Gdy czytałam "Żywoty świętych osiedlowych", ktoś zagadnął mnie o tę lekturę. Usłyszawszy tytuł, pokręcił tylko przecząco głową, na znak, że nie kojarzy ani autorki, ani - tym bardziej - tytułu. Nic dziwnego. Wydana w 2007 roku książka, była nominowana do Nike, statuetki nie zgarnęła, i dlatego "Żywoty świętych osiedlowych" znane są wtajemniczonym. Zupełnie niesłusznie.

Pamiętacie scenę stworzenia świata w "Silmarillionie"? Wyłonił się on z muzyki, przemyślanej i niewysłowienie pięknej. "Żywoty świętych osiedlowych" także rozpoczynają się od kosmogonii, za to całkowicie odmiennej. Spodziewacie się miejsca starannie rozplanowanego, dopracowanego, bo boskiego? Nie liczcie na to. Osiedle powstało z resztek betonowej pulpy, w pośpiechu, bo Pan obawiał się, że beton zastygnie. Wylał więc go na ziemię, przypadkiem stworzył opisywane miejsce. Odpadkowe osiedle zaroiło się jednak od nieświętych świętych, przewija się przez nie cała plejada postaci - groteskowych i wynaturzonych. Mamy więc Jaracza Blantów, który dziurami pamięci przynosił ukojenie, filozofa Szopenchałera czy Józka Drukarza, dziurawiciela sensu. Każda z hagiografii wprowadza w zdziwienie, bawi i zaskakuje. Nie brak tu stylizacji biblijnych, co tylko pogłębia rozdźwięk między zasługami danego świętego a czcią mu przypisaną.

"Żywoty świętych osiedlowych" to dziełko, w których sfera profanum zostaje podniesiona do sacrum. Zbudowane na nowatorskim pomyśle, wypełnione kontrastami i grami słownymi oraz - przede wszystkim - charakterystycznymi bohaterami, przy odrobinie dystansu i poczucia humoru, gwarantuje podróż na osiedle, na którym świętość wypija się z butelek wraz z alkoholem, a pytania o sens pojawiają przy okazji stania pod Jerychem (sklepem monopolowym). Stylizacje językowe pogłębiają komiczny efekt, kto jednak wie, co wy tam napotkacie, na tym osiedlu, na które sam Pan czasem oddelegowuje wysłanników. Warto się przekonać - obojętnie, czy znajdziecie głębszą treść, czy dobrą zabawę.

Gdy czytałam "Żywoty świętych osiedlowych", ktoś zagadnął mnie o tę lekturę. Usłyszawszy tytuł, pokręcił tylko przecząco głową, na znak, że nie kojarzy ani autorki, ani - tym bardziej - tytułu. Nic dziwnego. Wydana w 2007 roku książka, była nominowana do Nike, statuetki nie zgarnęła, i dlatego "Żywoty świętych osiedlowych" znane są wtajemniczonym. Zupełnie...