"Twoje serce jest jak waza rozbita na tysiąc kawałków,
spojona półprzezroczystym klejem.
Zapala się w niej świecę
i oto pęknięcia błyszczą jak perły."

Książka, która rozorała moje serce. Nie ma w niej kunsztu literackiego, ale jest głębia, prawda i przeogromna miłość, która przemienia życie.

"Twoje serce jest jak waza rozbita na tysiąc kawałków,
spojona półprzezroczystym klejem.
Zapala się w niej świecę
i oto pęknięcia błyszczą jak perły."

Książka, która rozorała moje serce. Nie ma w niej kunsztu literackiego, ale jest głębia, prawda i przeogromna miłość, która przemienia życie.

Czas akcji to lata osiemdziesiąte XX wieku. Głównym bohaterem jest zagubiony młody człowiek o imieniu Emanuel (imię wygląda mi na celowo użyte w tej opowieści),nie widzący sensu życia. Jest przedstawicielem młodzieży świata zachodnioeuropejskiego. W tle wydarzeń znajduje się tytułowy Pasterz (w tej postaci odnajduję Jezusa),który pojawia się w kluczowych momentach.

Treść przemyślana, nastawiona na dokonanie wstrząsu emocjonalnego u czytelnika. Daniel Ange porusza wiele kwestii, ale mało je rozwija, bo nie ma na to miejsca w tak niewielkiej książce. Pasuje czytelnikowi w każdym wieku, bo owa treść jest zaczynem do refleksji. A jednak pisarstwo tego autora nie przekonuje mnie.

Czas akcji to lata osiemdziesiąte XX wieku. Głównym bohaterem jest zagubiony młody człowiek o imieniu Emanuel (imię wygląda mi na celowo użyte w tej opowieści),nie widzący sensu życia. Jest przedstawicielem młodzieży świata zachodnioeuropejskiego. W tle wydarzeń znajduje się tytułowy Pasterz (w tej postaci odnajduję Jezusa),który pojawia się w kluczowych...

Jedyne co warto z tej książki zapamiętać, to że mimo trudności zawiłości grzechów i pogubienia, Bóg nas Kocha i zawsze możemy wrócić do niego niezależnie od tego jak bardzo odeszliśmy,zagubiliśmy się on jest i czeka...warto skorzystać póki żyjemy

Jedyne co warto z tej książki zapamiętać, to że mimo trudności zawiłości grzechów i pogubienia, Bóg nas Kocha i zawsze możemy wrócić do niego niezależnie od tego jak bardzo odeszliśmy,zagubiliśmy się on jest i czeka...warto skorzystać póki żyjemy

Książka miazga! Pokazany w niej obraz Boga, jako kogoś bliskiego, takiego jak ja, to obraz który każdy z nas powinien posiadać w sercu !. Polecam każdemu!!!.

Książka miazga! Pokazany w niej obraz Boga, jako kogoś bliskiego, takiego jak ja, to obraz który każdy z nas powinien posiadać w sercu !. Polecam każdemu!!!.

Mieszane uczucia mam do tej książki.
Wiele pozytywnych komentarzy, ale mnie ta książka nie przekonała. Z założenia miała to być bardzo głęboka książka, a mam wrażenie, że operuje utartymi frazesami w stylu, że "Bóg mnie kocha".
Powiedziałbym, że słyszałem i przeczytałem już wiele razy to o czym ta książka mówi, niestety nie jest to przekazane w jakiś szczególny sposób.

Mieszane uczucia mam do tej książki.
Wiele pozytywnych komentarzy, ale mnie ta książka nie przekonała. Z założenia miała to być bardzo głęboka książka, a mam wrażenie, że operuje utartymi frazesami w stylu, że "Bóg mnie kocha".
Powiedziałbym, że słyszałem i przeczytałem już wiele razy to o czym ta książka mówi, niestety nie jest to przekazane w jakiś szczególny...

Do tej książki autorstwa francuskiego duchownego katolickiego podchodziłam trzy razy. Wreszcie udało mi się dobrnąć do końca.
Do sięgniecia po nią skłoniły mnie bardzo wysokie i pełne zachwytu opinie czytelników. Spodziewałam się więc poruszających wrażeń - tak wiele emocji płynie od czytelników po skończonej lekturze!
Cóż - próbowałam analizować treść na wiele sposobów, w nadziei że znajdę gdzieś choć cząstkę tych wielkich wartości, które według czytelników plasująj ją na tak wysokiej pozycji. Niestety - nie dopatrzyłam się żadnych głębszych emocji. Książka mnie po prostu rozczarowała. Bardzo nijaka, nie wnosząca nic nowego, nie dająca czytelnikowi szans na zagłębienie się we własne refleksje w trakcie lektury.
Nie podobał mi sie styl pisarza - autor zwraca sie do czytelnika językiem rodzica do nieco krnąbrnego dziecka, które ma zachowywać się w z góry mu narzucony sposób. W pewien sposób narzuca całkiem oczywiste prawdy, które przecież zawsze - nawet pomimo swej niezaprzeczalności - mogą być przedmiotem polemiki.
Jak dla mnie zbyt naiwna. Nie polecam.

