytać było "Uwikłanie", wydane jako pierwsza część trylogii o prokuratorze Teodorze Szackim, jednak na szczęście nie zepsuło mi to zabawy z poznawania kolejnych elementów fabuły.

Styl Miłoszewskiego jest tak fajnie luźny, nawiązujący do wielu elementów pop-kultury, czy po prostu życia Polaka na początku XXI wieku, że nie sposób od kolejnych kart książki się oderwać. To co mi trochę przeszkadzało w uwikłaniu to fabuła. Owszem ciekawa, ale momentami tak pokręcona (lub niezrozumiała), że trochę psuła efekt ostateczny. Szczególnie w scenach kluczowych dla prowadzonego przez Szackiego śledztwa. Być może gdybym miał rozrysowane pewne sceny na papierze, byłyby one prostsze w odbiorze ;)

Postać Teodora Szackiego jest nakreślona bardzo realistycznie. Tak naprawdę mógłbym nim być ja, Ty lub ktokolwiek. To postać niosąca w sobie wiele cech tak prawdziwych dla każdego człowieka, być może szczególnie takiego, który boryka się z elementami codziennego życia jak rutyna, praca, sprawiedliwość czy moralność. Na plus dla autora bardzo realistyczne nakreślenie głównego bohatera.

Mądrzejszy o przeczytane wcześniej "Ziarno prawdy" i "Gniew", wiem jak potoczyły się losy Teodora Szackiego. Mimo wszystko przeczytanie początków jego przygody, tak zgrabnie rozpisanych w prologu, którym jest "Uwikłanie", sprawiło mi dużo czytelniczej przyjemności.

Zygmunt Miłoszewski jest pisarzem, który swoje książki tworzy w sposób na tyle ciekawy, że czyta się je bardzo szybko i przyjemnie. Wprawdzie ostatnim tytułem, który miałem okazję przeczytać było "Uwikłanie", wydane jako pierwsza część trylogii o prokuratorze Teodorze Szackim, jednak na szczęście nie zepsuło mi to zabawy z poznawania kolejnych elementów fabuły.

Styl...