W natłoku literatury popularnej i wszechobecnych bestsellerów dobrze jest czasem zwrócić się w stronę czegoś ambitniejszego, niszowego.
"Szklarnie" Refika Liciny to na pewno nie proza lekka i przyjemna. Jest to zbiór opowiadań bardzo mrocznych i niepokojących, traktujących niejednokrotnie o ludzkim okrucieństwie i głupocie. Ludzie w przeciwieństwie do zwierząt w tej książce, są przedstawieni jako osoby (choć nie zawsze) negatywne. Zmusza to do zastanowienia nad kondycją człowieka. Dla autora jest ona nie zawsze wyraźna.
Do tego mamy tutaj niesamowity, mroczny klimat, który przydaje tej książce wyrazistości.
Najbardziej zapadło mi w pamięć opowiadanie "Guszka", w którym bohater siedzi w więzieniu i przyjaźniąc się z myszami, przygotowuje trupy do pochówku. Autor pokazuje, że między człowiekiem a zwierzęciem w trudnych warunkach, może zostać nawiązana głęboka przyjaźń i nie jest ona mniej ważna od przyjaźni międzyludzkiej.
Ze swej strony polecam bo choć nie jest to bestseller to po prostu jest to dobra książka dająca do myślenia.

W natłoku literatury popularnej i wszechobecnych bestsellerów dobrze jest czasem zwrócić się w stronę czegoś ambitniejszego, niszowego.
"Szklarnie" Refika Liciny to na pewno nie proza lekka i przyjemna. Jest to zbiór opowiadań bardzo mrocznych i niepokojących, traktujących niejednokrotnie o ludzkim okrucieństwie i głupocie. Ludzie w przeciwieństwie do zwierząt w tej...