Morderstwo na polu golfowym to kolejny powrót do twórczości mojej ulubionej autorki kryminału Agaty Christii. Drugi w chronologii tom przygód znanego detektywa Herculesa Poirota i jego przyjaciela kapitana Hastingsa. Postanowiłem czytać po kolei, aby mieć wgląd na samego bohatera książki i jego ewolucji w późniejszych częściach. Niestety zdarzyło mi się przeczytać wcześniej Zabójstwo Rogera Ackroyda, bo sądziłem, że jest to tom drugi, lecz nic nie szkodzi. Nie zważając na zaistniała sytuacje z chęcią zabrałem się do czytania tej części przygód sławnego detektywa.
Hercules Poirot otrzymuje pilny list od pana Renaulda wzywający go do jak szybszego przybycia do posiadłości. Niestety, gdy nasz bohater przybywa dowiaduje się, że popełniono morderstwo, ale tutejsza policja chętnie zaczyna z nim współpracować ze względu na słynne dokonania, oprócz jednego bardzo zarozumiałego detektywa. Wraz ze swoim przyjacielem Hastingiem próbują dowiedzieć się i odsłonić jak najwięcej ze skrywanych tajemnic łączących mieszkańców i samej ofiary.
Miejscem akcji autorka zrobiła posiadłość i pobliskie pole golfowe. Przybywszy do tego miejsca Hercules Poirot ma twardy orzech do zgryzienia przy zagadce morderstwa, które sprawia sporo problemów. Od samego początku autorka podniosła poziom trudności przy rozwiązaniu sprawy. Czytelnikowi nie zostają odkryte za szybko karty tylko drobne strzępy informacji, nie wystarczające do rozwiązania zagadki morderstwa. Taki zabieg sprawia, że nie mamy możliwości samemu dojścia kto jest sprawcą i nawet odgadnąć choćby kawałka zagadki. Właśnie w twórczości Agaty Christie to uwielbiam, bo gmatwa tak wszystko, że bardzo trudno coś naprawdę odgadnąć. Jak często się zdarza u niej w fabule mamy wiele osób podejrzanych, skrywających własne tajemnice i każdy może być sprawcą. Wychodzą na jaw nieprzebaczalne winy, animozje pomiędzy bohaterami i skrywane dylematy. Sam typowałem później kilka osób występujących w historii, ale nie zgadłem i nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy jaki zaprezentowała Agata Christie. Podążenie za tokiem myślenia Herculesa Poirota jak zwykle wymaga skupienia, lecz w tym przypadku nie udało się mi odkryć choćby rąbek tajemnicy popełnionego morderstwa na podstawie przemyśleń detektywa. Śledztwo jest zawiłe i zaskakujące od samego początku. Podobał mi się pojedynek pomiędzy skrupulatnym detektywem Giraudem, a samym Poirotem. Ubarwił historie i wprowadził czasami zabawne momenty dotyczące konfrontacji obu detektywów ze sobą. Nie mogło oczywiście zabraknąć tła obyczajowego, które w rozdziałach względem śledztwa zostało przesunięte na drugi plan, lecz w zakończeniu wraz z prowadzonym śledztwem łączą się w całość.
Hercules Poirot słynny ze swojej sławy tym razem próbujący dociec prawdy o dokonanym morderstwie. Ciekawski, spostrzegawczy, zbierający informacje i poszukujący śladów. Dostajemy postać detektywa, gdy zaczynał swoją wielką karierę i jeszcze nie do końca był tym Poirotem jakiego można spotkać w późniejszych książkach z jego udziałem, lecz widać już było zadatki na wielkiego detektywa jakiego znam. Pod względem psychologicznym został przedstawiony znakomicie i sprawiał bardzo sympatyczne i niemal ojcowskie wobec Hastingsa wrażenie. Jego zachowanie mi nie przeszkadzało, a szare komórki pracowały ze zwiększoną wydajnością nad rozwiązaniem tej trudnej sprawy.
Kapitan Hastings będący przyjacielem Poirota sam próbował prowadzić śledztwo i nawet pojawił się mała rysa w przyjaźni ze słynnym detektywem. Jego postać została świetnie nakreślona pod względem psychologicznym i jako narrator sprawdza się doskonale. Można również go polubić i zrozumieć jego postępowanie, bo przecież miłość nie wybiera.