Do tej książki autorstwa francuskiego duchownego katolickiego podchodziłam trzy razy. Wreszcie udało mi się dobrnąć do końca.
Do sięgniecia po nią skłoniły mnie bardzo wysokie i pełne zachwytu opinie czytelników. Spodziewałam się więc poruszających wrażeń - tak wiele emocji płynie od czytelników po skończonej lekturze!
Cóż - próbowałam analizować treść na wiele sposobów, w...

Ku mojeju rozczarowaniu książka ta nie zostawia przestrzeni na interpretację. Właściwie wszystko jest w niej podane jest na tacy i do tego w sposób bezdyskusyjny. Autor nie próbuje wejść w czytelnikiem w dialog, a jedynie wykłada swoje spojrzenie na wiarę i sens życia. Dodatkowo na niewielu stronach nagromadzonych jest zbyt wiele tematów, z których żaden nie jest potraktowany dogłębnie. Korzyścią wyniesioną z tej książki mogą być refleksje nad własnym życiem w odniesieniu do problemów z jakimi boryka się główny bohater. Problemy te i ich wyjaśnienia są jednak potraktowane dość pobieżnie a nieraz infantylnie. Aby wynieść coś z tej lektury trzeba przeskoczyć nad jej naiwną warstwą intelektualną i podjąć próbę emocjonalnego zjednoczenia się z narratorem. Mnie się to udało jedynie w kilku krótkich fragmentach. Być może zabrakło mi otwartości.
Odradzam lekturę wszystkim, którzy oczekują pobudzenia intelektualnego. Zachęcam za to aby spojrzeć na tę historyjkę oczami dziecka. Wyobrazić sobie jak odebrałoby się te słowa słuchając ich jako pięciolatek.
„Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mt 18, 3) Myślę, że takie właśnie podejście jest niezbędne, aby tę książkę zrozumieć. Mnie się nie udało.

Ku mojeju rozczarowaniu książka ta nie zostawia przestrzeni na interpretację. Właściwie wszystko jest w niej podane jest na tacy i do tego w sposób bezdyskusyjny. Autor nie próbuje wejść w czytelnikiem w dialog, a jedynie wykłada swoje spojrzenie na wiarę i sens życia. Dodatkowo na niewielu stronach nagromadzonych jest zbyt wiele tematów, z których żaden nie jest...

Tę książkę trzeba poczuć. Albo czyta się ją z sercem, albo wcale. Przez pierwsze strony przechodziłam na głos, który zaczął mi się łamać. Wszystkie treści weszły we mnie jednego dnia i nie było to zwykłe przekręcanie kartek... Każda pojedyncza strona miała znaczenie. Książka uświadamia pewne rzeczy, motywuje do działania oraz refleksji.

Tę książkę trzeba poczuć. Albo czyta się ją z sercem, albo wcale. Przez pierwsze strony przechodziłam na głos, który zaczął mi się łamać. Wszystkie treści weszły we mnie jednego dnia i nie było to zwykłe przekręcanie kartek... Każda pojedyncza strona miała znaczenie. Książka uświadamia pewne rzeczy, motywuje do działania oraz refleksji.

Wymuszająca refleksję, ukazująca tak wiele wewnętrznego bólu wielu ludzi, którzy nie potrafią wybaczyć sobie samym. Może być przyczyną i zalążkiem zmian w życiu czytelnika. Gorąco polecam!

Wymuszająca refleksję, ukazująca tak wiele wewnętrznego bólu wielu ludzi, którzy nie potrafią wybaczyć sobie samym. Może być przyczyną i zalążkiem zmian w życiu czytelnika. Gorąco polecam!

Książkę otrzymałam od koleżanki, gdy miałam chwilowy brak nastroju. Miała mnie podnieść na duchu, coś zrozumieć, ale poległa na tym zadaniu. Pomogła mojej koleżance, lecz nie mi.

Bohaterem książki jest młody, zagubiony człowiek, który czuje się samotny. Czuje, że jest nikim oraz że nikt go nie kocha. Spotyka Pasterza szukającego swoich owiec. Jako, że pasterzem jest Chrustus to bohater jest jedną z tych zagubionych owiec. W taki sposób Pasterz pomoga bohaterowi odnaleźć sens życia.

W tej niewielkiej książeczce przenikają się dwa światy. I wszystko byłoby ok, gdyby to całe przenikanie było inaczej zrobione. Bowiem w "Zranionym Pasterzu" efekt jest co najmniej dziwny. I tak też się czułam czytając tą książka.

Więcej: http://msmagi18.blogspot.com/2015/08/ksiazka-zraniony-pasterz.html

Książkę otrzymałam od koleżanki, gdy miałam chwilowy brak nastroju. Miała mnie podnieść na duchu, coś zrozumieć, ale poległa na tym zadaniu. Pomogła mojej koleżance, lecz nie mi.

Bohaterem książki jest młody, zagubiony człowiek, który czuje się samotny. Czuje, że jest nikim oraz że nikt go nie kocha. Spotyka Pasterza szukającego swoich owiec. Jako, że pasterzem jest...