Cytat dnia
Tak więc w czwartej klasie zacząłem przyjeżdżać do szkoły na wózku. (...) I właśnie wtedy przez ten wózek, niewątpliwie praktyczny, po raz ...
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
Drugi rzut oka Kevin M. Connolly 
Książka niezwykła, to na pewno.
Jest to historia młodego faceta, który pomimo tego, że urodził się bez nóg, żyje jak każdy przeciętny człowiek, a nawet lepiej i ciekawiej - podróżując, fotografując, jeżdżąc na monoski oraz, praktycznie cały czas, na skateboardzie, co dla większości z nas wydaje się wręcz niemożliwe.
Książka skupia się przede wszystkim na projekcie fotograficznym bohatera i tym, jak jest on odbierany przez innych ludzi w różnych krajach, na różnych kontynentach.
Ludzie wciąż się na niego gapili, często zaczepiali go czy robili mu zdjęcia, wcale się z tym nie kryjąc. Niejedna osoba byłaby czymś takim poirytowana. Connolly wpadł na pomysł by, jeżdżąc na deskorolce, robić ukradkiem zdjęcia gapiom. Z początku była to forma oczyszczenia, później przeistoczyło się to w projekt, który miał na celu potwierdzenie tezy, że niezależnie od wieku, kraju, koloru skóry czy płci - ludzie wciąż będą patrzyć się na niego tak samo - z współczuciem, ciekawością, a nawet z bólem czy litością...
"Drugi rzut oka" jest jedną z najciekawszych i najbardziej wciągających książek jakie miałam okazję przeczytać. Daje dużo do myślenia i uświadamia, że błędnie definiujemy "niepełnosprawność" jak i fakt, że osoba, w tym przypadku - bez nóg, MUSI być inna niż przeciętny człowiek.
Każdy powinien zapoznać się z historią Kevina, choćby dla samego "uświadomienia".
Drugi rzut oka Kevin M. Connolly
Historia młodego mężczyzny, który urodził się bez nóg. Od zawsze wzbudzał sensację gdziekolwiek si pojawiał. Wszyscy ciągle się na niego gapili. I to właśnie to było jego głównym problemem w życiu. Nie fakt, że nie mógł zatańczyć nigdy normalnie z dziewczyną, czy sprawiedliwie konkurować w sportach z pełnosprawnymi zawodnikami, czy wiele innych rzeczy, z ktorymi trudności może mieć osoba w takim stanie fizycznym. Tylko te przepełnione litością i współczuciem spojrzenia wzbudzały w nim najgorsze emocje. Chłopak wymyślił kreatywnie projekt fotograficzny, który był dla niego swoistego rodzaju oczyszczeniem. Jednak było to tylko chwilowe. Dopiero gdy stracił dziewczynę, i stracił na długo kontakt z rodziną (podczas podróży przez świat) - uświadomił sobie prędkość, z jaką płynie czas, i fakt, że nie jest ważne tylko to, co sam czuje i jak bardzo jest niezrozumiany i krzywdzony przez innych, ale że on jest tylko częścią świata, jego małym elementem i powinien mniej patrzeć na to co inni o nim myślą, a bardziej czerpać z tych wszystkich dobrych rzeczy, jakie od życia dostaje.
