Oj nie, to jest podsumowanie całego cyklu? Powinno być wielkie bum, a jest wielkie bam! Cały ten cykl to była udręka i naprawdę bardzo się cieszę, że dotrwałam do końca. Niestety nie było to nic miłego. Pomysł bardzo dobry, ale wykonanie kiepskie, męczyłam się niemiłosiernie, pisarz nie umie interesująco pisać, nic mnie tu praktycznie nie ciekawiło, nikomu nie kibicowałam no może oprócz Robertowi Horstowi i Teo. Jest czwarta część, całe szczęście nie na rynku polskim, natomiast gdyby była to już bym podziękowała, tutaj i tak sytuacja Dariana się rozwiązuje a w czwartej części jest chyba nowe zawiązanie akcji, więc bym tego już sobie od nowa nie zrobiła. Dla mnie pisarz jest skreślony i na pewno po niego nie sięgnę, nudny bez polotu i z ciężkim piórem. Nie polecam.

Oj nie, to jest podsumowanie całego cyklu? Powinno być wielkie bum, a jest wielkie bam! Cały ten cykl to była udręka i naprawdę bardzo się cieszę, że dotrwałam do końca. Niestety nie było to nic miłego. Pomysł bardzo dobry, ale wykonanie kiepskie, męczyłam się niemiłosiernie, pisarz nie umie interesująco pisać, nic mnie tu praktycznie nie ciekawiło, nikomu nie kibicowałam...

Space opery rządzą się swoimi prawami - mają przede wszystkim dostarczać rozrywki, nie muszą być wielką literaturą, nie muszą dostarczać głębokich przemyśleń egzystencjalnych. Pewnie nawet nie muszą być bardzo science, biorąc pod uwagę, że ich akcja toczy się za setki, a nawet tysiące lat. Nie powinny jednak zbytnio urągać zdrowemu rozsądkowi. Cobley, stawia często (zbyt często) główne postacie w sytuacjach bez wyjścia, czytelnik kładzie na nich już krzyżyk, bo tym razem nie może się udać, to już musi być ich koniec, a tu nagle myk i pojawia się ratunek. Jak królik z kapelusza, bez żadnego uprawdopodobnienia, ot tak sobie. Tego nie lubię.
Nie lubię też, jeśli bohaterowie są nijacy, nie można im kibicować, nie można ich polubić albo znienawidzić. Cobley, przynajmniej moim zdaniem, takich bohaterów właśnie stworzył. Najlepiej wypadały droidy, ale im bliżej było końca, też uchodziła z nich para i traciły cojones.
Czy warto więc książkę (raczej trylogię) przeczytać? Można, jeśli wyłączymy krytyczne myślenia i będziemy bawili się, np. w poszukiwanie pierwowzorów zdarzeń, bohaterów, miejsc. W innym przypadków można sobie darować lekturę.

Space opery rządzą się swoimi prawami - mają przede wszystkim dostarczać rozrywki, nie muszą być wielką literaturą, nie muszą dostarczać głębokich przemyśleń egzystencjalnych. Pewnie nawet nie muszą być bardzo science, biorąc pod uwagę, że ich akcja toczy się za setki, a nawet tysiące lat. Nie powinny jednak zbytnio urągać zdrowemu rozsądkowi. Cobley, stawia często (zbyt...

Uh, nie w moim typie. Masakryczna fabuła, gdzie nie wiadomo o co chodzi, kto z kim i po co. Autor wprowadza całą masę ras nic nie wnoszących do treści, historia ledwo trzyma się kupy...mordowałem się przez 3 tomy, bo przecież warto dać szanse, ale to nie to -niestety.Dobrze że na poczatku drugiego i trzeciego tomu jest jakby streszczenie co się działo poprzednio, to przynajmniej idzie to ogarnąć. Nie polecam nikomu jako pierwsza przygoda z moim ulubionym gatunkiem SCI-FI.

Uh, nie w moim typie. Masakryczna fabuła, gdzie nie wiadomo o co chodzi, kto z kim i po co. Autor wprowadza całą masę ras nic nie wnoszących do treści, historia ledwo trzyma się kupy...mordowałem się przez 3 tomy, bo przecież warto dać szanse, ale to nie to -niestety.Dobrze że na poczatku drugiego i trzeciego tomu jest jakby streszczenie co się działo poprzednio, to...

Wczoraj skończyłem czytać 3. część cyklu i byłem wyjątkowo rozczarowany. Pod koniec sprawiała takie wrażenie, jak gdyby autora gonił termin wynikający z umowy zawartej z wydawcą. Połowa głównych bohaterów została uśmiercona, w tym niektórzy w nieznanych okolicznościach, a część wprowadzonych wątków nie doczekała się rozwinięcia. Szkoda, bo 2 pierwsze części dawały więcej nadziei.

