Idę o zakład, że większość z Was ma już za sobą choć jedną pozycję Colleen Hoover, a ja nie mogłam być gorsza. Dlatego, gdy tylko nadarzyła się okazja, z radością zabrałam się za lekturę "Pułapki uczuć". Będąc świadkiem wszechobecnego zachwytu ze strony recenzentów miałam wysokie oczekiwania. Czy powieść im sprostała? I tak, i nie.

Layken kilka miesięcy temu straciła ojca, a teraz razem z młodszym bratem i matką zmuszeni są opuścić Teksas ze względu na problemy finansowe. Rodzina przeprowadza się do Michigan, zostawiając całe dotychczasowe życie za sobą. Tuż po przyjeździe dziewczyna poznaje Willa, chłopaka z domu naprzeciwko, który szybko sprawia, że zmiana miejsca zamieszkania nie wydaje się wcale taka zła. "Gwałtownych uciech i koniec gwałtowny", jak Layken przekona się już wkrótce. Czy, pomimo przeciwności losu, razem z Willem mają szansę na szczęśliwe zakończenie?

Nie mogę powiedzieć, że książka mi się nie spodobała, bo nie jest to prawdą. Spędziłam z nią kilka naprawdę przyjemnych godzin, podczas których mogłam się odprężyć. "Pułapka uczuć" porusza trudne tematy, między innymi śmierć bliskich, lecz nie sprawiło to, że lektura była ciężka. Wręcz przeciwnie, powieść czyta się szybko, za czym zapewne stoi lekkie pióro autorki oraz przystępny styl, jakim się posługuje. Dużą rolę w tej pozycji odgrywają wiersze pisane przez wybranych bohaterów na różnych etapach opowiadanej historii, co nie tylko pozwala Hoover na zachwycenie czytelnika bogatym językiem, ale umożliwia również poznane skrytych uczuć, sekretów czy przeszłości postaci.

Niestety, właśnie bohaterowie wykreowani przez autorkę wzbudzali we mnie mieszane uczucia. W szczególności nie potrafiłam się przekonać do Layken; była niekonsekwentna w swoich czynach, zamiast w prosty sposób porozmawiać z innymi, decydowała się na fałszywe oskarżenia, miewała częste wybuchy gniewu, niekiedy z zupełnie niezrozumiałych dla mnie przyczyn. Pokusiłabym się o stwierdzenie, że w większości przypadków sama utrudniała sobie życie. Z kolei pozostałe postacie nieszczególnie zarysowały się w mojej pamięci, były raczej szablonowe i bez wyrazu.

"Pułapka uczuć" nie jest lekturą szczególnie odznaczającą się na tle innych pozycji z tego gatunku. Uważam, że sposób wykreowania głównej bohaterki zniszczył całkiem dobry pomysł na powieść, przez co fabuła raczej nie zachwyca. Niemniej jednak polecam Wam tę książkę, gdyż zachowanie Layken da się przełknąć, a wciąż jest to bardzo przyjemna, ale i wzruszająca lektura. Może Wy znajdziecie w niej coś wyjątkowego, czego mi nie udało się dostrzec?

"Więc weźcie sobie ocean,
Ja wybieram Lake."

http://cmentarzysko-ksiazek.blogspot.com/

Idę o zakład, że większość z Was ma już za sobą choć jedną pozycję Colleen Hoover, a ja nie mogłam być gorsza. Dlatego, gdy tylko nadarzyła się okazja, z radością zabrałam się za lekturę "Pułapki uczuć". Będąc świadkiem wszechobecnego zachwytu ze strony recenzentów miałam wysokie oczekiwania. Czy powieść im sprostała? I tak, i nie.

Layken kilka miesięcy temu straciła ojca,...