Hmmm... No początek to było coś, potem w środku zaczęło mi się nudzić w jednym czy dwóch rozdziałach, na szczęście autorka nie dała mi czasu aby nawet przez chwilę zacząć żałować, potem było super. A to wszystko po to, żeby na koniec było wielkie BUM! Ha ha jakbym miała porównać tę część do pierwszej, to było by trudno. Obaj bracia są niesamowici i zupełnie inni. Choć moja sympatia o 1% na stronę Dominica. Tego nieokiełznanego i upartego chłopaka, ale tylko do tego z części 1. Tam był moim bogiem! W tej zszedł zupełnie na bok i tak samo jak w 1.5 części nie czułam do niego aż takiej sympatii.
Co do głównej bohaterki, to w 100% uwielbiam Keele! I ona akurat przebija Bronagh o głowę. Może kwestia tego, że utożsamiam się bardziej z wmiarę spokojną Keel niż z agresywną Bronagh.
Choć w tej części przekleństwa sypały się tak samo gęsto, nie przyćmiło to jednak blasku książki. Mam teraz jedynie mały uraz do rekinów i znajduję tu jeden z powodów dla którego to Dominic jest wyżej niż Alec.
Moim ulubionym wątkiem okazał się jednak wątek z wujaszkiem, którego osobiście uwielbiam. Nie chcąc zdradzać nic więcej po prostu zachęcam do przeczytania :D

Hmmm... No początek to było coś, potem w środku zaczęło mi się nudzić w jednym czy dwóch rozdziałach, na szczęście autorka nie dała mi czasu aby nawet przez chwilę zacząć żałować, potem było super. A to wszystko po to, żeby na koniec było wielkie BUM! Ha ha jakbym miała porównać tę część do pierwszej, to było by trudno. Obaj bracia są niesamowici i zupełnie inni. Choć moja...