OCENA - 8/10 REWELACJA

Nie wszystkim przypadła do gustu książka „PACYFIK I JESZCZE DALEJ” Rafała Sigiela, o czym świadczy niska średni nota na LC bo tylko 6,4. No cóż z gustami czytelniczymi i nie tylko się nie dyskutuje. Mnie natomiast ta opowieść pochłonęła i oczarowała, jej fenomen tkwi w zwariowanej oraz chaotycznej treści, bowiem przemieszczamy się w różne zakątki świata bez zaplanowanej chronologii na wariata i to jest piękne.

Ta relacja jest niczym nurt rzeki tuż po powodzi lub potężnej ulewie, gdzie woda może w każdej chwili wystąpić niespodziewanie z koryta w dowolnym miejscu i nas zaskoczyć. Jej wartość poznawcza jest przeogromna i bardzo ciekawa, czytelnik dryfuje po różnych zakątkach świata i przemierza ogromny obszar naszej planety z wytrzeszczonymi oczyma. Ta książka jest genialna, pełna humoru, metafor, ciekawych porównań, pełna pasji i miłości do wielkiej przygody, którą czuje się na każdym kroku chłonąc jej treść.

Gdzie ja nie byłem wraz z autorem, nawet nie będę wymieniał, ponieważ warto sięgnąć po tę lekturę i ją przeczytać. Brawo panie Rafale chylę czoła za styl i tekst, trzeba mieć żyłkę globtrotera aby pisać interesująco o tym co się widziało i przeżyło, a panu to się udało po stokroć. Dzięki tej relacji przeżyłem wielką przygodę bez wychodzenia z domu i za to dziękuję szczególnie. Moja wyobraźnia działała na pełnych obrotach, czytając nie mogłem się oderwać od lektury i zarwałem noc, ale wybaczam bo było warto. POLECAM. Jack_

OCENA - 8/10 REWELACJA

Nie wszystkim przypadła do gustu książka „PACYFIK I JESZCZE DALEJ” Rafała Sigiela, o czym świadczy niska średni nota na LC bo tylko 6,4. No cóż z gustami czytelniczymi i nie tylko się nie dyskutuje. Mnie natomiast ta opowieść pochłonęła i oczarowała, jej fenomen tkwi w zwariowanej oraz chaotycznej treści, bowiem przemieszczamy się w różne zakątki...

Ciekawa relacja z podróży trwającej dwa lata. Brak może tu chronologii, ale chyba autor zawarł to co najistotniejsze. Jak sam przyznał, z podróży najbardziej zapamiętał ludzi, nie koniecznie piękne miejsca. Właśnie te rozmowy z ludźmi i przygody z nimi związane są głównym napędem tej książki. Ukazane zostało inne życie, tzn. tak różne od naszego. Może nie zawsze bezpieczne, skromniejsze, ale szczęśliwe. Jak przyznała żona autora: Podróż uczyniła nas wolnymi.

Ciekawa relacja z podróży trwającej dwa lata. Brak może tu chronologii, ale chyba autor zawarł to co najistotniejsze. Jak sam przyznał, z podróży najbardziej zapamiętał ludzi, nie koniecznie piękne miejsca. Właśnie te rozmowy z ludźmi i przygody z nimi związane są głównym napędem tej książki. Ukazane zostało inne życie, tzn. tak różne od naszego. Może nie zawsze bezpieczne,...

Może lekko chaotyczna, ale błyskotliwa i wspaniała podróżnicza opowieść. Geniusz pióra. Szkoda, że z tych opowieści nie powstało więcej książek, zamiast jednej, rozrzuconej w czasie i przestrzeni.

Może lekko chaotyczna, ale błyskotliwa i wspaniała podróżnicza opowieść. Geniusz pióra. Szkoda, że z tych opowieści nie powstało więcej książek, zamiast jednej, rozrzuconej w czasie i przestrzeni.

