Ach, czegóż to w tej książce nie ma!?
Ano nie ma za wiele krótkich zdań. To przede wszystkim. Ale jak już są, to stanowią najczęściej genialną, zaskakującą puentę dla dłuższego wywodu. Wywodu, który prowadzi autor poprzez niezwykle rozbudowane, wielokrotnie złożone zadania. Trudno mi się było na początku do tego stylu przyzwyczaić. Jednak po przeczytaniu całości stwierdzam, iż ma on swoje uzasadnienie - życie na wyspie płynie w innym, na pewno wolniejszym niż w Polsce tempie i taki sposób opisywania rzeczywistości jest jak najbardziej na miejscu.
Nie znajdziemy tu też jakichś praktycznych porad podróżniczych, opisów hoteli czy dłuższych wywodów historycznych. Autor skupia się na opisywaniu zastanej rzeczywistości i zachowań ludzkich ale nie jako widz ale czynny uczestnik (jako jeden z nauczycieli w szkółce misyjnej, na dodatek mówiący po malgasku). Ale w swoich relacjach nie stawia się na pierwszym miejscu, jest jakby reporterem, starającym się przekazać dokładnie to w czym dane jest mu brać udział, bez wdawania się w jakieś głębsze polemiki. Wnioski można wyciągnąć samemu.
Duża ilość przygód i specyficzny sposób ich opisu (rozbudowane,kwieciste zdania) sprawiają, iż nie udało mi się przeczytać tej książki "za jednym zamachem". Nie szkodzi. Nie ma powodu by pobijać tu rekordy w szybkości czytania. Tą książką trzeba się rozsmakować. Efektem tego "smakowania" u mnie było to, iż po skończeniu miałem ochotę przeczytać ponownie niektóre fragmenty. A to nie zdarza mi się często.
Podsumowując - świetna, naprawdę rzetelna pozycja dla osób, które chcą poznać Madagaskar niekoniecznie od turystycznej strony, napisana z delikatnym humorem i świetnymi fotografiami. A porównując tę książkę do analogicznej książki pióra "mistrza" Arkadego F. (co prawda to były inne realia i inny temat przewodni) to: po pierwsze - mentalność Malgaszy niewiele się zmieniła na przestrzeni dziesiątków lat, a po drugie - ta książka jest jednak ciekawsza.

Ach, czegóż to w tej książce nie ma!?
Ano nie ma za wiele krótkich zdań. To przede wszystkim. Ale jak już są, to stanowią najczęściej genialną, zaskakującą puentę dla dłuższego wywodu. Wywodu, który prowadzi autor poprzez niezwykle rozbudowane, wielokrotnie złożone zadania. Trudno mi się było na początku do tego stylu przyzwyczaić. Jednak po przeczytaniu całości stwierdzam,...