Najbardziej godnym przeciwnikiem dla Poirota był detektyw Giraud, z którym toczyła się rywalizacja. Arogancki, skrupulatny, poszukujący śladów i przykładający wiele uwagi nie do szarych komórek tylko do uzyskanych informacji i znalezionych śladów na miejscu zbrodni. Jego postać została dobrze wykreowana i jako przeciwnik Poirota w rozwiązywaniu zagadki morderstwa wydaje się nawet godnym przeciwnikiem.
Pozostałe postacie drugoplanowe i trzecioplanowe mające jakąś do odegrania rolę w całej fabule wypadają dobrze. Skrywające nie jedną tajemnice i sekrety, które nie mogą ujrzeć światła dziennego. Relacje pomiędzy poszczególnymi postaciami są nacechowane emocjami, przedstawione świetnie i barwnie. Tak samo wypadają dialogi, do których nie mogę się przyczepić.
Książka posiada szybko poprowadzoną akcję nie zwalniająca do samego końca. Wydarzenia toczą się błyskawicznie i nie ma nudnych opisów lub fragmentów. Sama fabuła zawiera wiele zwrotów akcji mogących zaskoczyć czytającego, podsuwania fałszywych tropów i sporą ilość podejrzanych w sprawie morderstwa. Jest zagmatwana i nie dająca szans na odgadnięcie prawdy. Dopiero w drugiej części książki małymi kroczkami zostają ujawnione pewne informacje, ale w taki sposób, że trudno coś wykombinować z tego. Finał książki wyjaśnia wszystko i potrafi zaskoczyć w kwestii wyjaśnienia kto był sprawcą oraz jakim motywem się kierował morderca. Autorka w tym względzie nie zawodzi i serwuje twisty w końcówce, aby czytający po przeczytaniu zakończenia pozostał w osłupieniu. Trzeba przyznać, że zaprezentowany finał jest bardzo zaskakujący i niezwykle ciekawy. Udała się sztuka tak zagmatwać fabułę i ją skonstruować, stworzyć intrygującą zagadkę i grać na nosie czytelnikowi do samego końca, co spodobało mi się. Książka nie jest długa, ale napisana przyjemnym stylem i językiem, który cenie u niej. Trzyma w napięciu i przyznaje, ze nie mogłem się oderwać. Śledztwo prowadzone przez Herculesa Poirota i jego przygody śledziłem z wielką przyjemnością. Nawet jego potyczki z innym detektywem Giraudem sprawiały mi wiele radości i zawierały humorystyczne akcenty.
W Morderstwie na polu golfowym jest ważna intryga kryminalna, która jest majstersztykiem, ale nie brakuje lekkiego romansu i tła obyczajowego na drugim planie. Właśnie wątek romansowy nie wyszedł do końca autorce, bo brakowało w nim większych emocji i dodany został jakby dodatkowo w celu wzbogacenia historii. Oprócz tego nie znalazłem niczego do czego mógłbym się przyczepić. Po tej powieści z Poirotem oczekiwałem, aby była zaskakująca i trzymała w napięciu. Żeby zagadka mnie wciągnęła, a zakończenie historii mnie zaskoczyło. Wszystko to dostałem, lecz również ciekawych bohaterów i znakomicie poprowadzone śledztwo pełne nieoczekiwanych zwrotów akcji. Jestem zadowolony z przeczytania Morderstwa na polu golfowym, przy którym spędziłem miło czas i nie żałuje, ze po nią sięgnąłem. Wspaniała lektura z Herculesem Poirotem, która bardzo spodobała mi się. Książka bardzo dobra i widać czemu autorka dostała miano królowej kryminału. Na pewno sięgnę po kolejne tomy ze sławnym detektywem napisane przez Agatę Christie. Kolejny raz się nie zawiodłem sięgając po jej powieść i na pewnie kiedyś do nie powrócę. Morderstwo na polu golfowym to ciekawa pozycja z klasyki kryminału, którą warto przeczytać i dać się porwać misternie skonstruowanej zagadce jak się ze mną stało.

Bardzo polecam.

Morderstwo na polu golfowym to kolejny powrót do twórczości mojej ulubionej autorki kryminału Agaty Christii. Drugi w chronologii tom przygód znanego detektywa Herculesa Poirota i jego przyjaciela kapitana Hastingsa. Postanowiłem czytać po kolei, aby mieć wgląd na samego bohatera książki i jego ewolucji w późniejszych częściach. Niestety zdarzyło mi się przeczytać wcześniej...