Rafał Sigiel zabiera czytelnika w podróż m.in. po Argentynie, Kolumbii czy Nepalu. Wraz z żoną i nowym znajomym dociera także do Wysp Salomona, Fidżi czy Vanuatu. To właśnie te rozdziały były dla mnie najciekawsze, bo dotyczyły życia ludzi na różnych wyspach, ich zwyczajów i tradycji.

Autor ma specyficzne poczucie humoru, które na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Miejscami jego przygody były zabawne, miejscami nieco przerażające. Świat widziany oczami Sigiela był jednak na tyle interesujący, że szybko przeczytałam tę pozycję i całkiem dobrze się na niej bawiłam.

Przeszkadzała mi niestety chaotyczność, ponieważ w jednym rozdziale docieraliśmy do przeróżnych miejsc i takie skakanie z lokalizacji na lokalizację było dla mnie czasem irytujące. Chciałam więcej danego kraju a nagle przeskakiwałam do innego, który nie był już aż tak ciekawy.

"Pacyfik i jeszcze dalej" to odpowiednia pozycja dla osób lubiących podróże w nieznane i jachtostop czy ogólnie dla tych, którzy są ciekawi otaczającego ich świata. Książka zawiera również kolorowe ilustracje, które pokazują lokalnych mieszkańców, miejscową faunę i florę oraz atrakcje turystyczne. Wydaje mi się, że to jeden z takich tytułów, na których nawet dobrze się bawię podczas czytania, ale szybko o nich zapominam.

Rafał Sigiel zabiera czytelnika w podróż m.in. po Argentynie, Kolumbii czy Nepalu. Wraz z żoną i nowym znajomym dociera także do Wysp Salomona, Fidżi czy Vanuatu. To właśnie te rozdziały były dla mnie najciekawsze, bo dotyczyły życia ludzi na różnych wyspach, ich zwyczajów i tradycji.

Autor ma specyficzne poczucie humoru, które na pewno nie każdemu przypadnie do gustu....

"Stoisz na krawędzi wulkanu, a ziemia drży. I parzy. Już w odległości kilkuset metrów od szczytu pył wulkaniczny przesypujący się przez sandały porządnie grzeje w stopy."

Sympatyczna podróż czytelnicza, sporo interesujących spostrzeżeń, wciągających relacji, zajmujących ciekawostek. Autor nie trzyma się sztywno chronologii zdarzeń, nie do końca wiemy, który z zakątków świata będzie opisywany w kolejnym rozdziale, ale to obrazuje smak i urok wymykającym się planom wędrówkom po różnych kontynentach. Wyprawa mająca trwać pół roku przedłużyła się do dwóch lat, a ilość i jakość nagromadzonych wspomnień imponująca i fascynująca.

Lekki i przyjemny styl pisania, barwnie przedstawione sytuacje, atrakcyjne relacje z odwiedzanych miejsc, poznawanych przypadkowo ludzi, obrazów zwykłej codzienności, frapujących zwyczajów, intensywnych pasji, a także przepięknych krajobrazów, charakterystycznej fauny i flory, darów natury i lokalnej kuchni. Wszystko podane z dobrym humorem, w szczerych barwach, z otwartością na poznawanie i zrozumienie. Nie brakuje odniesień do uwarunkowań historycznych, społecznych i politycznych. Z jednej strony patrzenie na coś nowego z perspektywy miejsca urodzenia warunkującego kod kulturowy, a z drugiej strony w oderwaniu od nabytych w rodzimym kraju wzorców i paradygmatów. Najcenniejsze jednak, że bez stereotypów, oceniania i szufladkowania, co tylko pozornie jest łatwe i proste.

