Cztery oszałamiająco piękne i świetnie wykształcone Francuzki tłumaczą: co tak naprawdę znaczy być paryżanką.
Te niezwykle utalentowane i ekscentryczne kobiety, robiące karierę w świecie muzyki, filmu, mody i w branży wydawniczej, są niezwykle szczere i otwarte, gdy rozprawiają się ze stereotypami dotyczącymi współczesnych Francuzek. Zdradzając nam swoje sekrety i wady, naśmiewają się także ze swych skomplikowanych, często sprzecznych uczuć i zachowań. Przyznają, że są snobkami, nieco egocentrycznymi i nieprzewidywalnymi, co jednak nie znaczy, że nie można na nich polegać. Bywają apodyktyczne i zadufane w sobie, lecz potrafią być także czułe i romantyczne.

Jak zachowują się na pierwszej randce, na imprezie, na kacu, gdzie są ich ulubione lokale i zakątki Paryża? Co robią na wsi? Jak przygotowują kolacje pełne kulinarnych tricków, dzięki którym goście mają myśleć, że przyrządzenie wykwintnych dań było łatwe. Nauczą nas, jak być tajemniczymi i zmysłowymi kobietami, jak wyglądać naturalnie i jak wzbudzić zazdrość u swoich partnerów; powiedzą nam też, co sądzą na temat dzieci, ślubów i chodzenia na siłownię. Wskażą, gdzie w Paryżu pójść: na after-party, na elegancką randkę i po znaleziska w stylu vintage.



Francuzki nie piszą pamiętników i nie powierzają fikcyjnemu przyjacielowi swoich prywatrnych przemyśleń. Wiedzą, że prędzej czy później ktoś niepowołany może pamiętnik przeczytać, więc wolą nie pozostawić po sobie śladów. Natomiast zawsze mają w torebce notes, najchętniej legendarny czarny Moleskine, w którym bez przerwy coś zapisują. Myśli, które przyszły do głowy, cytat z książki, która się spodobała, listę spraw do załatwienie, ulubione wyrazy, słowo z piosenki, której sens chcąc sprawdzić, numer komórki faceta poznanego w kawiarni, sen, który miały nad ranem i który nagle się im przypomniał... (Bądź Paryżanką Gdziekolwiek Jesteś, str. 245, Wydawnictwo Muza, 2014r.)

Właśnie z takimi krótkimi notatkami z Moleskina kojarzy mi się ta książka. Zbiór takich małych przemyśleń opisujących kobietę z Paryża i to bez jakiekolwiek koloryzowania swojej osoby. Bez żadnego wstydu nie boją się przyznać, że są po prostu snobkami, mają obsesje na punkcie swojego wyglądu i wagi. Są mieszczuchami do szpiku kości, czego też nie ukrywają a co na przykład u nas jest nie do pomyślenia, bo zaraz zaczyna się pisanie o lemingach i słoikach z pogardą dla każdej ze stron. Nie boją się też mówić, że są feministkami, jest to ich powód do dumy i w pełni korzystają z tego co im to zapewnia. One po prostu mają gdzieś co ktos sobie pomyśli, są w pełni świadome samych siebie i swojej siły.

Wielu piszę o tej książce, że to zbiór bezsensownych porad, ale to przecież nie jest żaden poradnik tylko ukazanie obrazu Paryżanek ich własnymi oczami, ich własna autobiograficzna monografia. Ja śmiem powiedzieć, że wiele z tych krótkich cytatów dotyczy każdej kobiety z dużego miasta choćby nawet była z Los Angeles, Tokyo, Berlina czy Warszawy. Gdyby kobiety z innych miast pokazały swoje własne zapiski z notesu czy kalendarza powstałaby zapewne podobna książka.

Paryżanki nie są tak idealne jak piszą o nich naokoło, one po prostu nie ukrywają tego kim są naprawdę, nie grają kogoś innego.

Dodatkowym plusem tej książki są zdjęcia i ilustracje jakby wyrwane z tumblra czy Instagrama, inspirujące w swej prostocie i wykonaniu, przepiękne.

http://czekoladaiksiazki.blogspot.com/

Cztery oszałamiająco piękne i świetnie wykształcone Francuzki tłumaczą: co tak naprawdę znaczy być paryżanką.
Te niezwykle utalentowane i ekscentryczne kobiety, robiące karierę w świecie muzyki, filmu, mody i w branży wydawniczej, są niezwykle szczere i otwarte, gdy rozprawiają się ze stereotypami dotyczącymi współczesnych Francuzek. Zdradzając nam swoje sekrety i wady,...