Moje pierwsze spotkanie z serią Artefakty nie należy niestety do udanych. A wydawałoby się, że powinna to być ciekawa i przyjemna lektura. Robert Silverberg należy do elitarnego kręgu Grand Master of SF, natomiast tytułowa pierwsza część "Skrzydeł" została nagrodzona jako opowiadanie nagrodą Hugo. Optymalne warunki wyjściowe, prawda?

Niestety, nie. Sam pomysł na kreację Ziemi Trzeciego Cyklu nie poraża jakoś oryginalnością, jest jednak jednym z silniejszych aspektów powieści. Zważając na rok publikacji nie jest źle. Silverberg polega jednak zupełnie przy kreowaniu wiarygodnych postaci. I to nie tylko jeśli chodzi o głównego bohatera - większość protagonistów nie wzbudza w czytelniku niczego poza wzruszeniem ramionami. Ich rozwój jest szczątkowy a motywacje jedynie z grubsza nakreślone.

Nie dość tego. Bardzo nie przypadł mi do gustu schematyczny, prosty jak konstrukcja cepa język. Na próżno szukać jakiegoś polotu. Nawet jeśli wezmę poprawkę ze względu na fakt, że SF rzadko kładzie nacisk na eksperymenty warsztatowe, to nie mogę Silverbergowi niestety wybaczyć takiego chałupnictwa. Jak autor we wstępie do powieści przyznaje, rok 1968 nie był dla niego zbyt dobry. Jego wydawca, James Gunn, publikował "Skrzydła" w odcinkach, raczej z solidarności dla przyjaciela, niż ze względu na wysoki poziom tekstów.

James Gunn naprawdę się zna.

Moje pierwsze spotkanie z serią Artefakty nie należy niestety do udanych. A wydawałoby się, że powinna to być ciekawa i przyjemna lektura. Robert Silverberg należy do elitarnego kręgu Grand Master of SF, natomiast tytułowa pierwsza część "Skrzydeł" została nagrodzona jako opowiadanie nagrodą Hugo. Optymalne warunki wyjściowe, prawda?

Niestety, nie. Sam pomysł na kreację...