"Poglądy świata w wieku XIX i XX mają tę właściwość, iż [...] nazywają one ludzi dawnych barbarzyńcami, a jednak ci nieokrzesani posiadali o wiele lepsze pojęcie o niebie i ziemi, jak my sami, wychowani tylko na książkach szkolnych. Dla pogan, zwłaszcza Sławjan, księgami były prawdy tkwiące na niebie i żyjące w otoczeniu."

"Bogoznawstwo Sławjan" to króciótka książka, która jest reprintem edycji z roku 1925, a więc dość starej i archaicznie napisanej. Szukałam informacji o autorze, ale o ile nie był on słynnym architektem z imponującym wąsem, to internet milczy na jego temat. A szkoda, bo wygląda na to, że był pasjonatem. Rościł szczere wyrzuty do historyków, którzy śmieli twierdzić, iż nasz naród był przed czasami chrześcijańskimi zacofany, a światło przynieśli nam dopiero sąsiedzi.
Jest jednak po przy tym ogromnie radykalny. Przykładowo napisał, iż Polacy byli ogromnie skłonni do przyjęcia wiary chrześcijańskiej, że najprawdopodobniej Kościół istniał od dawien dawna w Polsce, a zakorzenił się tak późno tylko przez to, że "wiara Krzyża Chrystusowego szła od Niemców, od Krzyżaków podłych." Ta i podobne twierdzenia sprawiają, że cała treść książki wydaje się mocno naciągana.

Nie znajdzie czytelnik w tej pozycji opisów bóstw słowiańskich czy mitologicznych stworzeń. Za to książka pełna jest objaśnień pochodzenia słów przeróżnych i nazw własnych, udowadniając przy tym, jak wiele w naszej kulturze jest pogańskiej spuścizny, z której nie zdajemy sobie sprawy. I tę etymologiczną część książki uważam za najciekawszą.

"Poglądy świata w wieku XIX i XX mają tę właściwość, iż [...] nazywają one ludzi dawnych barbarzyńcami, a jednak ci nieokrzesani posiadali o wiele lepsze pojęcie o niebie i ziemi, jak my sami, wychowani tylko na książkach szkolnych. Dla pogan, zwłaszcza Sławjan, księgami były prawdy tkwiące na niebie i żyjące w otoczeniu."

"Bogoznawstwo Sławjan" to króciótka książka, która...