Mówi się, że kłamstwo nie popłaca i trudno nie zgodzić się z fundamentem tej teorii. Niewinne kłamstewka rodzą bowiem fałszywy obraz człowieka i niechybnie skazują go na zamierzoną dwulicowość. Nieszczerość jest skazą na ludzkim sumieniu, ale Tana Trench powieścią „Zdążyć przed zmrokiem” pokazuje, że odpowiednio i mądrze zastosowane kłamstwo może być idealną receptą na sukces trudnego śledztwa.

Wspólna zabawa trójki zaprzyjaźnionych dwunastolatków kończy się dramatycznie. Germanie i Peter znikają bez śladu, a skołowany Adam zostaje odnaleziony w zakrwawionej koszulce. Zeznania chłopca są bezowocne, a brak jakiegokolwiek tropu sprawia, że śledztwo staje w martwym punkcie. Jest to sprawa sprzed dwudziestu lat, którą czytelnik poznaje z opowieści Roba Ryan’a, obecnego śledczego dublińskiego wydziału zabójstw i jednocześnie ówczesnego ocalałego chłopca. Mężczyzna działa pod nową tożsamością i wraz z partnerką, Cassie Maddox, zajmują się wyjaśnieniem morderstwa dwunastoletniej Katy Devlin. Zwłoki dziewczynki zostają odnalezione na terenie wykopalisk w miejscowości Knocknaree, gdzie doszło także do poprzedniej zbrodni. Czy to możliwe, że wydarzenia są ze sobą powiązane?

Tana French należycie wykorzystuje zabieg pierwszoosobowej narracji i sprawia, że czytelnik dosłownie czuje bliskość opisywanych wydarzeń. Swoista opowieść Roba przyjmuje bowiem formę bezpośredniego przekazu, który zaczyna żyć w myślach odbiorcy. Taki zabieg rzadko widywany jest w powieściach kryminalnych, ale irlandzka autorka potwierdza, że potrafi mądrze go zastosować. Bohater niejednokrotnie zastanawia się nad odpowiednim doborem słów i argumentuje zasadność podejmowanych przez siebie decyzji. Czytelnik stale podziwia osobliwą formę relacji, ale jej bezsprzecznie opisowy charakter wpływa na oporność samego śledztwa. Powiązanie dwóch odległych spraw niewątpliwie intryguje i zaciekawiony odbiorca stale przeszukuje krąg własnych wątpliwości, ale autorka wyjątkowo mozolnie prowadzi ścieżkę fabularną. Brak nowych faktów zmusza bowiem śledczych do wielokrotnego wałkowania znanych już elementów, a to staje się delikatnym pretekstem do poczucia znużenia.

Cała recenzja na stronie: http://www.mozaikaliteracka.pl/2016/11/zdazyc-przed-zmrokiem-tana-french-w.html

Mówi się, że kłamstwo nie popłaca i trudno nie zgodzić się z fundamentem tej teorii. Niewinne kłamstewka rodzą bowiem fałszywy obraz człowieka i niechybnie skazują go na zamierzoną dwulicowość. Nieszczerość jest skazą na ludzkim sumieniu, ale Tana Trench powieścią „Zdążyć przed zmrokiem” pokazuje, że odpowiednio i mądrze zastosowane kłamstwo może być idealną receptą na...