Pogoń za marzeniami, pragnienie poznawania świata na własnych zasadach, odnajdywanie za pośrednictwem podróży wolności i niezależności, a w pewien sposób także podążanie za wartościami służącymi samookreśleniu. Panama, Peru, Boliwia, Argentyna, Nowa Zelandia, Fidżi, Vanuatu, Wyspy Salomona, Australia, Indonezja, Filipiny, Laos, Birma, Himalaje, oraz wiele innych odwiedzonych miejsc. Publikacja wzbogacona mnóstwem kolorowych zdjęć, starannie dobranych, reprezentatywnych dla poszczególnych klimatów, ułatwiających odbywanie podróży w wyobraźni. Interesująca przygoda czytelnicza, miło spędziłam z nią czas, przeniosłam się do miejsc zupełnie mi nieznanych, ale też chętnie przywołałam własne wspomnienia z dawnych przechadzek po świecie, a to zawsze bardzo angażuje, ekscytuje, wzbogaca.

bookendorfina.pl

"Stoisz na krawędzi wulkanu, a ziemia drży. I parzy. Już w odległości kilkuset metrów od szczytu pył wulkaniczny przesypujący się przez sandały porządnie grzeje w stopy."

Sympatyczna podróż czytelnicza, sporo interesujących spostrzeżeń, wciągających relacji, zajmujących ciekawostek. Autor nie trzyma się sztywno chronologii zdarzeń, nie do końca wiemy, który z zakątków...

Na początku książka wydała mi się chaotyczna autor opisuje klika luźnych fragmentów ze swojej podróży jakieś przemyślenia, chce być błyskotliwy i dowcipny, ale np.” przemyślenia sedesowe „na wstępie o mało nie sprawiły, że książka wylądowałaby na dożywotnim zesłaniu w głębi mojej biblioteczki. Jednak postanowiłam jeszcze trochę powalczyć i naprawdę warto. Dalej autor skupia się już na tym, co mnie interesuje, czyli na wspaniałych miejscach, które odwiedził a przede wszystkim na ludziach, których spotyka a raczej spotykają, bo autor podróżuje z żona. I tutaj już zupełnie nie przeszkadza brak chronologii czy jak to możemy przeczytać w poprzednich opiniach chaos. Dla mnie ta książka to zbiór opowiadań, historii i przygód ubarwionych informacjami historycznymi. Całość podana w bardzo przystępny sposób bez zadęcia podróżniczego, i waśnie forma niezależnych opowiadań sprawia, że czyta sia tą książkę bardzo dobrze. Bo nie ma szans, aby znudzić się przydługim opisem a autor opisuje nam to, co wydawało mu się najciekawsze i najbardziej interesujące w jego podróży.

Na początku książka wydała mi się chaotyczna autor opisuje klika luźnych fragmentów ze swojej podróży jakieś przemyślenia, chce być błyskotliwy i dowcipny, ale np.” przemyślenia sedesowe „na wstępie o mało nie sprawiły, że książka wylądowałaby na dożywotnim zesłaniu w głębi mojej biblioteczki. Jednak postanowiłam jeszcze trochę powalczyć i naprawdę warto. Dalej autor skupia...

Książka opisuję wybrane momenty z podróży dookoła świata dwójki młodych ludzi, momentami napisana ciekawym i zabawnym językiem, Niestety książka pisana chaotycznie, wspomnienia ułożone w przypadkowej kolejności.

Książka opisuję wybrane momenty z podróży dookoła świata dwójki młodych ludzi, momentami napisana ciekawym i zabawnym językiem, Niestety książka pisana chaotycznie, wspomnienia ułożone w przypadkowej kolejności.

Zastanowiła mnie średnia ocen za tę ksiażkę, gdzie przy Zakochani w świecie, Malezja jest ona wyższa, a na pewno nudniejsza. Tak, Pacyfik jes trochę chaotyczny, ale dałam radę. Podobał mi się styl opowieści, poczucie humoru. I tutaj dobrnęłam do końca, gdzie Malezję porzucilam po 20 stronach.
Autor opisuje miejsca do których się raczej nie wybiorę. Swoimi przygodami zmusił mnie do myślenia i doszłam do wniosku, że właśnie tak jak oni zrobili można opuścić własną strefę komfortu i zmienić podejście do życia i w konsekwecji samo życie. I to dla mnie w tej ksiażce było najważniejsze, a nie czepianie się chaotyczności. Ja z niej dużo dla siebie wyciągnęłam. Uświadomiła mi, że tkwię w bawełnianej bańce i czas ją rozburzyć.

