"Sztuka rosyjska to przede wszystkim sztuka serdeczna, pali się w niej niegasnąca miłość do człowieka" - pisał Gorki i słowa te w pełni odnieść można do twórczości genialnego samouka Rimskiego-Korsakowa - mistrza instrumentacji i kolorystyki orkiestrowej, twórcy rosyjskiej szkoły symfoniki programowej, wybitnego pedagoga i wychowawcy. Niezależnie bowiem od tego, czy roztacza przed nami wizje tajemniczego, pełnego niezwykłych barw i odcieni świata wschodniej baśni, czy ożywia pradawne dzieje Rusi lub świat pogańskich wierzeń ludowych, zawsze w centrum uwagi kompozytora znajduje się człowiek - jego radości i upadki, walka z wrogimi siłami, jego namiętności, zbrodnie i bohaterstwo.

Porównywano Korsakowa do twórców ludowych rozmiłowanych w swym rzemiośle i artystycznym tworzywie. Jest to porównanie nader trafne, przy czym Rimski-Korsakow od twórców ludowych przejął nie tylko fascynację formą, ale przede wszystkim ich filozofię - optymizm, wiarę w człowieka i zwycięstwo wartości pozytywnych. To właśnie stanowi o odrębności i niezwykłości utworów Korsakowa nie tylko w literaturze rosyjskiej, lecz światowej.