Pisać o jednym z przedstawicieli Pokolenia Kolumbów to nie praca, to zaszczyt. Wiesław Budzyński przystąpił tego zaszczytu, opracowując znakomitą biografie bohatera powstania warszawskiego, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Do palców przymarzły struny
z cienkiego krzyku roślin.
Tak się dorasta do trumny,
jakeśmy w czasie dorośli.

Losy tego wiecznie młodego chłopaka pchnęły go w sidła wojny, podczas których wraz z żoną Barbarą i przyjaciółmi z Szarych Szeregów stawiał czoło okupantowi. Tak, jak większość kolumbów Krzysztof urodził się w latach dwudziestych, dwudziestego wieku. Wychowany w duchu miłości do Ojczyzny, gotów był oddać za nią życie.

Stanęły rzeki ognia
ścięte krą purpurową;
po nocach sen jak pochodnia
straszy obciętą głową.

W swej poezji często pisał o wojnie, rzadziej znajdował w niej miejsce na miłość, chociaż i dla niej poświęcił sporo tuszu. Jego apokaliptyczna sztuka była czymś zrozumiałym dla jego czasu. Pisał w czasie wojny, ale i dziś jego wiersze wzbudzają w Polakach sporo emocji. Czuć w nich serce, patriotyzm i walkę. Krzysztof zginął w czasie powstania, w sierpniu 1944 roku, od kuli strzelca wyborowego, jego żona również oddała życie w obronie wolności, tuż po mężu.

Czegoż ty jeszcze? W mrozie
świat jest jak z trocin sypki.
Oczu stężały orzech.
To śnieg, to nie serce tak skrzypi.

Nie wielu z nas wie, że Krzysztof Kamil działał w podziemiu. W domu trzymał całkiem pokaźny arsenał broni, oraz sporo propagandy. Co ciekawe artysta marzył o tym, aby zostać grafikiem. Jego świetne ex libris oraz szkice mamy okazję obejrzeć w książce Budzińskiego. Tak, jak i fotografię obejmujące całe życie poety-żołnierza.

Każdy - kolumną jesteś,
na grobie pieśni własnych
zamarzły. Czegoż ty jeszcze?
To śmierć - to nie włosy blasku.

Doskonale napisana biografia spełni oczekiwania czytelników, pragnący poznać bliżej historię żołnierza batalionu Parasol. Jego postawa powinna być wzorem do naśladowania dla przyszłych pokoleń. Jednak ocenzurowana sztuka Baczyńskiego przez wiele lat borykała się z komunistyczną cenzurą. Odświeżmy pamięć o tym wielkim Polskim artyście, twórcą doskonałej, ponad czasowej poezji apokaliptycznej. Gorąco zapraszam do przeczytania publikacji pana Wiesława Budzińskiego.

To soli kulki z nieba?
Czy łzy w krzemień twarzy tak wrosły?
Czy ziemia tak bólem dojrzewa,
jakeśmy w czasie dorośli?

Wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Pokolenie” listopad 1941.

źródło: Sekrety Literatury

Pisać o jednym z przedstawicieli Pokolenia Kolumbów to nie praca, to zaszczyt. Wiesław Budzyński przystąpił tego zaszczytu, opracowując znakomitą biografie bohatera powstania warszawskiego, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Do palców przymarzły struny
z cienkiego krzyku roślin.
Tak się dorasta do trumny,
jakeśmy w czasie dorośli.

Losy tego wiecznie młodego chłopaka...