Zastanowiła mnie średnia ocen za tę ksiażkę, gdzie przy Zakochani w świecie, Malezja jest ona wyższa, a na pewno nudniejsza. Tak, Pacyfik jes trochę chaotyczny, ale dałam radę. Podobał mi się styl opowieści, poczucie humoru. I tutaj dobrnęłam do końca, gdzie Malezję porzucilam po 20 stronach.
Autor opisuje miejsca do których się raczej nie wybiorę. Swoimi przygodami zmusił...

Masz marzenia? Realizuj je! Pojawia się okazja? Korzystaj! To dewizy Pauliny i Rafała - bohaterów tej książki. Nie ograniczają ich czas i plan. Nawet jeśli coś zaplanują, są na tyle plastyczni, by wprowadzić zmianę. Dzięki ich pasji, ciekawości świata możemy poznać odległe zakątki, mieszkających tam ludzi. Czytając relację Pana Rafała z tej niecodziennej podróży poznajemy ciekawostki dotyczące miejsc, w których być może nigdy nie znajdziemy się. Możemy się pobłażliwie uśmiechnąć, doświadczyć zaskoczenia absurdalnością sytuacji czy zachowań. Poznać jedną z alternatywnych sposobów podróżowania, jakim niewątpliwie jest jachtostop. Możemy też znaleźć zdania, przy których zatrzymamy się na dłużej, np.
„Świat można sobie oglądać na dwa sposoby: z perspektywy ptaka i z perspektywy żaby.
Oba mają swoje dobre strony, ale z góry widzi się ogół. Wtedy dopiero logicznie i czysto łączy cię fakty, wyciąga wnioski, wykonuje odpowiednie do sytuacji ruchy i składa sobie noworoczne postanowienia. Często za późno…”

Masz marzenia? Realizuj je! Pojawia się okazja? Korzystaj! To dewizy Pauliny i Rafała - bohaterów tej książki. Nie ograniczają ich czas i plan. Nawet jeśli coś zaplanują, są na tyle plastyczni, by wprowadzić zmianę. Dzięki ich pasji, ciekawości świata możemy poznać odległe zakątki, mieszkających tam ludzi. Czytając relację Pana Rafała z tej niecodziennej podróży poznajemy...

Książka o podróży dookoła świata. Chaotyczna do bólu. Czasami miałam wrażenie, że autor zebrał notatki z podróży, zapisy rozmów ze spotkanymi po drodze tubylcami podrzucił do góry a potem zaczął je spisywać w takiej kolejności, w jakiej pospadały. I niby się łączą, z reguły skojarzeniami, łączącymi się podobieństwem sytuacji, wydarzeń. Tylko, że czasami morał historyjek też ucieka. I te piękne zdjęcia, które są taką wspaniałą oprawą książki, tyle że absolutnie nie wiadomo gdzie zostały zrobione lub co przedstawiają. Bo przecież nie miejsca są w trakcie podróży istotne, a ludzie. A o ludziach też opowiada się bez ładu i składu. Podsumowując, do narracji po pewnym czasie da się przywyknąć, jedynie wnioski z lektury są mocno nieuporządkowane. Poczytać można, pooglądać trzeba. I tyle.

Książka o podróży dookoła świata. Chaotyczna do bólu. Czasami miałam wrażenie, że autor zebrał notatki z podróży, zapisy rozmów ze spotkanymi po drodze tubylcami podrzucił do góry a potem zaczął je spisywać w takiej kolejności, w jakiej pospadały. I niby się łączą, z reguły skojarzeniami, łączącymi się podobieństwem sytuacji, wydarzeń. Tylko, że czasami morał historyjek też...