Wczoraj skończyłem czytać 3. część cyklu i byłem wyjątkowo rozczarowany. Pod koniec sprawiała takie wrażenie, jak gdyby autora gonił termin wynikający z umowy zawartej z wydawcą. Połowa głównych bohaterów została uśmiercona, w tym niektórzy w nieznanych okolicznościach, a część wprowadzonych wątków nie doczekała się rozwinięcia. Szkoda, bo 2 pierwsze części dawały więcej...

Wszystko co napisałem o poprzednim tomie, mógłbym też podpiąć i do tego, z tym że niektóre rozdziały były bardzo chaotycznie napisane, może nie czytałem z należytym skupieniem, ale czasami nie wiedziałem już kto z kim i przeciw komu i gdzie i skąd... Chyba po prostu dopadło mnie zmęczenie materiału. Nie jest źle, ale do hurraoptymizmu też jest daleko.

Wszystko co napisałem o poprzednim tomie, mógłbym też podpiąć i do tego, z tym że niektóre rozdziały były bardzo chaotycznie napisane, może nie czytałem z należytym skupieniem, ale czasami nie wiedziałem już kto z kim i przeciw komu i gdzie i skąd... Chyba po prostu dopadło mnie zmęczenie materiału. Nie jest źle, ale do hurraoptymizmu też jest daleko.

Super pomysł na fabułę (całej serii) został zatopiony przez szczegóły.
Za dużo wątków, stworzona "nowo-mowa" (chodź nie wiem ile w tych udziwnieniach winy autora, a ile tłumaczenia),bardzo naiwna fabuła (a zakończenie to aż boli). Podsumowując przekombinowane i chaotyczne. Ja się bardzo męczyłem, żeby przejść przez drugi i trzeci tom.

Super pomysł na fabułę (całej serii) został zatopiony przez szczegóły.
Za dużo wątków, stworzona "nowo-mowa" (chodź nie wiem ile w tych udziwnieniach winy autora, a ile tłumaczenia),bardzo naiwna fabuła (a zakończenie to aż boli). Podsumowując przekombinowane i chaotyczne. Ja się bardzo męczyłem, żeby przejść przez drugi i trzeci tom.

Po zakończeniu ostatniego tomu cieszę się że to już za mną. Nie była to zła książka ale mnie zmęczyła. Olbrzymi świat wykreowany przez autora czasem sprawiał że nie odnajdywałem się w nim.
Bardzo ciekawy pomysł na opowieść.
Na pytanie "Czy polecam ją do przeczytania?" raczej odpowiem że tak.
Plusy:
- ciekawy pomysł
- mnogość wątków
- bardzo rozbudowane światy

Minusy:
- mnogość wątków (tak wiem że i wyżej to podałem)
- zakończenie chyba za proste jak porównamy do całości.

Po zakończeniu ostatniego tomu cieszę się że to już za mną. Nie była to zła książka ale mnie zmęczyła. Olbrzymi świat wykreowany przez autora czasem sprawiał że nie odnajdywałem się w nim.
Bardzo ciekawy pomysł na opowieść.
Na pytanie "Czy polecam ją do przeczytania?" raczej odpowiem że tak.
Plusy:
- ciekawy pomysł
- mnogość wątków
- bardzo rozbudowane światy

Minusy:
-...

Zdecydowanie najgorsza z trzech części trylogii Michaela Cobleya. Autor kończy oczywiście wszystkie wątki, które skończyć powinien, ale jednak większość z nich ma zakończenie moim zdaniem bardzo słabe. Wielka pomysłowość autora dotycząca opisywanych światów, szczegółów, ciekawostek technologicznych itd. pozostaje i wciąż cieszy (choć po ponad 1000 stron poprzednich dwóch tomów już trochę mniej),o tyle główne wątki fabularne okazują się jednak już wielokrotnie ograne. Wyraźnie pomysłu na oryginalne zakończenie zabrakło, końcowa scena jak żywo przypomina ostatnią scenę z Powrotu Jedi. Wielkie i ponadczasowe istoty owiane tajemnicą okazują się zwykłymi bandziorami, niepokonani wrogowie z przeszłości dają się jednak dość łatwo pokonać a dobrzy wygrywają i żyją długo i szczęśliwie (poza kilkoma wyjątkami :) ). Ale oczywiście przeczytać trzeba, żeby sprawdzić jak to się skończy.

Zdecydowanie najgorsza z trzech części trylogii Michaela Cobleya. Autor kończy oczywiście wszystkie wątki, które skończyć powinien, ale jednak większość z nich ma zakończenie moim zdaniem bardzo słabe. Wielka pomysłowość autora dotycząca opisywanych światów, szczegółów, ciekawostek technologicznych itd. pozostaje i wciąż cieszy (choć po ponad 1000 stron poprzednich dwóch...

Znacznie lepsza niż dwie pierwsze części.

Znacznie lepsza niż dwie pierwsze części.

Ze smutkiem stwierdzam, że bardzo zawiodłem się na trzecim tomie tej powieści. Domęczyłem do końca, ale w wielkim bólu nudy.

Ze smutkiem stwierdzam, że bardzo zawiodłem się na trzecim tomie tej powieści. Domęczyłem do końca, ale w wielkim bólu nudy.