Rzadko zdarza mi się taka kolejność - ale najpierw był serial, a dopiero później pobiegłam po książkę:)! I chyba dlatego, nie mogłam uwolnić się od obrazu głównych bohaterów, nie umiałam wyobrazić ich sobie, innych niż w serialu - choć zwykle nie mam z tym kłopotu.

Powieść jest rewelacyjna. To imponująca saga rodzinna, oparta o wątek miłości zakazanej przez zasady społeczne. Co ciekawe, ten wątek miłości zakazanej nie dotyczy tylko Meggie, ale także jej matki. Dwa losy, dwóch silnych i wspaniałych kobiet, i dwa niemal identyczne wybory! Przez całą powieść trzymałam kciuki - aby trzecia bohaterka - Justyna nie podzieliła losu matki i babki. Wątek Justyny został w powieści znacznie bardziej rozbudowany. I tylko ją widziałam inną niż w serialu. Wreszcie Mary Carson - co to była za diablica. Jej "ostatnie kuszenie" Ralpha to majstersztyk!

Ostatnia rozmowa Ralpha i Meggie była bardzo poruszająca! Tyle uczuć, tyle tragedii, ten moment rozliczenia z przeszłością - to było coś wspaniałego. Świetna jest też pierwsza, szczera rozmowa Fee i Meggie, ale drgnęło mi serce, kiedy Meggie pyta matkę: "Powiedz mi, kiedy popełniamy błąd?", a Fee odpowiada: "W momencie narodzin".

Otwarta pozostaje dla mnie teza, że bogowie - zazdrośni o naszą miłość, mogą zniszczyć to, co kochamy najbardziej. Ale nie umiem się pogodzić z cytatem, z początku powieści - który jak klamra łączy losy wszystkich bohaterów: "Bo to co najlepsze, trzeba okupić ogromnym cierpieniem". Czy naprawdę - świadomie zadajemy sobie cierpienie - kiedy dążymy, do tego, co uważamy za największe szczęście?

Rzadko zdarza mi się taka kolejność - ale najpierw był serial, a dopiero później pobiegłam po książkę:)! I chyba dlatego, nie mogłam uwolnić się od obrazu głównych bohaterów, nie umiałam wyobrazić ich sobie, innych niż w serialu - choć zwykle nie mam z tym kłopotu.

Powieść jest rewelacyjna. To imponująca saga rodzinna, oparta o wątek miłości zakazanej przez zasady...